تداوم فشار بر زندانیان مخالف اعدام؛ گلرخ ایرایی خواستار مخالفت همه‌جانبه با اعدام شد
در حالی که فشار بر زندانیان کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» با پرونده‌سازی‌های جدید ادامه دارد و دادسرای انقلاب کرج، احمدرضا حائری را به «تبلیغ علیه نظام» و «نشر اکاذیب» متهم کرد، گلرخ ایرایی با انتشار نامه‌ای از زندان اوین خواستار مخالفت همه‌جانبه با مجازات اعدام شد.
جلسه بازپرسی پرونده تازه علیه احمدرضا حائری، زندانی سیاسی، چهارشنبه ۲۵ مهر در شعبه اول بازپرسی ناحیه یک دادسرای عمومی و انقلاب کرج، به‌صورت ویدیوکنفرانس برگزار شد.
این پرونده‌سازی بنا بر فشار نهادهای امنیتی و بر اساس گزارش‌ها و شکایت‌های مقامات زندان قزلحصار کرج، به دلیل نامه‌ها و گزارش‌های این فعال حقوق‌بشر زندانی علیه شکنجه زندانیان و فعالیت او علیه مجازات اعدام در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» تشکیل شده است.
در این جلسه بازپرسی، این زندانی سیاسی که مقامات قضایی با مرخصی کوتاه‌مدت او از زندان مخالفت کرده‌اند، به «تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» و «نشر اکاذیب» متهم شد.
حائری پیش‌تر با شکایت سازمان زندان، به دلیل افشاگری درباره قتل ساسان نیک‌نفس، زندانی سیاسی و امیرحسین حاتمی، زندانی جرائم عمومی، به «نشر اکاذیب» متهم و به ۹۱ روز زندان محکوم شده بود.
او در پرونده دیگری که با شکایت سازمان اطلاعات سپاه تشکیل شد نیز به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و «تبلیغ علیه نظام» در مجموع به چهار سال و چهار ماه زندان محکوم شده بود.
با وجود اعلام رامین صفرنیا، وکیل احمدرضا حائری، مبنی بر نقض حکم چهار سال و چهار ماه زندان او در دیوان عالی کشور، این زندانی سیاسی با گذشت بیش از ۲۰ ماه از زمان آغاز حبس خود، همچنان در زندان قزلحصار کرج به‌سر می‌برد.
نامه گلرخ ایرایی از زندان اوین
گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین، در نامه‌ای که از این زندان نوشته به خبر انتقال چهار زندانیِ سیاسی عرب به سلول انفرادی، جهت اجرای حکم اعدام واکنش نشان داد.
ایرایی با اشاره به تلخی خبرهای اعدام نوشته «اگر شنیدن این خبر ما را کمتر از شنیدن اخبار هم‌فکران‌مان در شرایط مشابه برانگیخته می‌کند، به این معناست که ما قابلیتِ بدل شدن به آنی که به انکارِ آن برخاسته بودیم را داریم.»
این زندانی سیاسی در ادامه با تاکید بر این‌که در مبارزه با «مجازات وحشیانه اعدام»، نمی‌توان فقط در برابر اعدام‌های سیاسی یا در برابر احکام مرگ صادره برای هم‌سویانِ سیاسی خود واکنش نشان داد، نوشته است: «برای لغو مجازات اعدام باید بتوانیم هر حکم مرگی، حتا برای مجرمی که ابعاد جرمش در نظرمان بسی هولناک است را نیز محکوم کنیم.»
ایرایی در بخش دیگری از نامه خود نوشت: «اگر در واکنش به شنیدنِ «اعدام گرفت» می‌گوییم «برای چه»، به معنای پذیرشِ حکم مرگ برای آن دسته افرادی‌ست که مجرمیت‌شان در دایره معادلات ما نمی‌گنجد و حکومت را محق به کشتنِ آنان می‌دانیم. برای لغو مجازات اعدام باید به مخالفت همه‌جانبه با آن برخاست.»
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام
کارزار اعتصاب غذای زندانیان سیاسی روزهای نهم و دهم بهمن ۱۴۰۲ و در اعتراض به اعدام وفا آذربار، محمد فرامرزی، پژمان فاتحی و محسن مظلوم، زندانیان سیاسی کُرد شکل گرفت.
این کارزار برای توقف اعدام‌ها، از سوی زندانیان سیاسی محبوس در زندان قزلحصار کرج آغاز شد و سپس زندانیانی از سایر زندان‌ها به آن پیوستند.
۲۴ مهر گزارش شد که زندانیان ۲۲ زندان شامل اوین، قزلحصار، مرکزی کرج، تهران بزرگ، خرم‌آباد، اراک، اسدآباد اصفهان، نظام شیراز، بم، مشهد، لاکان رشت، قائم‌شهر، اردبیل، تبریز، ارومیه، سلماس، خوی، نقده، سقز، بانه، مریوان و کامیاران، در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در اعتصاب غذا هستند.
قبل از آن نیز، هم‌زمان با روز جهانی نه به اعدام، «سازمان حقوق بشر ایران» و «کارزار جهانی نه به اعدام در ایران» با مشارکت سازمان‌ها و کنشگران حقوق بشری، مدنی و سیاسی، در حمایت از جنبش سه‌شنبه‌های نه به اعدام، به مدت ۲۴ ساعت بدون وقفه به موضوع اعدام در ایران پرداختند.
