نیلوفر حامدی و الهه محمدی:از گفتن حرف مردم پشیمان نیستیم؛ می‌بینم آن جشن بزرگ روز آزادی را
روزنامه شرق با انتشار گزارشی ویدیویی درباره نیلوفر حامدی و الهه محمدی، دو روزنامه‌نگار زندانی، صدای آنها را از زندان اوین در حال صحبت با نزدیکان‌شان پخش کرده که می‌گویند دل‌شان برای تحریریه و نوشتن گزارش تنگ شده و از آنچه به عنوان روزنامه‌نگار انجام داده‌اند، پشیمان نیستند.
الهه محمدی خاطرنشان کرد: «مردم حرف دارند و باید صدایشان به گوش مسئولان و جهان برسد. به نظر من کار ما هم همین است.»
این روزنامه‌نگار زندانی تاکید کرد: «هیچ وقت از اینکه هر گزارشی در هر زمینه‌ای نوشته‌ام پشیمان نشده‌ام.»
الهه محمدی افزود: «در تمام ۱۵ سالی که خبرنگاری کرده‌ام، جز اینکه حرف مردم را بزنم کار دیگری نکرده‌ام. همیشه بر روال قانون کار کرده‌ام و با هیچ رسانه‌ای که کارش غیرقانونی باشد همکاری نکرده‌ام.»
او گفت: زندان «سخت است، دوران بازداشت سخت است، دوری از خانواده سخت است و فشارها و سئوال و جواب و بازجویی هست، ولی وقتی برمی‌گشتم و به گذشته فکر می‌کردم، کاری نکرده‌ام که بخواهم از آن پشیمان باشم.»
الهه محمدی در ادامه بخشی از شعری از هوشنگ ابتهاج را دکلمه کرد که می‌گوید: «می‌بینم آن شکفتن شادی را، فریاد بلند آدمیزادی را، آن جشن بزرگ روز آزادی را.»
الهه محمدی گفت: «در این روزها بیشتر از هرچیزی، دلم برای روزنامه‌نگاری تنگ شده است. خیلی خیلی زیاد برای روزنامه‌نگاری دلم تنگ شده است.»
او در پاسخ به این پرسش که در صورت آزادی چه موضوعی را گزارش خواهد کرد گفت بستگی دارد که با توجه به برهه زمانی، چه مساله‌ای مساله زنان ایران باشد.
نیلوفر حامدی نیز گفت از سایر دوستانش که قبلا زندانی بوده و آزاد شده‌اند پرسیده: «اگر تمام شدن دادگاه اینقدر حس خوبی دارد، پس آزادی چه حسی دارد؟»
او گفت بعد از خانه‌اش دلش برای «نشریه» تنگ شده است.
این روزنامه‌نگار گفت در اوایل زندانی شدن «احساس می‌کردن کلمه‌هایم را گم کرده‌ام، ولی پیدا شده‌اند دوباره. از گوشه‌های مغزم خودشان را نشان می‌دهند و از دور برایم دست تکان می‌دهند. می‌گویند نیلوفر ما اینجاییم.»
نیلوفر حامدی، خبرنگار روزنامه شرق و الهه محمدی، خبرنگار روزنامه هم‌میهن، به دلیل پوشش خبر کشته شدن مهسا امینی و مراسم خاکسپاری او در نخستین موج از دستگیری‌های خیزش انقلابی بازداشت شده و همچنان زندانی هستند.
این دو روزنامه‌نگار از زمان بازداشت خود به دلیل پوشش خبر قتل حکومتی مهسا امینی، بارها مورد تقدیر مجامع بین‌المللی قرار گرفته‌اند که از جمله آنها می‌توان به دریافت جایزه جهانی آزادی مطبوعات یونسکو، جایزه «جان اوبوچون» باشگاه ملی مطبوعات آمریکا، «جایزه لیون برای وجدان و صداقت در روزنامه‌نگاری» از دانشگاه هاروارد و جایزه بین‌المللی آزادی مطبوعات «روزنامه‌نگاران مدافع آزادی بیان کانادا» اشاره کرد.
وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه روز ششم آبان ۱۴۰۱ با انتشار بیانیه مشترکی، محمدی و حامدی را به «ارسال اخبار جهت‌دار»، «تحریک بستگان متوفی (مهسا امینی)» و «کارگردانی برخی صحنه‌ها» در بیمارستان و مراسم تشییع مهسا متهم کردند.
دومین و آخرین جلسه دادگاه الهه محمدی چهارم مرداد برگزار شد. به گفته سعید پارسایی، همسر او، محمدی در دقایق پایانی دادگاه با دفاع از ۱۵ سال فعالیتش به‌عنوان خبرنگار، از مقام‌های قضایی خواست صدای مردم به‌ویژه زنان را بشنوند و مقابل مطالبات به حق آنها نایستند.
سوم مرداد نیز جلسه آخر دادگاه حامدی برگزار شد و او در دفاع از خود گفت: «به عملکردم به عنوان یک روزنامه‌نگار افتخار می‌کنم.»