جمعیت چین برای دومین سال متوالی در سال ۲۰۲۳ کاهش یافت. بر اساس گزارش‌ها، نرخ پایین زاد و ولد و موج مرگ و میر ناشی از همه گیری کرونا پس از پایان قرنطینه، منجر به تسریع رکود اقتصادی این کشور شده است.
بر اساس گزارش خبرگزاری رویترز، شرایط موجود، اثرات بلند مدت عمیقی روی پتانسیل رشد اقتصادی چین خواهد داشت.
اداره ملی آمار چین اعلام کرد جمعیت این کشور در سال ۲۰۲۳ با کاهش ۰/۱۵ درصد (دو میلیون و هشت هزار نفر) به یک میلیارد و ۴۰۹ میلیون نفر رسیده است.
این میزان کاهش بسیار بیشتر از کاهش جمعیت ۸۵۰ هزار نفری در سال ۲۰۲۲ و بزرگ‌ترین آن بعد از سال ۱۹۶۱ در طول قحطی بزرگ دوران مائو تسه‌تونگ بوده است.
هند پرجمعیت ترین کشور جهان
بر اساس برآورد سازمان ملل در اواسط سال ۲۰۲۳، جمعیت هند به یک میلیارد و ۴۲۸ میلیون و ۶۲۷ هزار و ۶۶۳ نفر رسیده و به عنوان پرجمعیت ترین کشور جهان، از چین پیشی گرفته است.
این امر به ویژه با افزایش تنش‌های ژئو‌پلیتیکی میان پکن و واشینگتن، موجب افزایش احتمال انتقال برخی از زنجیره های تامین مستقر در چین به بازارهای دیگر از جمله هند می‌شود.
افزایش نرخ مرگ و میر
چین در اوایل سال گذشته میلادی پس از سه سال قرنطینه شدید که توانسته بود ویروس کرونا را تا حد زیادی مهار کند، موج جدیدی از همه گیری کرونا را تجربه کرد.
به همین دلیل مجموع مرگ و میرها در سال گذشته ۶/۶ درصد افزایش یافت و به ۱۱ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر رسید که بالاترین نرخ مرگ و میر این کشور از سال ۱۹۷۴ بود.
کاهش نرخ زاد و ولد
تولدهای جدید در چین در سال ۲۰۲۳ با ۵/۷ درصد کاهش، به ۹ میلیون و ۲۰ هزار نفر رسید. نرخ زاد و ولد ۶/۳۹ تولد در هر هزار نفر بود که کمتر از نرخ ۶/۷۷ تولد در سال ۲۰۲۲ است.
در نتیجه سیاست تک‌فرزندی که از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۵ اجرا شد و افزایش شهرنشینی در آن دوره، ده‌ها سال است که نرخ زاد و ولد در چین در حال کاهش بوده است.
ژو یون، جمعیت‌شناس از دانشگاه میشیگان به رویترز گفت: «همان‌طور که بارها و بارها در دیگر کشورهای با باروری پایین مشاهده کرده‌ایم، معکوس کردن کاهش میزان باروری اغلب بسیار دشوار است.»
کاهش رشد اقتصادی
داده‌های جدید نشان‌دهنده کاهش رشد اقتصادی دومین اقتصاد برتر جهان به دلیل کاهش تعداد کارگران و مصرف‌کنندگان است.
از سوی دیگر افزایش هزینه‌های مراقبت از سالمندان و مزایای بازنشستگی، فشار بیشتری را بر دولت‌های محلی بدهکار وارد می‌کند.
کارشناسان سازمان ملل می‌گویند جمعیت چین در دراز‌مدت و تا سال ۲۰۵۰ به میزان ۱۰۹ میلیون نفر کاهش می‌یابد.
این میزان کاهش، سه برابر بیشتر از پیش‌بینی قبلی آن‌ها در سال ۲۰۱۹ است.
انتظار می‌رود تا سال ۲۰۳۵ جمعیت ۶۰ سال و بالاتر چین، بیش از ۴۰۰ میلیون نفر افزایش یابد که بیش از کل جمعیت ۲۸۰ میلیون نفری حال حاضر ایالات متحده است.
شرایط اقتصادی نامناسب
در سال ۲۰۲۳ نرخ بیکاری جوانان در چین به بالاترین حد خود رسید و دستمزد بسیاری از کارگران کاهش یافت.
بحران در بخش املاک نیز که بیش از دو-سوم درآمد خانوارها را به خود اختصاص می‌دهد تشدید شد.
هزینه‌های بالای مراقبت از کودکان و تحصیل، بسیاری از زوج‌های چینی را از بچه‌دار شدن منصرف کرده است.
دولت‌های محلی برنامه‌های مختلفی را برای فرزندآوری ارائه کرده‌اند؛ از جمله کسر مالیات، مرخصی زایمان طولانی‌تر و یارانه مسکن.
بسیاری از این سیاست‌های تشویقی به دلیل بودجه ناکافی و عدم انگیزه دولت‌های محلی اجرا نشده‌اند.