کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در پنجاهوچهارمین هفته به ۳۵ زندان کشور گسترش یافت
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در پنجاهوچهارمین هفته با اعتصاب غذای جمعی از زندانیان زندان گنبدکاووس، به ۳۵ زندان کشور گسترش یافت. اعضای این کارزار در بیانیه‌ای تبدیل شدن آن به یک کنش همگانی را نشان‌دهنده «اعتراض به تمامیت حکومتی مستبد» دانستند که بدون اعدام دوام نمی‌آورد.
در بیانیه این کارزار که نسخه‌ای از آن سه‌شنبه ۱۶ بهمن به دست ایران‌اینترنشنال رسید، آمده که از ابتدای بهمن تاکنون، بیش از ۳۰ زندانی از جمله یک زن در زندان‌های ایران به دار آویخته شدند.
این بیانیه از صدور حکم اعدام برای منوچهر فلاح، یکی از اعضای خود به عنوان «اقدامی ضد‌انسانی» نام برد و تاکید کرد که این زندانی سیاسی در «یک روند دادرسی بسیار ناعادلانه، مبهم و بدون حضور وکیل»، به اعدام محکوم شده است.
فلاح که تیر ماه ۱۴۰۲ بازداشت و پس از پایان بازجویی‌ها به زندان لاکان رشت منتقل شد، ۱۴ بهمن با حکم شعبه دوم دادگاه انقلاب این شهر به اتهام «محاربه از طریق اقدام علیه امنیت ملی» به اعدام محکوم شد.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» که با هدف اعتراض به اعدام‌های گسترده در ایران شکل گرفت و هفته گذشته به اولین سالگرد خود رسید، در بیانیه این هفته خود هدف حکومت از این احکام و «اتهامات خودسرانه و سیستماتیک» را «ایجاد وحشت در جامعه و جلوگیری از اعتراضات خیابانی و قیام»، عنوان کرد.
نویسندگان بیانیه این هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» تاکید کردند: «فراموش نکنیم علی خامنه‌ای پیش‌تر اذعان کرده بود که قضات در احکام خود هیچ توجه و اعتنایی به مبانی حقوق بشر بین‌المللی نداشته باشند.»
این بیانیه ضمن قدردانی از فعالیت‌های حمایت‌گرانه در فضای اجتماعی و رسانه‌ای و تجمعات خارجی و داخلی اقشار مختلف در سالگرد این کارزار، اظهار امیدواری کرده است این حمایت‌ها در راستای دفاع از حق حیات و مبانی حقوق بشر تداوم داشته باشد.
اعتصاب غذای زندانیان عضو کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» از نهم بهمن ۱۴۰۲ با شدت گرفتن موج اعدام‌ها در ایران، با درخواست توقف صدور و اجرای این احکام، از سوی زندانیان سیاسی محبوس در زندان قزلحصار آغاز شد.
در هفته‌های بعد، زندان‌های دیگری به این کارزار پیوستند و اکنون در پنجاهوچهارمین هفته، زندانیان محبوس در ۳۵ زندان سراسر ایران دست به اعتصاب غذا زده‌‌اند.
بندهای زنان، چهار و هشت زندان اوین، واحدهای دو و چهار قزلحصار، مرکزی کرج، تهران بزرگ، خورین ورامین، اراک، خرم‌آباد، اسدآباد اصفهان، دستگرد اصفهان، شیبان اهواز، سپیدار اهواز، نظام شیراز، بندهای زنان و مردان عادل‌آباد شیراز، برازجان، رامهرمز، بم، کهنوج، طبس، جوین، وکیل‌آباد مشهد، قائمشهر، بندهای مردان و زنان لاکان رشت، رودسر، حویق تالش، اردبیل، تبریز، ارومیه، سلماس، خوی، نقده، سقز، بانه، مریوان، کامیاران و گنبدکاووس، زندان‌هایی هستند که به این کارزار پیوسته‌اند.