رسانه‌ها در ایران یک‌شنبه ۱۱ آذر گزارش دادند یک دختر دانشجوی اهل یاسوج پس از این که مورد تجاوز جنسی گروهی قرار گرفت، به زندگی خود پایان داد. دادستان کهگیلویه و بویراحمد این خبر را تکذیب کرد و گفت این دختر در سلامت به سر می‌برد.
در روزهای گذشته ویدیویی از این رخداد منتشر شده و فرماندهی انتظامی استان کهگیلویه و بویراحمد گفته بود تمامی افراد دخیل دستگیر شده‌اند.
وحید موسویان، دادستان کهگیلویه و بویراحمد، نیز روز ۱۱ آذر بدون اشاره به تعداد متهمان بازداشت شده اعلام کرد این افراد پس از انتشار کلیپ ذکر شده در فضای مجازی، شناسایی و دستگیر شدند.
موسویان شامگاه ۱۱ آذر خودکشی این دختر را تکذیب کرد و گفت او «در سلامتی کامل و در اختیار خانواده خود» است.
پیش‌تر رسانه‌های داخلی، همچون پایگاه خبری رکنا، گزارش دادند این دختر پس از جر و بحث با یکی از همکلاسی‌های خود در فضای مجازی، از سوی تعدادی از همکلاسی‌هایش مورد تجاوز گروهی قرار گرفت و پس از انتشار فیلم این رویداد، دست به خودکشی زد.
بیشتر بخوانید: یونیسف: از هر هشت دختر در جهان یکی قبل ۱۸ سالگی هدف تجاوز یا آزار جنسی قرار گرفته
سایت حقوق بشری هرانا در گزارشی هویت این دختر قربانی تجاوز را «اسما غضنفری» عنوان کرد.
سایت ایران‌وایر نیز در گزارشی با بیان اینکه تعرض و تجاوز به این دختر دانشجو از سوی ۱۲ پسر هم‌طایفه‌ای صورت گرفته، نوشت چهار نفر از آن‌ها که دانشجو هستند، به دست نیروهای انتظامی بازداشت شده‌اند.
به گزارش ایران‌وایر، هشت تن دیگر از متهمان این پرونده همچنان متواری هستند.
جمهوری اسلامی آمار مشخصی از تجاوز و آزار جنسی در ایران ارائه نمی‌کند.
سعید مدنی، جامعه‌شناس زندانی، در دهه ۹۰ خورشیدی در خصوص موضوع تعرض و تجاوز جنسی در نقاط مختلف ایران دست به پژوهش زد.
مدنی در مرداد ۱۳۹۹ در مصاحبه با روزنامه شرق به موضوع قبح و انگ اجتماعی در ارتباط با تجاوز جنسی در ایران پرداخت و هشدار داد بر اساس برآوردها، «بیش از ۸۰ درصد موارد تجاوز به دلایل مختلف گزارش نمی‌شوند».
این جامعه‌شناس که اکنون دوران محکومیت ۹ سال حبس خود را در زندان دماوند سپری می‌کند، گفت اکثر موارد تجاوز در ایران گزارش نمی‌شوند زیرا «حمایت از قربانی تجاوز در قانون ایران حداقلی است».
مدنی افزود زنان قربانی تجاوز «از نظر فرهنگی مورد ظن و بدگمانی جامعه قرار دارند» و به همین دلیل «ترجیح می‌دهند پیامد تجاوز را تحمل کنند اما در معرض قضاوت عمومی قرار نگیرند، چرا که فکر می‌کنند در هر حال محکوم می‌شوند».
