زندانیان سیاسی و عقیدتی زندان مرکزی کرج از امکانات حداقلی محروم هستند
بر اساس اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال، حدود ۴۰ زندانی سیاسی و عقیدتی در سالن ۱۵ زندان مرکزی کرج به‌سر می‌برند. این زندانیان با محرومیت‌ها، محدودیت‌ها و مشکلات مختلفی در ایام حبس مواجه‌‌اند و نقض مداوم حقوق زندانیان، تحمل حبس را برای آن‌ها دشوارتر کرده است.
این زندانیان که به دلیل بیان عقاید و فعالیت‌های سیاسی و مدنی خود در زندان هستند، طی هفته‌های گذشته با محدودیت‌های تازه‌ای از سوی مسئولان زندان مرکزی کرج مواجه شده‌اند.
طبق اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال، حق تماس تلفنی تمامی آن‌ها از روز ۳۱ شهریور به سه بار در هفته کاهش پیدا کرده و زندانیان تنها در روزهای شنبه، دوشنبه و چهارشنبه، مجاز به تماس با خانواده‌ها و وکلای خود هستند.
یک منبع نزدیک به خانواده یکی از این زندانیان در گفت‌وگو با ایران‌اینترنشنال از تشدید محدودیت تماس زندانیان با خانواده‌های خود، به‌عنوان تلاش مسئولان زندان و نهادهای امنیتی برای اعمال شکنجه روانی بیشتر بر آن‌ها نام برد.
به گفته این منبع آگاه، مسئولان زندان درباره دلیل افزایش محدودیت تماس زندانیان، به آن‌ها گفته‌اند این تصمیم در پی رسانه‌ای شدن صدای یکی از زندانیان این بند در شهریورماه اتخاذ شده است.
ایران‌اینترنشنال در دی ماه ۱۴۰۲ از محرومیت زندانیان بهائی محبوس در زندان مرکزی کرج از امکانات حداقلی خبر داد.
در این گزارش آمده بود که این زندانیان در سالن ۱۵ و در بندی نگهداری می‌شوند که نسبت به دیگر بندهای زندان به مراتب وضعیت بدتری دارد و از امکانات کمتری برخوردار است.
عفیف نعیمی، پیام ولی، کامیار حبیبی، سامان استوار، ماشاالله کرمی، سرین کرتیس (بدیعی) و مهرداد بختیاری، شماری از زندانیان سیاسی و عقیدتی محبوس در سالن ۱۵ زندان مرکزی کرج هستند.
نعیمی، ولی، حبیبی و استوار از شهروندان بهائی زندانی، ماشاالله کرمی، پدر محمدمهدی کرمی، معترض اعدام شده در خیزش مهسا، مهرداد بختیاری، عموی پویا بختیاری، از جان‌باختگان اعتراضات آبان ۹۸ و سرین کرتیس (بدیعی)، معروف به «شاهزاده سرین»، شهروند دو تابعیتی ایرانی-نیوزیلندی همگی در این بند به‌سر می‌برند.
محرومیت از دسترسی به کتابخانه، سالن ورزشی، باشگاه و فروشگاه زندان، محرومیت از حق اعزام به مرخصی، محرومیت از رسیدگی پزشکی مناسب و پایین بودن سرانه فضای در دسترس، از جمله مشکلاتی است که این زندانیان از آن‌ها رنج می‌برند.
یکی از اعضای خانواده یک زندانی سیاسی محبوس در زندان مرکزی کرج در رابطه با این وضعیت به ایران‌اینترنشنال گفت: «مسئولان زندان یک رویه کلی را در مورد همه زندانیان در پیش گرفته‌اند و به‌طور مداوم با درخواست‌های مرخصی یا آزادی با پابند الکترونیکی مخالفت می‌کنند.»
به گفته این منبع آگاه، مسئولان زندان هر گاه با اعتراض زندانیان مواجه شده‌اند، در نهایت آن‌ها را به مددی، دادستان کرج ارجاع داده‌اند و پیگیری‌ها در دادستانی نیز بی‌فایده بوده است.
