استثمار پرستاران در ایران؛ اضافه‌کاری اجباری برای ساعتی ۱۶ تا ۲۰ هزار تومان
خبرگزاری ایلنا در گزارشی به «اضافه کار اجباری» پرستاران پرداخت و بر این مساله تاکید کرد که به دلیل کمبود نیرو، پرستاری که شیفت کاری خود را کامل کرده اغلب مجبور است یک شیفت اضافی دیگر نیز سر کار بماند اما مبلغ هر ساعت اضافه‌کاری برای او ۱۶ تا ۲۰ هزار تومان است.
این گزارش با استناد به قانون بهره‌وری نوشت که یک پرستار در ماه فقط حدود ۱۵۰ ساعت «موظفی» دارد و اضافه کار نباید «اجباری» باشد و اگر پرستاری اضافه کار نخواهد، با پر کردن ساعات موظفی‌اش، باید حقوق کامل بگیرد.
اما به گفته پرستاران، در بسیاری از مراکز درمانی این اضافه کاری «اجباری» است.
یک پرستار که نام او برده نشده، به ایلنا گفت که پرستاران در شیفت اضافه دقیقا همان کار اصلی را با همان سختی‌ها و مشقاتش انجام می‌دهند و مانند اضافه کاری ادارات نیست که در ساعات خلوت روز، کارشان را پشت میز ادامه دهند.
به گفته او تنها در پایان ماه و با «کسر موظفی» مشخص می‌شود او چقدر اضافه کار دارد: «یک پرستار ممکن است در طول ماه ۱۰۰ ساعت، ۱۵۰ یا حتی ۱۷۰ ساعت اضافه کار داشته باشد.»
حقوق ماهانه یک پرستار بین ۱۰ تا ۱۲ میلیون تومان است اما برای اضافه‌کار اجباری که یک شیفت مجزا محسوب می‌شود تنها مبلغی بین یک تا دو میلیون تومان به پرستاران می‌پردازند.
ایلنا در ادامه به نقل از این پرستار نوشت: «در چنین شرایطی، باید فرمول محاسبه اضافه کار پرستاران تغییر کند.»
او تاکید کرد: «وقتی سیستم نتوانسته پرستار جدید جذب کند نباید از پرستاران موجود کار بیشتر بکشد. وقتی پرستار در شیفت اضافه، کار یک پرستار کامل را انجام می‌دهد باید حقوق کامل یک شیفت به او پرداخت شود.»
مشکلات و فشارهای موجود در حرفه پرستاری، بسیاری از پرستاران را به مهاجرت از ایران واداشته است.
اردیبهشت امسال محمد شریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار به سایت انتخاب گفته بود عمان مقصد مهم برای مهاجرت پرستاران ایرانی بوده و مهاجرت آنان به کویت و امارات متحده عربی بیشتر شده است.
به گفته او، حقوق پرستار در آلمان هزار و ۸۰۰ یورو است اما در ایران برای خدمات شبانه‌روزی گروه پرستاری در سال ۱۴۰۲، مبلغ ۱۲۰ هزار تومان پرداخت می‌شود. او این تعرفه را «تحقیرآمیز» خواند و گفت تعرفه پرستاری برای ۲۴ ساعت، سال گذشته ۹۰ هزار تومان بود.
در ماه‌های گذشته چندین تجمع از سوی پرستاران در اعتراض به تعرفه‌گذاری‌های دولتی و مشکلات صنفی و معیشتی و پایین بودن حقوقشان برگزار شده است.
دبیرکل خانه پرستار نیز بارها به مشکلات و شرایط کاری بد این صنف اشاره کرده و گفته است به دلیل این شرایط، بسیاری از پرستاران مهاجرت کرده‌اند و تعداد زیادی نیز خانه‌نشین شده‌اند.
به گفته شریفی مقدم، بسیاری از پرستاران هم در اسنپ کار می‌کنند و رانندگی کار روتین آن‌هاست؛ حتی ترجیح می‌دهند «رانندگی اتوبوس و نانوایی» را انتخاب کنند.
ادامه‌دار شدن این مشکلات به گفته او موجب «فرسوده شدن» پرستاران و تغییر شغل آنان شده است.
او و دیگر تشکل‌های صنفی بارها به کمبود «۱۰۰ هزار پرستار» در بیمارستان‌های کشور اشاره کرده‌اند.
