نرگس محمدی، ناهید تقوی، آنیشا اسداللهی، سپیده قلیان، ریحانه انصاری‌نژاد، محبوبه رضایی، مریم حاج‌حسینی و گلرخ ایرایی، هشت زندانی سیاسی در نامه‌ای از زندان اوین مرگ مشکوک سارا تبریزی، هم‌بندی سابقشان را پس از احضار به وزارت اطلاعات، «جنایت» خواندند.
آنان نوشتند حکومت باید پاسخگوی مرگ سارا باشد.
در این نامه که نسخه‌ای از آن به دست ایران‌اینترنشنال رسیده، امضاکنندگان گفتند سارا تبریزی به مدت یک هفته با این زنان در زندان اوین هم‌بند بوده و درباره ترس‌هایش، شب‌های تنها ماندنش در سلول انفرادی و وحشتش از عملی شدنِ تهدیدهای بازجو به آن‌ها گفته است.
به گفته نویسندگان این نامه که همگی تجربه حبس در سلول انفرادی را دارند، تبریزی در زمان حضور خود در بند زنان اوین به هم‌بندیان خود گفته بعد از سه شب انفرادی در بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات، از شدت ضربان قلب و حمله‌های عصبی به بهداری منتقل و بعد از تجویز پزشک، به سلول چند نفره برده شده است.
آن‌ها در ادامه نوشتند سارا از فردای آن روز در اتاق بازجویی تحت فشار قرار گرفته که در صورت عدم همکاری به شرایطِ قبل برگردانده می‌شود.
او نمی‌دانسته منظور از همکاری چیست و فقط می‌دانسته نمی‌خواهد اسیر اوهامی بشود که دچارشان بوده است.
زنان امضاکننده این نامه از سارا تبریزی به عنوان دختری ۲۰ ساله و بدون تجربه مواجهه با چنین فضایی نام برده‌اند که چند روز پیش از آن‌که سر و کارش با نیروی امنیتی بیفتد، قصد داشته است «ایران را به مقصد آرزوهایش» ترک کند.
آن‌ها تاکید کردند اگر سارا در جامعه‌ای آزاد، بدون سرکوب و بدون تبعیض، ستم و استثمار زندگی می‌کرد، نه تصمیم به ترک کشور می‌گرفت و نه دچار چنین پایان تلخی می‌شد.
ایران‌اینترنشنال روز پنج‌شنبه ۹ فروردین، در گزارشی اختصاصی خبر داد پیکر سارا تبریزی، زندانی سیاسی سابق، روز پنجم فروردین در منزل پدری‌اش در تهران پیدا شده است.
در این گزارش تاکید شد این زن ۲۰ ساله در هفته‌های پایانی زندگی از سوی ماموران امنیتی زیر فشار سنگین روانی قرار گرفته بود.
او چهارم فروردین به وزارت اطلاعات احضار شده بود.
زنان زندانی در اوین تاکید کردند سارا پس از اینکه به قید وثیقه از زندان آزاد شد، مفهوم همکاری را فهمید: «تماس‌های مکرر و پیشنهاد بازجو به آنچه سارا حاضر به تن دادن به آن نبود و در ادامه تهدید به بازداشتِ دوباره و افشای اطلاعات خصوصی‌اش.»
به گفته این زندانیان، سارا چهارم فروردین احضاریه‌ای از اداره اطلاعات تهران دریافت کرد و یک روز پس از آن به کام مرگ کشیده شد.
آن‌ها در بخش دیگری از این نامه نوشتند که مرگ سارا به هر شکل و تحت هر شرایطی که رقم خورده باشد، مسوولیت آن با حکومت است: «همچون مرگ هزاران نفری که تحت سیطره حکومت‌ها طی دهه‌ها دیکتاتوریِ فاشیستی سر به دار، سر به نیست و مفقود شده‌اند. همچون بسیارانی که چشم‌هایشان را از دست داده‌اند یا به طریقی دچار نقص عضو شدند. همچون بسیاری از فرزندانمان که برای امنیت بیشتر یا رسیدن به رویاهایشان وادار به ترک وطن شدند و بسیارانی که سال‌ها در اسارت مانده‌اند و چراغ خانه‌هایشان خاموش شد.»
این هشت زن زندانی سیاسی، در پایان با بیان اینکه اگرچه حکومت پاسخ‌گو نخواهد بود و در صورت ضرورت «با دسیسه‌ای دیگر سعی در فرافکنی خواهد کرد»، تاکید کردند مسوولیت این جنایت نیز به عهده حکومت خواهد بود و روزی در پیشگاه مردم وادار به پاسخگویی خواهد شد.
خبر ایران‌اینترنشنال درباره مرگ مشکوک سارا تبریزی واکنش کاربران شبکه‌های اجتماعی و فعالان سیاسی، مدنی و حقوق بشری را برانگیخت.
آنان در اظهارنظرهای خود جمهوری اسلامی را عامل قتل این زن ۲۰ ساله معرفی کردند.
ساعاتی پس از انتشار خبر ایران‌اینترنشنال، میزان واکنش‌ها به این خبر باعث شد تا ظهر روز جمعه ۱۰ فروردین، هشتگ #سارا_تبریزی در بیش از ۶۰ هزار پست در شبکه اجتماعی ایکس منتشر شود.
خبرگزاری قوه قضاییه جمهوری اسلامی در پی این گزارش با اشاره به مرگ سارا تبریزی، نوشت او ۱۸ دی سال ۱۴۰۲ بازداشت و ۲۵ دی با قرار وثیقه آزاد شد.
این خبرگزاری، گزارش ایران‌اینترنشنال درباره صدور حکم حبس تعلیقی برای سارا تبریزی در سال ۱۴۰۲ را تایید کرد و نوشت که حکم حبس او به این معنا بود که اگر ظرف دو سال بعد از صدور حکم «مرتکب جرم دیگری نشود»، حکمش منتفی تلقی می‌شود.
پیکر سارا تبریزی روز دوشنبه ششم فروردین در شهرک اسکمان در استان تهران تشییع و به خاک سپرده شد.