در ادامه اعتراض‌ها به صدور حکم اعدام برای پخشان عزیزی، زندانی سیاسی، زندانیان سیاسی زن محبوس در زندان اوین اعلام کردند روز سه‌شنبه ۹ مرداد اعتصاب غذا خواهند کرد. آنها روزهای سوم و ششم مرداد نیز در اعتراض به حکم اعدام هم‌بندی‌شان در حیاط بند زنان زندان اوین تحصن کردند.
صفحه‌های اینستاگرام نرگس محمدی و گلرخ ایرایی، دو تن از زندانیان سیاسی زن محبوس در اوین، با اعلام این خبر در مطلبی مشترک نوشتند که این حرکت اعتراضی در ادامه اعتراض به صدور حکم اعدام پخشان عزیزی با سه‌شنبه‌های «نه به اعدام» همراه شده است.
زنان زندانی سیاسی در اوین بار دیگر با تاکید بر خواسته خود مبنی بر توقف اعدام‌ها، اضافه کردند: «تا لغو حکم اعدام، ایستاده‌ایم تا پایان.»
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» از بهمن ۱۴۰۲ به راه افتاد و زندانیان اعتصاب کننده روز سه‌شنبه ۹ مرداد برای بیست و هفتتمین هفته دست به اعتصاب غذا خواهند زد.
عزیزی، زندانی سیاسی کُرد، با حکم قاضی ایمان افشاری، رییس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، به اتهام «بغی» به اعدام محکوم شده است.
مازیار طاطایی و امیر رئیسیان، وکلای عزیزی، روز چهارشنبه سوم مرداد به «شبکه شرق» گفتند این حکم به ایشان ابلاغ شده و در حال تدارک لایحه فرجام‌خواهی و ثبت اعتراض به آن هستند.
حدود ۶۰ تن از زنان زندانی سیاسی در زندان اوین، از عصر شنبه ششم مرداد تا صبح یکشنبه هفتم مرداد در اعتراض به صدور حکم اعدام برای عزیزی در حیاط بند زنان زندان اوین تحصن کرده و از مردم خواستند با شعارهای «نه به اعدام» و «آزادی زندانی سیاسی» با آنها همراه شوند.
فایل صوتی اختصاصی رسیده به ایران‌اینترنشنال نشان می‌دهد آنها علیه دیکتاتوری و حکم اعدام شعارهایی چون «نه تهدید، نه سرکوب، نه اعدام، دیگر اثر ندارد، جمهوری اعدامی یک خواب خوش ندارد»، «بند زنان اوین، هم صدا و هم پیمان، تا لغو حکم اعدام، ایستاده‌ایم تا پایان»، «سر برود، جان برود، آزادی هرگز نرود» و «صدور حکم اعدام، انتقام حاکمان، از زنان، کردستان، تا هر کجا در ایران» سر‌دادند.
آنها پیش از آن نیز از عصر چهارشنبه سوم مرداد تا صبح پنج‌شنبه چهارم مرداد در اعتراض به صدور حکم اعدام برای عزیزی در حیاط بند زنان زندان اوین تحصن کردند و شعارهایی از جمله «نه به اعدام» سر دادند و سرودهای انقلابی را هم‌خوانی کردند.
به دنبال این حرکت اعتراضی، زندانیان سیاسی واحد چهار زندان قزلحصار کرج در اطلاعیه‌ای اعلام کردند: «ما زندانیان زندان قزلحصار هم به حمایت از زندانیان سیاسی بند زنان اوین، با اعتراض آنان هم‌نوا می‌شویم.»
آنها ضمن محکوم کردن «نقض حق حیات مردم ایران از سوی ماشین اعدام جمهوری اسلامی» و تاکید بر اینکه مقاومت و اعتراض در برابر سرکوب و اعدامی که «عادی و غیرعادی» و «سیاسی و غیرسیاسی» نمی‌شناسد تعطیل‌بردار نیست، از تمامی نهادهای بین‌المللی حقوق بشری خواستند تا به موج جدید اعدام‌های به راه افتاده توجه کنند.
پخشان عزیزی ۱۳ مرداد ۱۴۰۲ در تهران بازداشت و اواخر آذر ماه همان سال با پایان بازجویی‌ها و پس از تحمل ماه‌ها شکنجه‌های روانی و جسمی و نگه داشته شدن در سلول انفرادی در بند ۲۰۹ زندان اوین (زیر نظر وزارت اطلاعات) به بند زنان اوین منتقل شد.
او از اوایل تیر ماه امسال به دستور مقامات زندان از ملاقات و تماس با خانواده‌اش منع و محروم شده است.
این زندانی سیاسی روز ۳۱ تیر ماه امسال در نامه‌ای از زندان اوین با اشاره به شکنجه خود به دست نهادهای امنیتی نوشت: «بارها توسط بازجویان به دار کشیده شده‌ام.»
به گفته یک منبع مطلع از وضعیت پرونده عزیزی، او در رشته مددکاری اجتماعی تحصیل کرده، سال‌ها در «روژاوا» به عنوان مددکار مشغول به کار بود و در ایران در کمیته‌های ژنولوژی (مطالعات زنان) هم فعالیت داشت.
طی هفته‌های گذشته جریان تازه‌ای از طرح اتهامات سنگین علیه زندانیان سیاسی و صدور احکام اعدام در ایران با اتهامات سیاسی به راه افتاده است.
در تازه‌ترین نمونه، دومین جلسه رسیدگی به اتهامات هشت معترض بازداشت‌شده خیزش مهسا هم روز ششم مرداد در دادگاه انقلاب تهران برگزار شد و از بین آنان، نسیم غلامی سیمیاری و حمیدرضا سهل‌آبادی با اتهاماتی از جمله «بغی» مواجه شدند که می‌تواند به صدور احکام سنگین نظیر اعدام بینجامد.
وریشه مرادی، زندانی سیاسی نیز قرار است روز یکشنبه ۱۴ مرداد با اتهام «بغی» که می‌تواند به صدور حکم سنگین نظیر اعدام بینجامد، در دادگاه انقلاب محاکمه شود.
پیش از این در روز ۱۴ تیر امسال شریفه محمدی، فعال کارگری زندانی بابت اتهام «بغی» به اعدام محکوم شد.
وحید بنی‌عامریان، پویا قبادی، بابک علی‌پور، ابوالحسن منتظر، سیدمحمد تقوی، اصغر دانشفر، سلیمان ادهمی، حسین خسروی، و هیوا نوری شمار دیگری از زندانیان سیاسی و عقیدتی هستند که با اتهاماتی از جمله «بغی» مواجه‌اند.
جمهوری اسلامی از آغاز روی کار آمدن خود همواره فعالان مدنی و سیاسی منتقد حکومت را بازداشت، شکنجه و زندانی و بسیاری از آنان را اعدام کرده است.
از زمان آغاز خیزش سراسری ایرانیان علیه جمهوری اسلامی از شهریور ۱۴۰۱ تاکنون، سرکوب فعالان مدنی، سیاسی و معترضان از سوی حکومت شدت گرفته و همچنان ادامه دارد.
