دفاع وزارت کشور از اخراج اساتید: این استادان رکود علمی داشتند، وزارت علوم انقلابی عمل کرد
وزارت کشور در اطلاعیه‌ای با دفاع از اخراج استادان مستقل از دانشگاهها اعلام کرد: «آنچه وزارت علوم در برابر معدود اساتیدی که دچار رکود علمی بوده اما نقش مهمی در نمایش‌های رسانه‌ای داشته‌اند، صورت داده، بر مبنای موازین قانونی و البته وظیفه انقلابی این وزارتخانه است.»
مرکز اطلاع‌رسانی وزارت کشور روز دوشنبه ششم شهریور با انتشار بیانیه‌ای با اشاره به اعتراضات دانشجویی طی یک سال اخیر و همزمان با خیزش انقلابی علیه حکومت نوشت: «بیشترین آسیب به دانشگاه در سال‌های گذشته از ناحیه جریان‌هایی وارد آمده است که کوشیده‌اند با سیاسی‌بازی و بهره‌برداری‌های جناحی و انتخاباتی از ظرفیت بزرگ دانشگاه و فطرت حق‌جوی جوانان دانشجو در راستای مطامع خود بهره‌برداری مقطعی داشته باشند.»
وزارت کشور با ادعای «رکود علمی» این اساتید و متهم کردن آنها به «بی‌اخلاقی سیاسی و نمایش‌های رسانه‌ای» افزود آنها «کوشیده‌اند تا فرصت تولید علم و به تبع آن احساس افتخار ملی و سپهر فرهنگی سیاسی دانشگاهها را آلوده به نگرش جناحی و بعضا ضدملی کنند».
در حالی که پیشتر سندی مبنی بر مداخله وزارت علوم برای استخدام هزاران استاد دانشگاه همسو با حکومت منتشر شده، این بیانیه می‌افزاید: «وزارت کشور به سبب وظیفه میانداری خود در نظام حکمرانی کوشیده است تا همه دستگاه‌ها از جمله؛ سازمان اداری استخدامی، سازمان برنامه و بودجه و ... نسبت به رفع نیازمندی‌های دانشگاهها و ارتقا همه جانبه امور از کیفیت تحصیل و خدمات رفاهی دانشجویان و اساتید تا جذب اعتبارات لازم برای تحول و ارتقا نظام دانش و پژوهش، بسیج گردند.»
وزارت کشور خطاب به مسئولان دانشگاهها تاکید کرد: «انتظار آحاد جامعه از دانشگاه این بوده و است که دانشجو را متخلق، انقلابی، معتقد به آرمان‌ها، دوستدار میهن و نظام، با خودباوری ملی و سرشار از امید و با فهم درست از موقعیت کشور تربیت کند که این مهم باید با محوریت خود دانشگاه ها دنبال شود.»
همزمان با افزایش سرکوب‌‌ها در آستانه سالگرد خیزش انقلابی مردم ایران، در یک روز دست‌کم ۱۰ استاد دانشگاه‌های صنعتی شریف، علامه طباطبایی و تهران «اخراج، تعلیق و حذف» شدند و صدور احکام انفصال خدمت علیه معلمان نیز ادامه داشت.
بر اساس گزارش‌ها، این استادان در سال گذشته ضمن مخالفت با سرکوب دانشجویان، از دانشجویان بازداشتی و تعلیقی حمایت کرده بودند. این اقدام حکومت با انتقادهای گسترده نیز روبه‌رو شده است.
شورای صنفی دانشجویان پیشتر هشدار داده بود: «اخراج سیاسی اساتید به اتهام حمایت از دانشجویان، می‌تواند در بلندمدت با تهی‌ساختن دانشگاه از اساتید متعهد و دغدغه‌مند و ارجحیت یافتن معیارهای فشل و غیرآکادمیک، ورود نیروهای فاقد وجاهت علمی به دانشگاه را هموار می‌سازد.»
دانشجویان و فعالان دانشجویی می‌گویند در آستانه سالگرد خیزش انقلابی ایرانیان علیه جمهوری اسلامی در شهریور ماه، نیروهای امنیتی می‌خواهند از شکل‌گیری موج جدیدی از اعتراضات دانشجویی جلوگیری کنند.
فشار بر دانشجویان همزمان با اخراج اساتید
آرمین جلالی روشن، دانشجوی کارشناسی رشته کامپیوتر و فعال دانشجویی دانشگاه امیرکبیر روز دوشنبه به انصاف نیوز گفت که طی یک سال اخیر در بیش از ۲۰۰ مورد پرونده انضباطی و ۵۰ ترم تعلیقی، با دانشجویان این دانشگاه برخورد شده است.
جلالی روشن، عضو سابق انجمن اسلامی دانشجویان ترقی‌خواه دانشگاه صنعتی امیرکبیر، در میان دانشجویان بازداشت‌شده خیزش انقلابی نیز بوده است.
او اکنون به یک ترم اجرایی تعلیق از تحصیل و محرومیت از تسهیلات رفاهی محکوم شده است.
انصاف‌نیوز نوشت در حالی که تعداد پرونده‌های انضباطی‌ای که جلالی روشن و چند فعال دانشجویی دیگر از آنها اطلاع یافته‌اند نزدیک به ۲۰۰ مورد بوده، اما عدد واقعی این پرونده‌ها بنابر تخمین‌های این دانشجویان بسیار بیشتر از این رقم و نزدیک به ۴۰۰ پرونده است.
علاوه بر این فعالان دانشجویی این دانشگاه می‌گویند که در محدوده‌ی اطلاع آنها ۵۰ ترم تعلیقی نیز به طور قطعی برای دانشجویان این دانشگاه ثبت شده است.
انصاف‌نیوز نوشت: «تقریبا از ۱۰ آبان برخورد در امیرکبیر آغاز می‌شود. ۱۰ام و ۱۱ام آبان این دانشگاه نزدیک به ۱۰ الی ۱۵ نفر بازداشتی داشته است. در این روزها فضا بسیار امنیتی شد؛ نیروهای امنیتی در لباس شخصی در دانشگاه حضور پیدا کردند و تعداد نیروهای حراست نیز چند برابر شد.»
روشن در این مورد گفت: «ما این تغییرات عجیب نوع آدم‌های حراستی را در سال گذشته دیدیم و حتی خانواده‌هایمان که برای پیگیری مسائلمان مراجعه میکردند هم می‌گفتند که این نیروها جدیدند و بر تعدادشان افزوده شده است. رفتارشان نیز خشن‌تر شده. نیروی حراست چون شغل دائمش در دانشگاه است قدری ملاحظه می‌کند اما اینها خشن و بعضا فحاش بودند.»
او درباره دیگر محدودیت‌ها نیز گفت: «کنشگری در فضای امروز دانشگاهی ایران دیگر امکانپذیر نیست. سنوات آموزشی ما دهه ۹۰ به چهار سال کاهش پیدا کرد این کاهش سنوات مجاز و کم شدن هفته‌های آموزش خودش یک نوع شکنجه‌ی سفید است که امکان کنشگری را هم از دانشجو سلب می‌کند.»
