کشته شدن فواد شکر چه پیامدهایی برای حزبالله و جمهوری اسلامی دارد؟
همزمان با مراسم خاکسپاری فواد شکر، فرمانده ارشد حزبالله، در بیروت، سناتور لیندسی گراهام در قطعنامهای پیشنهادی خواست تا هرگونه تشدید حملات حزبالله علیه اسرائیل را به عنوان حملهای از سوی جمهوری اسلامی تلقی شود.
سناتور لیندسی گراهام از کارولینای جنوبی در قطعنامهای پیشنهاد کرده هرگونه تشدید حملات حزبالله علیه اسرائیل را به عنوان حملهای از سوی ایران تلقی شود.
این قطعنامه تاکید میکند که بهترین راه برای مهار حزبالله و ایران این است که رییسجمهوری همه گزینهها از جمله نیروی نظامی را در نظر بگیرد.
این قطعنامه همچنین ایران و حزبالله را برای هرگونه تاثیرگذاری منفی بر مردم لبنان ناشی از حمله حزبالله به اسرائیل مسئول میداند و خواستار استفاده از تمام ابزارهای دیپلماتیک و تواناییهای نمایش قدرت برای پاسخگو کردن ایران و حزبالله است.
گراهام همچنین خواستار مجوز استفاده از نیروی نظامی علیه جمهوری اسلامی شده تا به نیروهای مسلح آمریکا اجازه دهد در صورت تهدید امنیت ملی آمریکا از سوی برنامه هستهای ایران، از نیروی نظامی استفاده کنند.
او معتقد است که اگر آمریکا اقدامات قاطعانهای انجام ندهد، ایران در عرض چند هفته یا ماه صاحب سلاح هستهای خواهد شد.
گراهام تاکید میکند که اگر حزبالله به اسرائیل حمله کند، آمریکا و اسرائیل باید تاسیسات حیاتی جمهوری اسلامی، مانند پالایشگاههای نفت، را هدف قرار دهند تا تهران را تحت فشار قرار داده و جلوی تامین مالی تروریسم را بگیرند.
مرگ شکر، ضربهای جبران ناپذیر برای حزبالله
شکر، فرمانده نظامی حزبالله، که از سوی اسرائیل در روز سهشنبه ۹ مرداد کشته شد، یکی از اعضای موسس این گروه تحت حمایت جمهوری اسلامی بود که به نظارت بر گسترش آن از یک شبهنظامی ناشناخته جنگ داخلی لبنان به یک نیروی مهم در خاورمیانه کمک کرد.
کشته شدن او بزرگترین ضربه به فرماندهی حزبالله از زمان ترور عماد مغنیه در سال ۲۰۰۸ محسوب میشود و شدت تشدید درگیریهای این هفته را که از زمان آغاز جنگ غزه در سراسر منطقه شعلهور بوده است، نشان میدهد.
در حالی که ترور اسماعیل هنیه، رهبر حماس در تهران، یک شکست سیاسی بزرگ برای جمهوری اسلامی و گروههای اسلامگرای تحت حمایت آن محسوب میشود، کشته شدن شُکر، اردوگاه آنها را از یکی از فرماندهان ارشد نظامی خود محروم کرده است.
شکر که به نام حاج محسن نیز شناخته میشود، بخشی از نسل مسلمانان شیعه لبنانی بود که در سال ۱۹۸۲ برای مبارزه با نیروهای اسرائیلی که در همان سال به لبنان حمله کرده بودند، بسیج شدند.
او یکی از همکاران نزدیک مغنیه بود که از سوی آمریکا به عنوان تروریستی که متهم به برنامهریزی حملاتی از جمله بمبگذاری در پادگان تفنگداران دریایی این کشور در بیروت در سال ۱۹۸۳ بود، شناخته میشود.
به گفته دولت آمریکا، شکر نقش مرکزی در بمبگذاری داشت که ۲۴۱ پرسنل نظامی آمریکایی را کشت. سایت «پاداش برای عدالت» دولت آمریکا در سال ۲۰۱۷، جایزهای تا ۵ میلیون دلار برای دستگیری شکر تعیین کرد.
اسرائیل گفت شکر مسئول کشتن تعداد زیادی اسرائیلی و اتباع خارجی در طول سالها بود.
مرگ او پاسخی است به حمله موشکی روز ششم تیر که منجر به کشته شدن ۱۲ کودک و نوجوان در یک روستای دروزی در بلندیهای جولان شد.
حزبالله که از فردای حمله هفتم اکتبر در حال تبادل آتش با اسرائیل است، هرگونه نقش در این حمله را رد کرده است.
در سال ۱۹۸۲، شکر به برنامهریزی یک حمله انتحاری با خودروی بمبگذاری شده به نیروهای اسرائیلی در پادگانهای آنها در شهر جنوبی لبنان، صور، همراه با مغنیه و دیگران کمک کرد.
حسن نصرالله، رهبر حزبالله، در سال ۲۰۲۲ در مصاحبه با یک شبکه عربی گفت که این حملات توسط گروههای کوچک بدون ارتباط با حزبالله انجام شده است.