مطلب احمدیان به گزارشگر ویژه سازمان ملل: زندانیان در ایران از حق بدیهی درمان محروم‌اند
مطلب احمدیان، زندانی سیاسی که از ۱۵ سال پیش بدون مرخصی زندانی است، در نامه‌ای خطاب به مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، نوشت بسیاری از زندانیان به‌ویژه زندانیان سیاسی با ممانعت‌های ضدانسانی دستگاه قضایی جمهوری اسلامی از حق بدیهی درمان محروم هستند.
احمدیان در این نامه که سه‌شنبه ۱۴ اسفند نسخه‌ای از آن به ایران‌اینترنشنال رسید، خطاب به مای ساتو نوشت: «حق درمان از اساسی‌ترین حقوق زندانیان است اما من و بسیاری دیگر از زندانیان از این حق بدیهی خود محروم شده‌ایم.»
این زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین در این نامه نوشت که خود و شماری دیگر از زندانیان سیاسی از جمله اسدالله هادی، راحله راحمی‌پور و مرضیه فارسی در زندان اوین، زینب جلالیان در زندان یزد، غلامحسین کلبی در زندان شیبان اهواز، علی معزی در زندان قزلحصار کرج و فرزانه قره‌حسنلو در زندان وکیل‌آباد مشهد، از رسیدگی پزشکی محروم هستند.
به گفته احمدیان، نبود امکانات حداقلی درمانی در زندان‌های کشور و مخالفت و ممانعت‌های به عمل آمده از انجام درمان زندانیان سیاسی در مراکز درمانی خارج از زندان، به حربه مقامات قضایی برای فشار آوردن بر زندانیان سیاسی تبدیل شده است.
هم‌زمان سایت حقوق بشری هرانا در گزارش‌هایی جداگانه نوشت مصطفی رمضانی، زندانی سیاسی محبوس در زندان قزلحصار کرج و ابراهیم صدیق همدانی، زندانی سیاسی محبوس در زندان ارومیه، از رسیدگی پزشکی مناسب محروم مانده‌اند.
در ۹ اسفند نیز ایران‌اینترنشنال در گزارشی نوشت شرایط جسمی ناهید شیرپیشه، مادر دادخواه پویا بختیاری، به‌دلیل ادامه اعتصاب غذا و خودداری از پذیرش غذای زندان، نگران‌کننده است.
احمدیان در بخش دیگری از نامه خود به مای ساتو نوشت که هم‌اکنون در پانزدهمین سال از دوران حبس خود بدون حتی یک ساعت مرخصی و در سخت‌ترین شرایط به‌سر می‌برد.
مطلب احمدیان ۱۳ مهر ۱۳۸۹ به اتهام «محاربه از طریق عضویت در یکی از گروه‌های اپوزیسیون» بازداشت و به ۳۰ سال زندان در تبعید محکوم شد.
این زندانی سیاسی با برشمردن شکنجه‌های خود در ایام حبس و دچار شدن به بیماری‌های مختلف در این سال‌ها، یادآور شد که با وجود نامه پزشکی قانونی برای توقف حکم و آزادی او برای ادامه روند درمان در مراکز درمانی خارج از زندان، علی صالحی، دادستان تهران به دلایل نامشخص از این موضوع ممانعت به عمل آورده است.
او ۲۰ بهمن نیز در نامه‌ای از زندان اوین با اشاره به مخالفت دادستان با توقف اجرای حکم یا اعطای مرخصی درمانی نوشت دادستان تهران به‌جای طناب دار، حکم مرگ تدریجی‌اش را صادر کرده است.
در سال‌های گذشته گزارش‌های متعددی درباره عدم رسیدگی پزشکی به زندانیان سیاسی در ایران و زیر پا گذاشته شدن حق دسترسی آنان به درمان مناسب از سوی مسئولان زندان‌ها منتشر شده است.
زندانیان سیاسی زیادی طی سال‌های اخیر جان خود را در دوران حبس از دست داده‌اند و جمهوری اسلامی هیچ مسئولیتی در قبال مرگ آن‌ها که به دلیل اعمال فشار، شکنجه و ارائه ندادن خدمات پزشکی به وقوع پیوسته، نپذیرفته است.