تحصن زنان زندانی سیاسی در اوین در اعتراض به حکم اعدام پخشان عزیزی
حدود ۶۰ تن از زنان زندانی سیاسی از عصر چهارشنبه سوم مرداد تا صبح پنج‌شنبه چهارم مرداد در اعتراض به صدور حکم اعدام برای پخشان عزیزی، زندانی سیاسی، در حیاط بند زنان زندان اوین تحصن کردند. زندانیان سیاسی زندان قزلحصار حمایت و همراهی خود را با این حرکت زنان زندانی اوین اعلام کردند.
طبق اطلاعات رسیده به ایران‌اینترشنال، حدود ۶۰ زن زندانی سیاسی محبوس در بند زنان اوین در تحصن خود که در اعتراض به صدور حکم اعدام برای پخشان عزیزی، زندانی سیاسی هم‌بندشان در اوین شکل گرفت، شعارهایی از جمله «نه به اعدام» سر داده و سرودهای انقلابی را هم‌خوانی کردند.
عزیزی، زندانی سیاسی کُرد با حکم قاضی ایمان افشاری، رییس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به اتهام «بغی» به اعدام محکوم شده است.
مازیار طاطایی و امیر رئیسیان، وکلای عزیزی، روز چهارشنبه سوم مرداد به «شبکه شرق» گفتند این حکم به ایشان ابلاغ شده و در حال تدارک لایحه فرجام‌خواهی و ثبت اعتراض به آن هستند.
روز چهارشنبه صفحه‌های اینستاگرام نرگس محمدی، گلرخ ایرایی و ناهید تقوی، سه تن از زندانیان سیاسی زن محبوس در اوین، در مطلبی مشترک اعلام کردند: «زنان بند اوین یک‌صدا اعلام می‌کنند خواهان لغو حکم اعدام پخشان عزیزی هستند.»
این زنان زندانی سیاسی در اوین از تمام مردم ایران خواستند با آن‌ها همراه شوند و به حکم اعدام عزیزی اعتراض کنند.
ساعتی پس از انتشار این مطلب مشترک، زنان زندانی در اوین در مطلبی دیگر اعلام کردند در اعتراض به صدور حکم اعدام برای هم‌بندی‌شان با حضور دسته‌جمعی در حیاط زندان صدای «نه به اعدام» خود را بلند کرده‌اند.
آن‌ها اعلام کردند به داخل بند باز نخواهند گشت و شب را در حیاط زندان خواهند ماند.
به دنبال این حرکت اعتراضی، زندانیان سیاسی واحد چهار زندان قزلحصار کرج در اطلاعیه‌ای اعلام کردند: «ما زندانیان زندان قزلحصار هم به حمایت از زندانیان سیاسی بند زنان اوین، با اعتراض آنان هم‌نوا می‌شویم.»
آن‌ها ضمن محکوم کردن «نقض حق حیات مردم ایران از سوی ماشین اعدام جمهوری اسلامی» و تاکید بر اینکه مقاومت و اعتراض در برابر سرکوب و اعدامی که «عادی و غیرعادی» و «سیاسی و غیرسیاسی» نمی‌شناسد تعطیل‌بردار نیست، از تمامی نهادهای بین‌المللی حقوق بشری خواستند تا به موج جدید اعدام‌های به راه افتاده توجه کنند.
طی دو هفته گذشته جریان تازه‌ای از صدور و اجرای احکام اعدام در ایران به راه افتاده است.
روز ۱۴ تیر ماه امسال شریفه محمدی، فعال کارگری محبوس در زندان لاکان رشت، از سوی دادگاه انقلاب این شهر به دلیل «عضویت در کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری» و بابت اتهام «بغی» به اعدام محکوم شد.
سازمان حقوق بشر ایران روز ۱۴ تیر ماه با انتشار گزارشی جدید از وضعیت حقوق بشر در ایران، در مورد تشدید اجرای احکام اعدام در روزهای پس از انتخابات ریاست جمهوری هشدار داد.
زندانیان سیاسی محبوس در زندان قزلحصار در اطلاعیه‌شان با بیان اینکه «بلافاصله بعد از نمایش انتخابات و تحریم گسترده آن، ماشین سرکوب و اعدام در اقدامی انتقام‌جویانه و جنایتکارانه، مجددا به راه افتاد»، اعلام کردند که طی چهار روز بیش از ۱۸ زندانی در زندان‌های مختلف اعدام شدند و همین سه‌شنبه نیز هفت زندانی اعدام شدند.
آن‌ها با اشاره به اینکه سه تن از اعدام‌شدگان از زنان زندانی بودند، این موضوع را نشانه‌ای از «ماهیت زن‌ستیزانه رژیم جمهوری اسلامی» دانستند.
این زندانیان سیاسی ضمن اشاره به حکم اعدام صادر شده برای پخشان عزیزی، از کامران شیخه، هم‌بندی سابقشان که روز پنج‌شنبه سوم مرداد ، یاد کرده و اعلام کردند: «خبردار شدیم بیش از ۱۰ نفر دیگر هم برای اجرای حکم به انفرادی انتقال داده شده‌اند.»
پخشان عزیزی ۱۳ مرداد ۱۴۰۲ در تهران بازداشت و اواخر آذر ماه همان سال با پایان بازجویی‌ها و پس از تحمل ماه‌ها شکنجه‌های روانی و جسمی و نگه داشته شدن در سلول انفرادی در بند ۲۰۹ زندان اوین (زیر نظر وزارت اطلاعات) به بند زنان اوین منتقل شد.
او از اوایل تیر ماه امسال به دستور مقامات زندان از ملاقات و تماس با خانواده‌اش منع و محروم شده است.
این زندانی سیاسی روز ۳۱ تیر ماه امسال در نامه‌ای از زندان اوین با اشاره به شکنجه خود به دست نهادهای امنیتی نوشت: «بارها توسط بازجویان به دار کشیده شده‌ام.»
به گفته یک منبع مطلع از وضعیت پرونده عزیزی، او در رشته مددکاری اجتماعی تحصیل کرده، سال‌ها در «روژاوا» به عنوان مددکار مشغول به کار بود و در ایران در کمیته‌های ژنولوژی (مطالعات زنان) هم فعالیت داشت.
جمهوری اسلامی از آغاز روی کار آمدن خود همواره فعالان مدنی و سیاسی منتقد حکومت را بازداشت، شکنجه و زندانی کرده است.
از زمان آغاز خیزش سراسری ایرانیان علیه جمهوری اسلامی از شهریور ۱۴۰۱ تاکنون، سرکوب فعالان مدنی، سیاسی و معترضان از سوی حکومت شدت گرفته و همچنان ادامه دارد.