پرستاران و فروپاشی نظام سلامت
ایران‌اینترنشنال
پرستاران بیمارستان صدوقی یزد، دوشنبه ۲۲ مرداد در ادامه اعتصاب سراسری پرستاران در شهرهای مختلف ایران، تجمع اعتراضی برگزار کردند. این هشتمین روز بود که پرستاران به دلیل ماه‌ها حقوق و کارانه پرداخت نشده، اجرا نشدن قانون تعرفه‌گذاری خدمات پزشکی و شیفت‌های اجباری طولانی، اعتصاب کردند.
پرستاران در ایران در شرایطی دشوار مشغول کار هستند.
پروانه ماندنی، ۳۲ ساله، پرستار بیمارستان «امام حسین» سپیدان، روز ۱۲ مرداد بعد از همراهی سه بیمار برای اعزام از این بیمارستان به یکی از بیمارستان‌های شیراز، به دلیل فشار کار زیاد که در پزشکی به آن «سندروم کاروشی» می‌گویند، فوت شد.
پس از درگذشت این پرستار، اعتصابات گسترده پرستاران در شهرهای مختلف از هفته گذشته در نزدیک به هفت بیمارستان در شیراز و یک بیمارستان در کرج شروع شد و حالا به بیمارستان‌های آباده، تبریز، زنجان، فسا، یاسوج و یزد رسیده است.
پرستارها و کادر درمان که به ماه‌ها حقوق معوقه پرداخت نشده، اضافه‌کاری‌های اجباری بدون حقوق و اجرایی نشدن تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری اعتراض دارند، در تجمعات خود شعارهای «پرستار داد بزن/ حقت رو فریاد بزن»، «پرستار می‌میرد/ ذلت نمی‌پذیرد» و «با کرونا جنگیدیم/ حمایتی ندیدیم» سر دادند.
با پرواز از تهران برای شیراز نیرو می‌برند
یکی از پرستاران بیمارستان امیر در شیراز در گفت‌وگو با ایران‌اینترنشنال گفت: «بیمارستان ما مرکز آنکولوژی است. با این حال تمام بیماران بستری را مرخص کرده‌اند و فقط سرپرستارها و سوپروایزها حضور دارند.»
به گفته این پرستار، در گروههای پرستاری مدام پیام می‌دهند تا پرستارها را از تهران با وعده و وعید دستمزد بالا و با هواپیما، به شیراز ببرند.
او تاکید کرد انتقال پرستاران از تهران یا مشهد به شیراز هیچ دلیلی ندارد جز اینکه با پرستاران برای پیگیری حق و حقوق‌شان «لج‌بازی» کنند.
روز گذشته روزنامه هم‌میهن خبر داد نیروهای امنیتی با پرستارانی که در اعتصابات و اعتراضات شرکت کرده‌اند تماس گرفته و تهدیدشان کرده‌اند تا سر کارشان بازگردند وگرنه اخراج می‌شوند.
حتی نمی‌توانند امنیت پرستاران در بیمارستان‌ها را تامین کنند
اعتراض‌ها و اعتصاب سراسری پرستاران در شهرهای مختلف، به صورت هماهنگ و خودجوش، در واکنش به تامین نشدن حقوق صنفی‌شان انجام می‌شود.
شرایط فعلی کار پرستاران از نظر بسیاری از آنان نشانه‌ای از فروپاشی نظام سلامت در ایران است.
یک پرستار از بیمارستان هزار تخت‌خوابی نمازی شیراز به ایران‌اینترنشنال گفت: «دیروز نیروهای امنیتی به یکی از پرستاران گفته بودند که شما از طرف کدام جریان هدایت می‌شوید؟ خودشان می‌دانند که آمار خودکشی پرستاران بالا است اما باز می‌خواهند موضوع را امنیتی کنند.»
او در ادامه گفت: «در ماه‌های گذشته به طور متناوب شاهد پرستارانی بودیم که با سر و صورت زخمی سر کار آمدند. آن‌ها از سوی نیروهای بیرون از بیمارستان، هدف سلاح سرد هدف قرار گرفتند.»
