باران کوثری؛ از سکوت تا فریاد
صدایش را بستند، چهره‌اش را مخدوش کردند، روی نامش خط کشیدند، حذف شد! -اما شدت گرفت و بارید، چون «باران» در خشکسالی نمی‌میرد!
فرزاد رستمیان
روزنامه‌نگار
زخمی رگبار روح؛ کاوه یغمایی هنرمند معترض
تنها پنج سال گذشته بود از سال‌های خون و جنونی که گلوی شاعران را به ریسمان بلند و آتش باروت می‌فشرد. پنج سال از قتل‌های زنجیره‌ای می‌گذشت و آدم‌ها در ترس و تردید -که آلبوم مترسک منتشر شد.
«بی‌پایان»؛ بازیگر کمدی‌های صامت در برابر نیروهای امنیتی ایران
نادر ساعی‌ور با فیلم تازه‌ای به نام شاهد در جشنواره ونیز حضور خواهد داشت که روز چهارشنبه این هفته، هفتم شهریور آغاز می‌شود. فیلمی که تصویرگر نیروهای امنیتی است و به شکلی ادامه فیلم دیدنی قبلی: بی‌پایان.
«پول و پارتی»؛ فیلمفارسی اسلامی یا دعای توسل با رقص جمیله!
نتیجه تحجر و تنگ‌نظری جمهوری اسلامی نسبت به هنر و فرهنگ از سال‌های نخستین انقلاب ۵۷، چیزی جز تفریط و ارتجاع نبوده و هنر در این ۴۰ و چند سال، گزند سرکوب و انقطاع ارشاد را تاب آورده اما ضعیف و ضعیف‌تر شده است.
آلن دلون؛ شمایل زیبایی و مرگ
آخرین عضو باشگاه بازیگران خوش‌تیپ که در درجه اول بازیگر بودند و سپس -از بخت و اقبال خوش- کاریزماتیک، و قدرت بازیگری ایشان بر چهره فریبنده و ظاهر جذابی که داشتند غلبه می‌کرد، درگذشت.
«شهید»؛ آواز یک زن در جهان مردانه
شهید ساخته نرگس شهید کلهر که این روزها در آلمان اکران عمومی شده، درامی خود-زندگی‌نامه‌ای است که راه به تاریخ صدساله ایران می‌جوید؛ دختری ایرانی-آلمانی‌تبار قصد دارد واژه «شهید» را از نام خانوادگی‌اش پاک کند.
سعید راد؛ جان دادن زیر تیغ آفتاب
وقتی فریدون فروغی می‌خواند: «دلم از خیلی روزها با کسی نیست، تو دلم فریاد و فریادرسی نیست»، سعید راد متولد شد؛ قهرمانی که غالباً مرگ در میان کوچه‌های تنگ جنوب شهر و زیر تیغ آفتاب سرنوشت‌اش بود.
هنرمندان ایرانی و تبعید؛ وطن آنجاست که آزاد باشی؟
در طول تاریخ بسیاری از نویسندگان، فیلم‌سازان و سایر هنرمندان از دست حکومت‌های خودکامه گریخته‌اند و به تبعیدی اجباری یا خودخواسته تن داده‌اند.
«در انتهای شب»؛ حرام کردن پول‌های بی‌حساب و کتاب
بهنام (پارسا پیروزفر) هنرمندی که پس از گذشت چهار دهه نتوانسته برای خود شغلی آبرومند دست‌وپا کند و مشکلات اقتصادی فراوانی گریبان او و همسر و فرزند خردسالش را گرفته، پس از دست‌وپنجه نرم کردن با فقر(تا حدی که آنها قادر به تأمین نیازهای ساده خود نیستند)، تصمیم به جدایی می‌گیرند.
موج دوم سینمای ایران؛ ایستادگی در برابر خفگی حجاب اجباری
اگر موج نوی سینمای ایران در دهه چهل را به عنوان اولین جریان عمده در این سینما تصور کنیم، حالا با جرات می‌توان از موج تازه‌ای در سینمای ایران حرف زد: سینمای زیرزمینی که ویژگی اصلی آن ایستادگی در برابر خفگی حجاب اجباری است.
«افعی تهران»؛ ویترین ساده‌انگارانه پایتخت
مینی‌سریال افعی تهران ساخته سامان مقدم داستان زندگی آرمان بیانی، منتقد فیلم و مدرس سینما، در آستانه پنجاه سالگی را روایت می‌کند که پس از سی‌سال نقدنویسی تصمیم می‌گیرد نخستین فیلمش را کارگردانی کند؛فیلمی - بر اساس یک پرونده واقعی- درباره یک قاتل زنجیره‌ای - معروف به «افعی تهران»
تحلیل«تمساح خونی»؛ ابتذال سینمای ایران
فیلم تمساح خونی ساخته جواد عزتی رکوردهای فروش در سینمای نیمه جان ایران را جابجا کرده و به پر فروش‌ترین فیلم سال تبدیل شده است؛ فیلمی که گام دیگری است در جهت ابتذال سینمای ایران.
