رضا احمدی، مجری طرح کاشت یک میلیارد درخت، اعلام کرد که یک میلیون هکتار از جنگل‌های زاگرسی در نیمه‌های دو دهه ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۰ نابود شدند. او گفت که بخش اصلی خشکیدگی درختان بلوط مربوط به خشکسالی‌های پی‌درپی است.
احمدی در جلسه هماهنگی برگزاری همایش بین المللی مدیریت پایدار جنگل‌های زاگرسی گفت که خشکسالی‌های شدید در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ باعث نابودی گسترده درختان بلوط در سطح یک میلیون هکتار شد که رقم قابل توجهی است.
مجری طرح کاشت یک میلیارد درخت با بیان این‌که جنگل‌های زاگرس با قدمت ۱۳۰ قرن با چالش‌‌های بی‌‌سابقه‌‌ای مانند فقر ژنتیکی و فرسایش اکوسیستمی روبه‌رو است، نسبت به وضعیت این جنگل‌ها هشدار داد و گفت درختان بلوط زاگرس، نماد این بحران هستند.
جنگل‌های زاگرس که در ۱۱ استان ایران گسترده‌اند، زیست‌بوم ۱۰ میلیون نفر از مجموع جمعیت کشورند و ۷۰ درصد جمعیت عشایر ایران در آن زندگی می‌کنند.
بنا بر آمارهای ارائه شده، هر ساله به طور میانگین ۷۶ آتش‌سوزی در جنگل‌های زاگرس رخ می‌دهد.
این جنگل‌ها در دهه‌های اخیر با وجود مشکلاتی نظیر ریزگرد، خشکسالی و آتش، باز هم دوام آورده‌اند و به حیات خود ادامه می‌دهند.
احمدی در بخشی از صحبت‌های خود زاگرس را از لحاظ اکولوژیکی و تنوع ژنتیکی مهم دانست و گفت: «از ۹ هزار گونه گیاهی کشور، سه هزار گونه در زاگرس یافت می‌‌شود که بسیاری از آن‌ها کاربرد دارویی دارند.»
او با بیان این‌که ۱۱ اقلیم از ۱۳ اقلیم جهانی در ایران وجود دارد که بیشترین تمرکز آن در زاگرس است، گفت: «یک میلیارد درخت و ۴۶۰ میلیون نهال در زاگرس تولید و کشت خواهد شد و این طرح با استفاده از ۵۲ نهالستان فعال در منطقه اجرایی می شود.»
زنگ هشدار درباره سلامت جنگل‌های زاگرس از دست‌کم ۱۵ سال پیش به صدا درآمده اما هنوز راهکاری جدی برای نجاتش در نظر گرفته نشده است.
مساله جنگل‌های زاگرس تنها موضوع محیط زیستی نیست. این جنگل‌ها تامین‌کننده ۴۰ درصد آب شیرین کشور به شمار می‌روند و نیمی از کل دام کشور در حاشیه جنگل‌های زاگرس پرورش پیدا می‌کنند.
یک نفر از هر هشت ایرانی در جنگل‌های زاگرس زندگی می‌کند.
به دلیل پیچیدگی موضوع احیای این جنگل‌ها، کاشت درخت‌های بلوط از سوی شهروندان و نهادهای غیر‌دولتی هم تاکنون نتوانسته روند پر‌شتاب نابودی آن را متوقف کند.
این نابودی در سال‌های گذشته با زوال بلوط‌های زاگرس، روند پر‌شتاب‌تری به خود گرفته است.
