در سال ۱۴۰۲ برای ۲۰۰ استاد دانشگاه محدودیت ایجاد شد و ۲۵ استاد از دانشگاه اخراج شدند
دبیر کانون صنفی استادان دانشگاه در گفت‌وگو با و‌ب‌سایت خبرآنلاین گفت سال ۱۴۰۲ برای دانشگاه سال خوبی نبود و انواع و اقسام محدودیت‌ها و محرومیت‌ها برای استادان ایجاد شد. به گفته ابری‌نیا، این محدودیت‌ها شامل حدود ۲۰۰ استاد دانشگاه شده و نزدیک به ۲۵ استاد از دانشگاه اخراج شدند.
کارن ابری‌نیا در پاسخ به این سوال که «چه محدودیت‌هایی برای استادان ایجاد شد؟» به خبرآنلاین گفته این محدودیت‌ها شامل استادانی شد که در واکنش به اعتراضات سال ۱۴۰۱ بیانیه امضا کردند یا اعلام موضع کردند.
تبدیل وضعیت استادان از حالت پیمانی به رسمی‌آزمایشی، مخالفت با وضعیت رسمی استادان، توقف مراحل تغییر وضعیت استادان، ایجاد مشکل برای ترفیع سالانه استادان، توقف ارتقا برخی استادان از دانشیاری به استادی، اخراج برخی استادان و قطع حقوق برخی دیگر با وجود اخراج نشدن، نمونه‌هایی از فشار بر استادان معترض دانشگاه است که به دلیل واکنش نشان دادن به اعتراضات سال ۱۴۰۱ شامل حال آنها شده است.
و‌ب‌سایت خبرآنلاین در بهمن ماه ۱۴۰۲ هم با انتشار یک اینفوگرافی گزارش داد روند اخراج استادان دانشگاه در دولت ابراهیم رئیسی همچنان ادامه دارد.
خبرآنلاین در این باره نوشته بود که نهادهای مسوول کوشیده‌اند با واژه‌سازی، از عنوان «قطع همکاری» به جای اخراج استفاده کنند و دلیل قطع همکاری با این دسته از استادان را مسایل علمی ذکر کرده‌اند.
افزایش دخالت‌های دولت در دانشگاه‌ها
دبیر کانون صنفی استادان دانشگاه در گفت‌وگوی روز شنبه ۱۵ اردیبهشت خود به خبرآنلاین گفته برخی از این محدودیت‌های ایجاد شده برای استادان دانشگاه به دلیل اعلام موضع آنها درباره اعتراضات سال ۱۴۰۱ و برخی دیگر به‌خاطر فعالیت صنفی در کانون صنفی استادان دانشگاهی ایران ایجاد شده است.
ابری‌نیا اضافه کرده که درحالی این کانون از وزارت کشور مجوز فعالیت دارد، شماری از دانشگاه‌ها با فعالیت صنفی استادان مخالفت کرده‌اند.
به گفته این فعال صنفی استادان دانشگاه، دخالت‌های دولت در دانشگاه‌ها زیاد شده و اختیارات وزارت علوم کاهش پیدا کرده است.
او در توضیح این وضعیت گفته به‌نظر می‌رسد محدودیت‌های ایجاد شده و مسایل امنیتی که بر دانشگاه‌ها حاکم شده از طرف وزارت کشور و شورای امنیت کشور است و فراتر از وزارت کشور نهادهای متعددی داریم که درباره دانشگاه تصمیم‌گیری می‌کنند و نقش وزارت علوم بسیار کم‌رنگ شده است.
روز ششم فروردین امسال هم رضا ملک‌زاده، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، در گفت‌وگو با پایگاه خبری جماران‌نیوز گفت حدود ۴۰ تن از «بهترین اعضای هیات علمی» این دانشگاه در دو سال گذشته اخراج یا به اجبار بازنشسته شده‌اند.
ملک‌زاده اعلام کرده بود که این افراد در اعتراض به اقدام دانشگاه علوم پزشکی تهران به دیوان عدالت اداری شکایت کرده‌اند و دیوان حکم بازگشت به کار آنها را صادر کرده است.
در شهریورماه ۱۴۰۲ هم روزنامه اعتماد نام ۵۲ نفر از استادان اخراجی، بازنشسته اجباری یا تعلیق و منفصل از تدریس را منتشر کرد که از شهریور ۱۴۰۰ و آغاز دولت ابراهیم رئیسی تا هشت شهریور ۱۴۰۲، از بدنه آموزش عالی ایران حذف شده‌اند.
به استادان دانشگاه گفتند باید توبه‌نامه امضا کنند
ابری‌نیا در بخشی از گفت‌وگوی خود خبر داده که در برخی دانشگاه‌ها به استادان گفتند کسانی‌که درباره اعتراضات سال ۱۴۰۱ بیانه‌ای امضا کردند اگر می‌خواهند به‌کارشان ادامه دهند باید توبه نامه امضا کنند و اظهار پشیمانی کنند.
دبیر کانون صنفی استادان دانشگاه، ایجاد این شرایط را باعث ناامیدی استادان جوان دانشگاه دانسته و گفته با حقوقی که به یک استادیار می‌دهند نمی‌تواند یک خانه در تهران اجاره کند و درآمد استادان دانشگاه در ایران حتی قابل مقایسه با درآمد استادان در کشورهای همسایه نیست.
او با اشاره به اینکه استادی در ایران محدودیت‌های زیادی دارد و درآمد کافی هم ندارد به‌فکر مهاجرت می‌افتد، تاکید کرده که این استادان، نه به کشورهای اروپایی و آمریکا بلکه به‌همین کشورهای اطراف ایران مهاجرت می‌کنند.
اعتراضات سراسری «زن، زندگی، آزادی» در ایران، با جان باختن ژینا مهسا امینی، زن ۲۲ ساله ایرانی کُرد در شهریور ۱۴۰۱ پس از دستگیری به دست عوامل گشت ارشاد آغاز شد.
این اعتراضات فورا به یک خیزش سراسری در ایران تبدیل شد و دانشجویان و استادان دانشگاه به صف معترضان پیوستند.
جمهوری اسلامی همزمان با سرکوب دانشجویان معترض، سرکوب استادان دانشگاه حامی دانشجویان معترض را نیز آغاز کرد.
