در ادامه تجمعات کارگران با مطالبات صنفی و معیشتی در ایران، کارگران کارخانه سیمان کنگان پنجم شهریور به اعتصاب و حرکت‌های اعتراضی خود ادامه دادند و خواستار پاسخگویی مسئولان شدند. کارگران رسمی شاغل در شرکت نفت و گاز پارس عسلویه نیز راهپیمایی اعتراضی برگزار کردند.
کارگران سیمان کنگان، در بیست و هشتمین روز اعتصاب خود، خواستار پاسخگویی مسئولان و رسیدگی به خواسته‌هایشان شدند.
آن‌ها با ارسال نامه‌ای به مدیرعامل شرکت سیمان کنگان، خواهان استخدام نیروهای پیمانکاری شاغل در کارخانه، اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل و افزایش ایام مرخصی خود شدند.
کاگران شرکت نفت و پارس عسلویه نیز در راهپیمایی خود شعارهایی از جمله «حقوق ما کم می‌شه، نفت و گاز تولید می‌شه» و «حقوق عادلانه، حق مسلم ماست» سردادند.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت هم تصاویری از راهپیمایی این کارگران را منتشر کرد.
این تشکل صنفی از «برکناری مسئولین نالایق و فاسد، حذف سقف حقوق، حذف محدودیت حق سنوات بازنشستگی، اجرای کامل ماده ۱۰ و پرداخت «بک پی ماده یک»، عدم تفکیک سه‌گانه مشاغل عملیاتی و بازنگری اساسنامه تحمیلی صندوق بازنشستگی» به عنوان مهم‌ترین مطالبات آن‌ها نام برد.
این شورا همزمان در مطلبی دیگر ویدیویی از تجمع اعتراضی کارگران رسمی شاغل در پالایشگاه فجر و در پالایشگاه گاز پارسیان منتشر کرد و مطالبات آن‌ها را با مطالبات کاگران شرکت نفت و پارس عسلویه مشترک دانست.
چهارم شهریور نیز کارگران ناظر بر عملیات حفاری مناطق نفت‌خیز جنوب با خواسته «حذف آیتم‌های اقماری از سقف حقوق» تجمع اعتراضی برگزار کردند.
در سال‌های گذشته کارگران در سراسر ایران بارها در اعتراض به وضعیت معیشتی و حقوقی خود تجمع کرده‌اند اما مطالبات آنان هنوز محقق نشده است.
سایت هرانا ۱۱ اردیبهشت امسال در گزارشی به مناسبت روز جهانی کارگر نوشت که در بازه زمانی یازدهم اردیبهشت ۱۴۰۲ تا هشتم اردیبهشت ۱۴۰۳، خبر ۴۲۸ تجمع کارگری و هزار و ۴۴۸ تجمع صنفی به رسانه‌ها یا نهادهای مدنی رسیده است.
طبق این گزارش، تجمعات صنفی با ۱۰۰ درصد و تجمعات کارگری با ۹۰ درصد افزایش نسبت به مدت مشابه سال قبل از آن همراه بوده‌اند.
عدم رسیدگی به مطالبات صنفی و معیشتی کارگران و برگزاری تجمع‌های اعتراضی در شرایطی است که برخی رسانه‌ها و تحلیل‌گران از حرکت صنایع مادر مانند فولاد و پتروشیمی به سمت رکود خبر می‌دهند.
تداوم نرخ کاهش سرمایه‌گذاری، توقف پروژه‌های سرمایه‌گذاری در حوزه‌های فولاد و پتروشیمی و ریزش کم‌سابقه و پیاپی شاخص بورس و «دوپینگ‌های مکرر» از منابع ملی صندوق توسعه ملی، از جمله نشانه‌های رکود مورد اشاره ناظران هستند.