الهام علی‌اف، رییس جمهوری آذربایجان، گفت در صورت موافقت ارمنستان، باکو آماده است فورا با این کشور بر سر میز مذاکره بنشیند. علی‌اف همچنین از مواضع فرانسه در قبال بحران قره‌باغ انتقاد کرد.
علی‌اف روز یکشنبه ۱۶ مهر در دیدار با ایراکلی گاریباشویلی، نخست‌وزیر گرجستان در تفلیس تاکید کرد مشارکت گرجستان برای حل مناقشه قره‌باغ ضروری است.
علی‌اف گفت در صورت موافقت ایروان، باکو حاضر است در مذاکرات دو یا سه‌جانبه در گرجستان شرکت کند.
گاریباشویلی هم با اعلام آمادگی گرجستان برای نقش‌آفرینی در روند صلح میان آذربایجان و ارمنستان افزود تفلیس همواره موضع بی‌طرفانه خود را حفظ کرده است.
او همچنین تاکید کرد گرجستان، ارمنستان و آذربایجان باید خود قادر به حل مسائل منطقه قفقاز جنوبی باشند.
این اظهارات تنها یک روز پس از آن مطرح می‌شوند که رییس‌جمهوری آذربایجان با انتقاد از مواضع فرانسه در قبال مناقشه قره‌باغ، پاریس را مقصر منازعه احتمالی بین باکو و آذربایجان دانسته بود.
علی‌اف روز ۱۵ مهر هشدار داد تصمیم فرانسه برای ارسال سلاح به ارمنستان، تنش‌ها در منطقه را تشدید خواهد کرد.
کاترین کولونا، وزیر امور خارجه فرانسه روز ۱۲ مهر گفت پاریس قصد دارد به منظور تقویت قدرت دفاعی ارمنستان برای این کشور تجهیزات نظامی ارسال کند.
او افزود هدف پاریس افزایش ظرفیت‌های ایروان «در دفاع از خود» خواهد بود.
آذربایجان روز ۱۲ مهر اعلام کرد علی‌اف در نشستی که قرار بود با حضور روسای کشورهای ارمنستان، آلمان، و فرانسه و نمایندگان اتحادیه اروپا در اسپانیا برگزار شود، شرکت نخواهد کرد.
باکو دلیل اقدام خود را تصمیم فرانسه مبنی بر تجهیز نظامی ایروان عنوان کرد.
پاریس و ایروان از روابط دیپلماتیک نزدیکی برخوردارند. فرانسه از اولین کشورهای غربی بود که در سال ۲۰۰۱، نسل‌کشی ارامنه به دست ترک‌های عثمانی را به رسمیت شناخت.
امانوئل مکرون، رییس‌جمهوری فرانسه، پیش از این در روز دوم مهر گفته بود پاریس نگران «تمامیت ارضی» ارمنستان است.
تیگران بالایان، فرستاده ارمنستان در اتحادیه اروپا، روز ۱۱ مهر از این اتحادیه خواست آذربایجان را به دلیل حمله نظامی به قره‌باغ تحریم کند.
او همچنین هشدار داد اگر غرب اقداماتی قاطع انجام ندهد، باکو ممکن است به زودی به ارمنستان حمله کند.
جمهوری آذربایجان و ارمنستان سه سال پیش و پس از حدود سه دهه، بار دیگر بر سر حاکمیت قره‌باغ کوهستانی با یکدیگر درگیر شدند و پس از چندین هفته، آتش‌بسی تحت حمایت مسکو امضا شد. با این حال تنش‌ها بین باکو و ایروان پس از آن همچنان ادامه یافت و هر از گاهی به درگیری نظامی منجر شد.
قره‌باغ بر اساس قوانین بین‌المللی بخشی از جمهوری آذربایجان شناخته می‌شود اما اکثریت جمعیت در این منطقه را ۱۲۰ هزار ارمنی تشکیل می‌دادند که اکثریت آن‌ها در پی مناقشه اخیر به ارمنستان گریخته‌اند.
این منطقه در جنگ اوایل دهه ۱۹۹۰ بین دو کشور از کنترل جمهوری آذربایجان خارج شد.