سینمای ایران در دولت ابراهیم رئیسی
دولت سیزدهم به ریاست ابراهیم رئیسی اگرچه در حفظ ارزش‌های انقلاب اسلامی یک شکست مطلق را تجربه کرد اما دستاوردش برای ملت ایران این بود که ناخواسته جمهوری اسلامی را چند گام به سرنگونی نزدیک‌تر کرد.
جادوی مریل استریپ و نخل طلای افتخاری
مریل استریپ -این بازیگر شگفت‌انگیز- در ۷۴ سالگی از جشنواره‌ای که تنها سه سال از او بزرگ‌تر است (در هفتادوهفتمین دوره کن) نخل طلای افتخاری خود را از دستان ژولیت بینوش دریافت کرد.
محمد رسول‌اف؛ انتقادی صریح و بی‌پرده از تراژدی انقلاب ۵۷
زندگی یک قاضی دادگاه انقلاب و تردیدهایش نسبت به خانواده‌اش در بحبوحه اعتراضات ایران، موضوع واپسین فیلم محمد رسول‌اف - دانه انجیر معابد- است که تنها فیلم ایرانی شرکت‌کننده در هفتادوهفتمین دوره جشنواره کن محسوب می‌شود و روز جمعه ۲۴ مه نمایش خواهد داشت.
۶ دهه حضور سینمای ایران در جشنواره کن
هفتاد و هفتمین دوره جشنواره جهانی فیلم کن این روزها در حال برگزاری است و محمد رسول‌اف با فیلم تازه‌اش، «دانه انجیر معابد» یکی از مدعیان اصلی دریافت نخل طلاست. اگر رسول‌اف موفق به دریافت نخل طلا شود، این دومین نخل طلای سینمای ایران طی ۷۷ دوره برگزاری جشنواره کن خواهد بود.
«آیه‌های زمینی»؛ نگاهی انسانی به مذهب
تماشاگران فیلم «آیه‌های زمینی» در اکران سراسری سینماهای فرانسه از مرز صد هزار نفر گذشت؛ فیلمی که اول بار در جشنواره کن نمایش داشت و مضمون اجتماعی‌اش درباره ایران امروز مورد توجه واقع شده بود، حالا در اکران سینماهای فرانسه اکران بسیار موفقی را تجربه می‌کند.
توماج صالحی، صدای گلوهای خفه شده
شاملو روزی نوشت: «چیزی فسرده است و نمی‌سوزد امسال، در سینه، در تنم». مطلب از این قرار است: توماج صالحی را به مسلخ می‌برند؛ هنرمندی که حرف دارد و درد دارد و روایت‌گر دردها و زخم‌ها و زخمه‌هاست. جرمش از درد خواندن است و با زخم خواندن.
علی عباسی؛ یک گام هالیوودی با فیلمی درباره ترامپ؟
علی عباسی با فیلم‌های شلی، مرز و عنکبوت مقدس و همین طور دو قسمت مینی‌سریال آخرین بازمانده ما در کارنامه، ماه آینده با فیلم کارآموز درباره دونالد ترامپ راهی جشنواره کن، مهم‌ترین جشنواره سینمایی جهان می‌شود.
شب، داخلی، دیوار؛ گناه و عقوبت مامور امنیتی
«شب، داخلی، دیوار» ساخته وحید جلیلوند، درباره گناه و عقوبت است و شاید هم فیلمی است شخصی.
رضا داوودنژاد، بازیگری در نقش خود
با کنار گذاشتن تعارفات، باید گفت رضا داوودنژاد - صاحب چند نقش ماندگار در سینمای ایران - در واقع بازیگر سینمای علی‌رضا داوودنژاد بود.
شکوه شعر فارسی در کلام فرامرز اصلانی
تأثیرپذیری فرامرز اصلانی از شعر کلاسیک فارسی بیش از چیزی است که تصور می‌شود. ترانه‌ها شاید ساده به نظر برسند اما ترانه‌نویس به دنبال هفت شهر عشق، رد پای سعدی، رودکی و مولانا را آشکار می‌کند.
«منطقه مورد علاقه»؛ شنیدن صدای مرگ در آشوویتس
فیلم «منطقه مورد علاقه» که اسکار بهترین فیلم بین‌المللی را به خانه برد، با صدا تصویر می‌سازد؛ تصویر مرگ در اردوگاه آشوویتس.
«فسیل»؛ تراژدی نسل انقلاب
نگاهی به «فسیل»، فیلم کمدی-درام ایرانی به کارگردانی کریم امینی؛ قصه‌ای که اصلا کمدی نیست.