تکرار حمله‌ها در شهرهای مختلف
تنها در روز ۱۸ مرداد، پرستارها در بیمارستان‌های هفت‌تیر در شهر ری و فارابی در شهرستان ملکان، با سلاح سرد «هدف حمله گروههای خلافکار» قرار گرفت.
صفحات اینستاگرامی که اخبار مربوط به پرستاران و بیمارستان‌ها را در ایران پوشش می‌دهند هر هفته خبر از حمله فیزیکی به پرستاران از سوی افرادی خارج از بیمارستان می‌دهند.
پرستار بیمارستان نمازی با اشاره به اینکه حکومت حتی توانایی ایجاد امنیت برای پرستاران در بیمارستان‌ها را ندارد، گفت: «در هر شیفت ۴۰ تا ۵۰ بیمار را باید پوشش بدهیم. از طرف دیگر امکانات بیمارستان و تجهیزات پزشکی محدود و بی‌کیفیت است. تعداد برانکاردهای شکسته هر روز بیشتر می‌شود. حتی بعضی وقت‌ها یک پرستار برای پیدا کردن یک عدد سرم برای بیمار باید ساعت‌ها دوندگی کند. این‌ها چیزهایی هستند که همراهان بیمار از آن خبر ندارند و تنها کسی که جلوی دستشان است، پرستار است که با او درگیر می‌شوند.»
او با اشاره به اینکه حکومت هدفش این است که یک اعتراض صنفی و معیشتی را امنیتی نشان دهد، به ایران‌اینترنشنال گفت: «می‌خواهند ما را مقابل مردم و بیماران قرار دهند و بگویند که پرستاران به وظیفه‌‌شان عمل نمی‌کنند اما هیچ‌وقت درباره پرستارانی که خودکشی می‌کنند یا در میانه شیفت از خستگی جان می‌دهند، توضیحی نمی‌دهند.»
اعتصاب معیشتی و کارشکنی حکومت
آذر ماه سال گذشته عده‌ای از پرستاران بیمارستان کودکان مفید تهران در اعتراض به پرداخت نشدن حقوق اعتصاب کردند که چهار تن از اعضای ارشد بیمارستان از سوی نهادهای قضایی بازداشت شدند.
نهادهای امنیتی اعتصاب پرستاران را به بی‌مسئولیتی پرستاران پیوند زدند و موضوع را در افکار عمومی به گونه‌ای مطرح کردند که پرستار چرا باید محل خدمت خود را ترک كند و از کار دست بکشد.
در سه ماه اول امسال خودکشی ۱۳ پرستار رسانه‌ای شد
محمد شریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار، اردیبهشت ماه امسال هم‌زمان با روز جهانی پرستار به روزنامه اعتماد گفته بود: «تعداد پرستاران جان باخته در ايران به دليل كرونا، در فهرست اولين‌های جهان است.»
از سوی دیگر، یکی از پرستاران بیمارستانی در شیراز به ایران‌اینترنشنال گفت: «من سر هر شیفت باید ۴۰ بیمار را تحویل بگیرم و یکی یکی به هر کدامشان سر بزنم و کارهایش را انجام بدهم. همین چند روز پیش یکی از بیماران در فاصله بین دیدن بیماران دیگر فوت شد و من وسط بخش گریه می‌کردم و می‌پرسیدم که چرا این اتفاق افتاده است؟ چرا باید فشار کاری این‌قدر زیاد باشد؟»
رسانه‌ای شدن خودکشی ۱۳ پرستار در سه ماهه اول امسال واکنش چندانی از سوی مقام‌های مسئول در جمهوری‌اسلامی برای حل مشکلات معیشتی پرستاران در پی نداشت.
شریفی مقدم روز ۲۱ مرداد در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد اعلام کرد: «دليل بسياری از مشكلات در نظام سلامت ايران، تداوم اجرای شيوه مديريتی فروپاشيده و پوسيده فاقد شفافيت و ناعادلانه‌ای است كه حتی تحت حاكميت قانون هم نيست و جز زيان برای مردم و ارائه‌دهندگان خدمت پزشكی، نتيجه ديگری ندارد.»
