روزنامه‌نگار
هشتاد و یکمین دوره جشنواره جهانی فیلم ونیز که قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی جهان و از معتبرترین آن‌ها محسوب می‌شود، امشب (چهارشنبه) افتتاح می‌شود. با این که امسال سینمای ایران در بخش مسابقه اصلی سهمی ندارد اما سینماگران ایرانی در بخش‌های دیگر این جشنواره حضور نسبتا پر رنگی دارند.
«محل تقاطع»، ساخته لوان آکین، محصول مشترک ترکیه و گرجستان، داستان ناگفته‌ای را روایت می‌کند: جست‌و‌جوی یک دختر ترنس در استانبول که از فشار خانواده‌اش در روستایی در گرجستان گریخته است.
کلانشهر نیویورک که همیشه پر از سر و صداست در فیلم تازه‌ایبه نام «یک مکان ساکت: روز اول» (در ادامه دو قسمت قبلی) به یک شهر ویران و کاملاً ساکت تبدیل می‌شود.
حکومت جمهوری اسلامی طی بیش از چهل سال، جدای از مصیبت‌های بی‌شماری که نصیب ملت ایران و دیگر ملت‌های منطقه کرده، بدهی عمده‌ای هم به بازیگران پیش از انقلاب دارد؛ بازیگرانی که با وقوع انقلابی واپس‌گرا همه چیزشان را از دست دادند و برخی بعدتر حتی آبرو و محبوبیت قبلی‌شان را.
غرش‌های آسمانی فیلمی علمی-تخیلی است که بیش از تعلق‌اش به این ژانر، درباره جامعه امروز بریتانیا و مفهوم مهاجرت حرف می‌زند، جایی که قهرمانش خود را یک جدا افتاده یا موجود فضایی تصور می‌کند.
هزار و صد عنوان فیلم کوتاهی است از شبنم طلوعی که به موضوع استفاده از تجاوز و تهدیدهای جنسی در زندان‌های جمهوری اسلامی می‌پردازد، موضوعی که برخی زنان بازداشت شده در دوران مختلف جمهوری اسلامی بر آن صحه گذاشته‌اند و روایت‌های تکان‌دهنده‌ای را درباره آن نقل کرده‌اند.
ژانر نوآر یکی از ژانرهایی است که شماری از مهم‌ترین آثار تاریخ سینما را در خود جای داده: گونه‌ای از فیلم که خود شامل دسته‌های مختلف و زیر-ژانرهای گوناگون است و بخش مهمی از آثار بزرگان سینما را با ویژگی‌های مشترک زیر یک چتر قرار می‌دهد.
