جمشید شارمهد، شهروند ایرانی-آلمانی، اعدام شد
میزان، خبرگزاری قوه قضاییه، اعلام کرد جمشید شارمهد، شهروند ایرانی-آلمانی اعدام شد. شارمهد ۶۷ ساله که پیشتر ساکن آمریکا بود، یازدهم مرداد سال ۹۹ در سفری از آلمان به هند، پس از یک توقف سه روزه در دبی، از سوی ماموران جمهوری اسلامی ربوده و به ایران منتقل و به اعدام محکوم شد.
مسعود ستایشی، سخنگوی قوه قضاییه جمهوری اسلامی، چهارشنبه ششم اردیبهشت در نشست خبری خود درباره حکم صادر شده علیه جمشید شارمهد گفته بود: «حکم پرونده شارمهد در دیوان عالی کشور ابرام شده است. اقدامات اجرایی متعاقبا صورت خواهد پذیرفت.»
اوایل اسفندماه ۱۴۰۲ بود دستگاه قضایی جمهوری اسلامی اعلام کرد دادگاه انقلاب تهران شارمهد، زندانی سیاسی آلمانی-ایرانی ۶۹ ساله را به اتهام «افساد فی‌الارض» به اعدام محکوم کرده است.
خبرگزاری میزان، وابسته به قوه قضاییه، سه‌شنبه دوم اسفند به نقل از دادگستری استان تهران گزارش داد حکم اعدام شارمهد بر اساس ادعای «طراحی عملیات انفجار در حسینیه سیدالشهدای شیراز» علیه این زندانی سیاسی صادر شده است.
ادعا و اتهامی که بارها از سوی این زندانی سیاسی رد شده و جمهوری اسلامی مدارک مستندی در این زمینه ارائه نکرده است.
نماینده دادستان در جلسات دادگاه مستنداتی در توضیح این که اتهام ادعایی بر چه اساسی علیه شارمهد مطرح شده ارائه نکرد و به غیر از آنچه اعترافات این زندانی سیاسی خوانده شده، سند و مدرک دیگری ارائه نشد.
اعترافات اجباری، مبنای صدور حکم
جمهوری اسلامی بارها از متهمان زندانی به ویژه زندانیان سیاسی، تحت شکنجه اعتراف‌هایی علیه خودشان گرفته است.
شارمهد که در وضعیت جسمی مناسبی به سر نمی‌برد، دوران بازداشت خود را در سلول انفرادی بوده و به گفته غزاله شارمهد، وکیل تسخیری پدر او برای خواندن پرونده، طلب ۲۵۰ هزار دلار پول کرده بود.
همچنین ریاست جلسات دادگاه شارمهد که ۱۷ بهمن ۱۴۰۰ آغاز شد بر عهده ابوالقاسم صلواتی بود که از سوی آمریکا به دلیل نقض حقوق بشر تحریم شده است.
غزاله شارمهد دختر، جمشید شارمهد، پیشتر خبر داده بود که در دادگاه پدرش «فیلم‌های تبلیغاتی دروغی» درباره او نمایش داده شده بود.
او ادامه داد: «فیلم‌های تبلیغاتی دروغی را نمایش دهند که تنها خودشان آن را باور می‌کنند. مردم از این نمایش‌های دروغی زیاد دیده‌اند و می‌دانند که این نمایش تنها برای به بالای دار کشیدن انسانی است که صدای خود و مردم بوده است.»
فرزند این زندانی سیاسی با اعلام این که پدرش از زمان ربوده شدن تا زمان برگزاری دادگاه، ۷۲۰ روز در انفرادی نگه داشته شده، اضافه کرد: «او را از هر گونه ارتباط با جهان، روابط انسانی و اخبار و اطلاعات محروم کردند، او تنها دو بار در سال اجازه صحبت کنترل شده کوتاه تلفنی با مادرم داشته است.»
غزاله شارمهد نوشت: «پدرم به دو دلیل قربانی این رفتار ضد انسانی شده است، یک چون صدای مردم شده است، دو چون تابعیت آلمانی دارد.»
جمشید شارمهد، ۱۳ فروردین ۱۴۰۱ در تماسی کوتاه به همسر خود گفته بود تنها دو دندان برایش باقی مانده اما به دلیل ریختن دندان‌هایش اشاره نکرده است.
او گفته بود هر روز تحت بازجویی قرار دارد و مجبور است اسناد مختلفی را امضا کند.
شارمهد همچنین از فشار خون بالا و تنگی نفس خود خبر داده و گفته بود که داروهای پارکینسون او را که باید هر سه ساعت یکبار مصرف کند، به موقع به او نمی‌دهند.
واکنش‌ها به بازداشت جمشید شارمهد
به گزارش آسوشیتدپرس، وزارت خارجه ایالات متحده ۱۵ مرداد ۱۳۹۹ در اظهارنظری در رابطه با دستگیری آقای شارمهد گفت که ایران «در زمینه بازداشت شهروندان ایرانی و خارجی با اتهامات واهی، پیشینه‌ای طولانی دارد.»
آبرام پیلی در پستی که ۲۴ اسفند ۱۴۰۱ در شبکه اجتماعی ایکس منتشر کرد با اشاره به این‌که با دو فرزند جمشید شارمهد در وزارت امور خارجه آمریکا دیدار و درباره پرونده پدر آنها صحبت کرده است، نوشت: «جمشید نباید در ایران زندانی می‌شد. ما همچنان امیدواریم که او آزاد شود و به خانواده‌اش بپیوندد.»
سازمان حقوق بشر ایران، مستقر در اسلو نروژ هم ۱۶ مرداد ۱۳۹۹ با انتشار بیانیه‌ای دستگیری آقای شارمهد توسط ایران را یک آدم‌ربایی غیرقانونی و تازه‌ترین نمونه که نشان می‌دهد چگونه «ربودن مخالفان ایرانی از کشورهای همسایه دارد امری عادی می‌شود» دانست.
دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ۲۱ اسفند ۱۴۰۲، همچنین جمشید شارمهد و دولت آمریکا را به پرداخت دو میلیارد و ۴۷۸ میلیون دلار جریمه نقدی محکوم کرد.
خبرگزاری میزان وابسته به قوه قضاییه جمهوری اسلامی دوشنبه ۲۱ اسفند گزارش داد که حکم این جریمه نقدی در پرونده‌ای که «پرونده بمب‌گذاری حسینیه سیدالشهدا شیراز» خوانده شده، صادر شده است.
