زنان زندانی سیاسی محبوس در زندان قرچک ورامین، با برگزاری مراسمی در بیست‌وششمین سالگرد حمله به «کوی دانشگاه» تهران، یاد جان‌باختگان، ناپدیدشدگان و زخمی‌شدگان این رویداد تاریخی را گرامی داشتند.
صفحه اینستاگرام گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی، پنج‌شنبه ۱۹ تیرماه با انتشار مطلبی از برگزاری مراسمی در بند قرنطینه زندان قرچک ورامین و در سالگرد جنایت‌های «کوی دانشگاه» که منجر به کشته، ناپدیدسازی و زخمی شدن شماری از دانشجویان در ۱۸ تیر ۱۳۷۸ و حبس‌های بلندمدت برای شمار زیادی از آنان شد، خبر داد.
طبق این گزارش، در این مراسم که ۱۸ تیرماه و به ابتکار زندانیان سیاسی زن برگزار شد، حاضران با مرور روایت‌ها و یادآوری رخدادهای تلخ و دلخراش تیرماه ۱۳۷۸، ایستادگی دانشجویان را ستودند و با خانواده‌های دادخواه آن سال‌ها ابراز همبستگی کردند.
این مراسم با با تحلیل رخدادهای پس از اعتراضات ۱۸ تیر و خواندن سرودی به یاد جان‌باختگان و ناپدیدشدگان آن جنایت‌ها به پایان رسید.
در این مراسم ضمن اشاره به نام شماری از جان‌باختگان و ناپدیدشدگان اعتراضات کوی دانشگاه از جمله سعید زینالی، اکبر محمدی و عزت ابراهیم‌نژاد، بر ادامه مبازه در مسیر دادخواهی تاکید شد.
این اقدام زندانیان زن نشان داد که مقاومت و دادخواهی، حتی در درون زندان‌هایی که جمهوری اسلامی در ایران ساخته است، خاموش نمی‌شود و ادامه دارد.
پیش از این در ۱۸ تیرماه، اکرم نقابی، مادر دادخواه سعید زینالی، دانشجوی دانشگاه تهران که پس از اعتراضات کوی دانشگاه به دست نیروهای امنیتی در خانه‌شان بازداشت شد، پس از ۲۶ سال چشم‌انتظاری، در یادداشتی نوشت هیچ اطلاعی از سرنوشت فرزندش پیدا نکرده و همچنان در روشنایی امید، منتظر روزی است که عدالت از راه برسد.
شیرین عبادی، برنده جایزه نوبل صلح نیز با انتشار پیامی در اینستاگرام خواستار زنده نگه داشتن یاد قربانیان اعتراضات دانشجویی سال ۱۳۷۸ شد و نوشت: «در این روز تاریخی، با صدای بلند فریاد بزنیم: سعید زینالی کجاست؟»
عبادی با گرامی‌داشت یاد قربانیان اعتراضات ۱۸ تیر به‌ویژه عزت ابراهیم‌نژاد و سعید زینالی که به گفته او نام‌شان در حافظه جمعی مردم جاودان شده است، افزود: «سعید زینالی، قربانی ناپدیدسازی قهری حکومت، تنها یکی از هزاران شهروندی است که خانواده‌هایشان سال‌هاست از آن‌ها بی‌خبرند. برقراری عدالت نزدیک است.»
همزمان، رضا محمدی، فعال حقوق بشر و برادر اکبر محمدی از فعالان جنبش دانشجویی که در سال ۱۳۷۸ بازداشت و در زندان درگذشت، از رسانه‌ها خواست یاد جان‌باختگان این قیام دانشجویی زنده نگه داشته شود.
او در این خصوص نوشت یاد اکبر محمدی و دیگر پیشگامان مظلوم این جنبش، سرمایه‌ای است که نباید در هیاهوی سیاست به فراموشی سپرده شود.
