یک کشف تصادفی: ضخامت بخش‌های بیرونی کهکشان راه‌ شیری ۲ برابر بخش‌های داخلی است

دانشمندان رصدخانه گرین بانک آمریکا (GBO) در حال مطالعه بر روی «ابر اسمیت‌» بودند که قرار است در ۲۷ میلیون سال آینده به کهکشان راه شیری برخورد کند، اما متوجه شدند ضخامت بخش‌های داخلی و خارجی این کهکشان با هم تفاوت چشمگیری دارد.

بر اساس این گزارش، ارتفاع مقیاس گاز مولکولی در بخش داخلی کهکشان راه شیری حدود ۳۳۰ سال نوری است، در حالی که در بخش‌های بیرونی کهکشان، این ارتفاع به دو برابر و ۶۶۰ سال نوری می‌رسد.

هدف اصلی این تحقیق یافتن غبار و تابش‌های ضعیف مولکول‌های هیدروکسیل (OH) بود.

ابر اسمیت که میزان گاز آن یک میلیون برابر خورشید است، از دهه ۱۹۶۰ مورد توجه ستاره‌شناسان قرار گرفته.

انتظار می‌رفت این ابر حاوی مقدار بسیار کمی غبار و هیدروکسیل باشد، در حالی که اکثر ابرهای موجود در کهکشان راه شیری حاوی هر دو هستند.

آن‌ها منطقه‌ای را که بخشی از ابر اسمیت در حال تعامل با کهکشان راه شیری است، رصد کردند.

این منطقه در پشت لایه‌های غلیظی از گاز و غبار قرار دارد و مشاهده آن حتی برای تلسکوپ حساسی مانند تلسکوپ گرین بانک نیز چالش‌برانگیز است.

در صورت یافتن منطقه‌ای در کهکشان راه شیری در حال مخلوط شدن با بخش‌هایی از ابر اسمیت، دانشمندان می‌توانند تفاوت‌های ترکیبی آن‌ها را مشاهده کنند و اطلاعات بیشتری درباره این تعامل به دست آورند.

آن‌ها اکنون با یک کشف غیر منتظره روبه‌رو شده‌اند: داده‌ها نشان می‌دهد که تفاوت میان بخش‌های داخلی و خارجی کهکشان بسیار است اما هنوز معنی و مفهوم این تفاوت برایشان مشخص نیست.

یافته‌های اولیه این کشف علمی در یک نشست مطبوعاتی در روز سه‌شنبه، ۲۲ خرداد در نشست ۲۴۳ انجمن نجوم آمریکا در ویسکانسین مطرح شد.