ابراهیم رئیسی در سفر به اوگاندا بار دیگر به همجنسگرایان حمله کرد و همجنسگرایی را یک «پدیده زشت» خواند و گفت: «کشورهای غربی با هجمه به بنیان خانواده، ترویج پدیده زشت همجنسگرایی، رواج افراطی‌گری و تروریسم‌پروری و استفاده ابزاری از حقوق بشر، کشورهای مستقل را تحت فشار می‌گذارند.»
رئیسی در نشست مشترک هیات‌های جمهوری اسلامی و اوگاندا، «نقطه اشتراک ایران و اوگاندا را ماهیت ضد استعماری و جنبش آزادی‌خواهانه و استقلال‌طلبانه» دانست و گفت: «در این راستا گسترش تعاملات و همکاری‌های فرهنگی میان ایران و اوگاندا در مقابله با برنامه دشمنان دو ملت بسیار مثمرثمر خواهد بود.»
این اولین بار نیست که رئیسی به همجنسگرایان حمله می‌کند. او در سخنرانی خود در مراسم روز ۲۲ بهمن ۱۴۰۱ نیز «همجنسگرایی» را «همجنس‌بازی» خواند و خطاب به جامعه جهانی گفت: «امروز می‌خواهید برای تمدن بشری شاخص تعیین کنید در حالی که با اقدامات ضداخلاقی همچون همجنس‌بازی نسل انسان را منقرض می‌کنید.»
در جریان خیزش سراسری علیه جمهوری اسلامی، شش رنگ، شبکه لزبین‌ها و ترنسجندرهای ایرانی، در گزارشی نوشت که جمهوری اسلامی در خیزش انقلابی از همجنسگراستیزی برای خاموش کردن اعتراضات استفاده کرده و مقامات حکومتی بارها اعلام کرده‌اند معترضان با هدف ترویج همجنسگرایی از سوی دولت‌های خارجی حمایت می‌شوند.
این موسسه در یک گزارش تحقیقی خود با عنوان «هراس‌افکنی از اقلیت‌های جنسی؛ سیاست خاموش‌سازی اعتراضات ضد حکومت»، به شرح نفرت‌پراکنی علیه افراد «ال‌جی‌بی‌تی+» و به‌ویژه همجنسگرایان در جریان خیزش انقلابی اخیر پرداخت.
یافته‌ها و مستندات این گزارش نشان داد میزان نفرت‌پراکنی علیه جامعه ال‌جی‌بی‌تی+ در جریان خیزش انقلابی از سوی مقام‌های رسمی افزایش یا شدت یافت و رسانه‌های دولتی در این مدت کوشیدند به مردم القا کنند در صورت ادامه اعتراضات و سرنگونی جمهوری اسلامی، «انحرافات اخلاقی» در جامعه رواج پیدا می‌کند.
شش رنگ همچنین به ذکر دو نمونه از «نفرت‌پراکنی رسمی» حکومت علیه افراد ال‌جی‌بی‌تی+ در جریان اعتراضات و انتساب آنان به دولت‌های خارجی پرداخت و نوشت: «آبان سال گذشته گروهی از بسیجیان با آتش زدن پرچم رنگین‌کمانی مقابل سفارت انگلیس در تهران، اعلام کردند دولت‌های غربی محرک خیزش انقلابی مردم و در پی ترویج همجنسگرایی هستند.»
جمهوری اسلامی در دهه‌های گذشته همجنسگرایی را جرم تلقی کرده و همجنسگرایان را با خطراتی چون مرگ مواجه کرده است.
همچنین همجنسگراستیزی، دگرباش‌ستیزی و جنس‌سوم‌هراسی در گفتمان مقامات ارشد جمهوری اسلامی جای ویژه‌ای دارد.
علی خامنه‌ای در اسفند ۱۴۰۰ تمدن غربی را «جاهلیت مدرن» خواند و در اظهاراتی همجنسگراستیزانه گفت: «امروز هرج و مرج عجیب جنسی و همجنسگرایی و امثال اینها که گفتنش هم شرم‌آور است به شکل سازمان‌یافته و شدیدتر در دنیا وجود دارد و برای این مفاسد پشتوانه‌های فکری مصنوعی درست شده است.»
در خرداد ۱۳۹۸ هم پائول رونزهایمر، خبرنگار روزنامه آلمانی بیلد، در نشست خبری مشترک وزیران امور خارجه ایران و آلمان در تهران، از محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه وقت جمهوری اسلامی پرسید: «چرا همجنسگرایان ایران برای گرایش جنسی‌شان اعدام می‌شوند؟»
ظریف در پاسخ گفت: «جامعه ما بر پایه اصول اخلاقی بنا شده و ما بر پایه همین اصول زندگی می‌کنیم. در کل، این اصول اخلاقی بر رفتار مردم حاکم‌اند و بنابراین بایستی به قانون احترام گذاشت و از آن تبعیت کرد.»
شادی امین، فعال مدنی و مدافع حقوق همجنسگرایان، در رابطه با این سخنان ظریف گفت: «وظیفه هر حکومتی، نقد رفتاری است که موجب تحقیر، ستم و آزار جنسی یک گروه اجتماعی می‌‌شود».
او تاکید کرد: «قانون باید مانع رفتاری شود که نتیجه آن تحت ستم قرار دادن یک گروه اجتماعی به بهانه اخلاقیات موجود در جامعه است. فردی که چنین توجیهی را مطرح می‌کند، نشان می‌دهد فردی است که از حقوق بشر و حقوق اولیه انسان‌ها هیچ نفهمیده است. جمهوری اسلامی ایران بیانیه حقوق بشر سازمان ملل را امضا کرده است. در این بیانیه تأکید شده که باید مانع نقض حقوق افراد به دلیل جنسیت، ملیت یا عقاید آن‌ها شد. در ضمیمه‌ای که به این بیانه افزوده شده، گرایش جنسی و هویت جنسیتی هم مطرح شده است اما وقتی یک مقام مسوول در ایران چنین اظهارنظری را مطرح می‌کند، تمام این بیانیه از بند اول تا آخر آن را زیر سوال می‌برد.»
پیش از آن نیز محمود احمدی‌نژاد، رییس‌‌جمهوری پیشین جمهوری اسلامی، در سفرش به شهر نیویورک، در پاسخ به سوالی در دانشگاه کلمبیای این شهر گفت: «در ایران همجنس‌باز نداریم.»
همچنین محمد خاتمی، دیگر رییس جمهوری پیشین ایران هم در پاسخ به یک سوال در دانشگاهی خارج از ایران ادعا کرده بود همجنسگرایی «یک بیماری است و بایستی درمان شود».
خاتمی در آن زمان گفته بود: «مجازات در واقع خودش درمان یک نوع خشونت و انحراف در جامعه است که اگر هم نباشد، جامعه اصلا نمی‌تواند استقرار پیدا کند.»
در قانون مجازات اسلامی ایران، برای رابطه با همجنس، با توجه به چگونگی و شرایط رابطه، مجازات‌هایی از جمله شلاق و اعدام تعیین شده است.
مثال بارز در این زمینه، پرونده مشهوری در مشهد است که نزدیک به یک دهه پیش، با اعدام دو نوجوان به اتهام «تجاوز به همجنس» خاتمه یافت.