این منبع مطلع، افزود: «مسئولان زندان با این اقدامات تمام قدرت و زورشان را به کار بسته‌اند تا هر قدر که می‌توانند به آزار و اذیت زندانیان و خانواده‌ها بپردازند.»
محدودسازی فضا
گزارش‌های رسیده به ایران‌اینترنشنال حاکی از آن است که سالن ۱۵ زندان مرکزی کرج نسبت به دیگر بندهای این زندان بسیار کوچک‌تر است و فضای مناسب به ازای هر نفر وجود ندارد.
هم‌خوان نبودن سرانه فضای در دسترس زندانیان نسبت به گستردگی محیط زندان بر خلاف ماده ۳۴ آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور است.
بر اساس این آیین‌نامه، چنانچه ظرفیت و فضای فیزیکی زندان قابلیت اجرای مفادی همچون طرح طبقه‌بندی را نداشته باشد، مدیر زندان موظف است با هماهنگی مدیرکل زندان‌های استان، با ایجاد تغییر در معماری محیط، فضای لازم را برای سکونت زندانیان و متهمان در شرایط مطلوب فراهم کند.
این موضوع تا به امروز از سوی مسئولان زندان مرکزی کرج، در خصوص زندانیان سیاسی و عقیدتی انجام نشده است.
بهداشت نامناسب و غذای بی‌کیفیت
زندانیان سیاسی و عقیدتی بارها نارضایتی خود را از غذای بی‌کیفیت و وضعیت بد بهداشتی محل حبس خود در زندان مرکزی کرج اعلام کرده‌اند.
این موضوع همواره با بی‌توجهی مسوولان زندان همراه بوده و زندانیان برای تهیه غذای باکیفیت مجبور به خرید از فروشگاه زندان شده‌اند.
در ماه‌های گذشته گزارش‌های زیادی از زندان‌های سراسر ایران درباره کیفیت پایین غذا، حذف برخی اقلام از جیره غذایی، بهداشت نامناسب در برخی بندها و سایر مشکلات منتشر شده است.
بیشتر بخوانید: سه زندانی سیاسی: محرومیت از درمان، زمینه‌سازی برای «قتل سیستماتیک» است
ایران‌اینترنشنال در تیر ماه ۱۴۰۳ از محرومیت زندانیان قزلحصار کرج از دسترسی مستمر به آب آشامیدنی و سالم خبر داد و نوشت وجود مشکلات دیگر از جمله «شیوع ساس و شپش» در زندان‌های مختلف ایران، در سال‌های گذشته نیز گزارش شده است.
این گزارش‌ها همواره با انکار مسئولان زندان‌ها، سازمان زندان‌ها، قوه قضائیه و دیگر دستگاه‌های متولی جمهوری اسلامی در این زمینه روبه‌رو شده است.
آن‌ها با شیوه‌های مختلف از جمله پرونده‌سازی برای زندانیانی که درباره مشکلات زندان‌ها افشاگری کردند، تمام سعی خود را برای پاک کردن صورت مساله و خاموش کردن صدای اعتراض زندانیان به کار بسته‌اند.
در یکی از این موارد، با وجود اطلاع‌رسانی چندین زندانی سیاسی درباره وجود ساس در زندان اوین، خبرگزاری قوه قضاییه جمهوری اسلامی، روز ۲۴ اردیبهشت این موضوع را تکذیب کرد و بازداشتگاه اوین را «یکی از پاکیزه‌ترین و منظم‌ترین زندان‌های سطح کشور» خواند.
وضعیت زندانیان زندان مرکزی کرج نشان می‌دهد که مسئولان زندان بر خلاف قوانین داخلی و بین‌المللی، محدودیت‌های بسیاری را بر زندانیان اعمال کرده و با تامین نکردن نیازهای اولیه آن‌ها، جان و سلامتی‌شان را به خطر انداخته‌اند.