دانشمندان ۲ کهکشان اقماری جدید راه شیری را کشف کردند
ستاره‌شناسان در کشفی که می‌تواند دانش کیهان‌شناسی را متحول کند، دو کهکشان اقماری جدید از کهکشان راه شیری را شناسایی کردند. این یافته‌ها نه تنها به سوالات دیرینه درباره تعداد کهکشان‌های اقماری راه شیری پاسخ می‌دهد بلکه می‌تواند به پیشرفت‌های چشم‌گیری در درک «ماده تاریک» منجر شود.
ماده تاریک حدود ۸۵ درصد جهان را تشکیل می‌دهد و همچنان برای دانشمندان معمایی بزرگ باقی مانده است. این ماده نامریی که نمی‌تواند مستقیما با نور یا ماده عادی تعامل کند، تنها از طریق اثرات گرانشی آن قابل تشخیص است.
دو کهکشان اقماری جدید کشف شده به نام‌های سکستانس-۲ (Sextans II) و ویرگو-۳ ( Virgo III) می‌توانند به فهم بهتر این ماده مرموز کمک کنند.
کهکشان اقماری کهکشانی است که بر اثر کشش گرانشی به صورتی مداری دور یک کهکشان بزرگتر می‌چرخد.
این کهکشان‌ها به حدود ۶۰ کهکشان کوتوله دیگر اطراف کهکشان راه شیری می‌پیوندند.
مشهورترین و بزرگ‌ترین این کهکشان‌ها، ابر ماژلانی بزرگ (LMC) و ابر ماژلانی کوچک (SMC) هستند.
اهمیت این کشف
کشفیات جدید دانشمندان را یک قدم به حل مشکل مدل استاندارد کیهان‌شناسی نزدیک‌تر می‌کند.
مدل استاندارد کیهان‌شناسی (ΛCDM) فرض می‌کند که ماده تاریک از ذراتی تشکیل شده که با سرعتی کمتر از سرعت نور حرکت می‌کنند.
کشف کهکشان‌های اقماری جدید می‌تواند اطلاعات جدیدی درباره توزیع و رفتار ماده تاریک در کهکشان راه شیری فراهم کند.
جست‌وجوی کهکشان‌های اقماری
بسیاری از کهکشان‌های اقماری راه شیری به دلیل فاصله زیاد و نور کم، کشف نشده باقی مانده‌اند.
ماساهی چیبا، استاد دانشگاه توهوکو و رهبر تیم تحقیقاتی این کشف علمی، در بیانیه‌ای گفت: «کهکشان‌های اقماری راه شیری چند تا هستند؟ این یک سوال مهم برای ستاره‌شناسان در دهه‌های گذشته بوده است.»
چیبا و همکارانش با استفاده از تلسکوپ سوبارو که در نزدیکی قله مائوناکیا در هاوایی واقع شده است، موفق به شناسایی این کهکشان‌های جدید شدند.
این تیم قبلا نیز سه کهکشان اقماری دیگر راه شیری را با استفاده از همین تلسکوپ کشف کرده بود.
چیبا و تیمش مصمم‌اند که این اجرام گریزان را پیدا کنند.
تاثیرات آینده
کشف این دو کهکشان اقماری جدید می‌تواند تاثیرات گسترده‌ای بر علم نجوم بگذارد.
این یافته‌ها می‌توانند به درک بهتر ساختار و تکامل کهکشان راه شیری و همچنین رفتار ماده تاریک کمک کنند.
این کشفیات همچنین می‌توانند در فهم بهتر فرآیندهای تشکیل کهکشان‌های اقماری و تاثیرات گرانشی آن‌ها بر کهکشان‌های بزرگتر یاری‌رسان باشند.
