نتیجه یک پژوهش جدید: هیجان زیاد، به ارگاسم رسیدن مردان را دشوار می‌کند
وب‌سایت کانورسیشن در مقاله‌ای به نتایج پژوهشی پرداخته که اخیر در زمینه ارضا شدن مردان هنگام سکس انجام شده است. ترجمه‌ای از این مقاله را در ادامه می‌خوانید.
سکس جوری در فیلم‌های عامه‌پسند نمایش داده می‌شود که انگار برای مردان، دست‌کم از نظر جسمی، راحت اتفاق می‌افتد. اگرچه ممکن است سکس فعالیتی ساده به نظر برسد اما در حقیقت به درجه بالایی از هماهنگی بین مغز و اعضای بدن نیاز دارد.
داده‌های یک پژوهش اخیر نشان می‌دهد از هر پنج مرد در بریتانیا، یک مرد با مشکلات نعوظ دست و پنجه نرم می‌کند و نیمی از مردان در گروه سنی ۴۰ تا ۷۰ سال، مشکلات نعوظ دارند.
با در نظر گرفتن چنین داده‌هایی، پژوهشگران کوشیدند تا با طراحی یک مدل ریاضی، واکنش جنسی در مردان را بسنجند تا تجارب جنسی آنها را ارتقا دهند.
محققان دریافتند انگیختگی روانی بیش از حد، چه پیش از سکس و چه در هنگام انجام آن، رسیدن به ارگاسم را برای مردان دشوار می‌کند.
تا همین اواخر علم چندان به ابعاد جسمی و روانی این مساله نپرداخته بود که در هنگام سکس چه اتفاقی برای افراد می‌افتد.
بخشی از این غفلت به دلیل تابویی بوده و هست که حول محور سکس شکل گرفته است.
نخستین تحقیقات در این باره اما در سال ۱۹۶۰ انجام شد. ویلیام مسترز و ویرجینیا جانسون، دو محقق آمریکایی، از بیش از ۳۸۰ زن و بیش از ۳۰۰ مرد دعوت کردند تا در آزمایشگاه به تماشای رابطه جنسی آنها با هم بنشینند.
آنان از مشاهده تغییرات فیزیولوژیک این افراد در هنگام سکس، یادداشت برداشتند.
با جمع‌آوری داده از بیش از ۱۰ هزار مرتبه سکس این افراد، مسترز و جانسون نتیجه پژوهششان را در سال ۱۹۶۶ در مقاله‌ای تحت عنوان واکنش جنسی انسان منتشر کردند.
در این مقاله، مسترز و جانسون الگویی پیشنهاد کردند که طبق آن، واکنش جنسی انسان یک چرخه بود. چرخه‌ای از هیجان، ثبات، ارگاسم و نتیجه.
مسترز و جانسون برای بررسی هر کدام از این مراحل، به تغییرات فیزیولوژیک اندام‌های جنسی در کنار واکنش‌های کلی مانند نفس‌نفس زدن، بالا رفتن نبض و فشار خون و البته مواردی مثل عرق کردن غیراختیاری بلافاصله پس از رسیدن به ارگاسم پرداختند.
گرچه دانش چندانی درباره واکنش جنسی زنان وجود ندارد اما الگوی ارائه‌داده‌شده مسترز و جانسون درباره چرخه پاسخ جنسی در مردان از گذر زمان سربلند بیرون آمده و هنوز هم بهترین تحقیق درباره سیری است که مردان هنگام داشتن سکس می‌پیمایند.
تحقیقات دیگر پس از پژوهش جانسون و مسترز هم نشان داد طیف واکنشی زنان همگام سکس متنوع‌تر است و از آن سیر خطی (هیجان، ثبات، ارگاسم و نتیجه) که مردان هنگام سکس می‌پیمایند، پیروی نمی‌کند.
اما یکی از نقدهایی که به متد مسترز و جانسون وارد بود این بود که اجزای بُعد جسمی پاسخ جنسی را در نظر نگرفته بود.
در الگوی ریاضی، محققان پژوهش اخیر قصد کردند تا تعامل بین وجوه جسمی و روانی سکس در مردان را بررسی کنند و الگوی آنها بر اینکه سطح انگیختگی جنسی و روانی در مردان طی سکس چطور تغییر می‌کند، متمرکز ماند.
در این پژوهش داده‌های پاسخ جسمی تحقیقات مسترز و جانسون و نتایج پنج پژوهش با اف‌ام‌آر‌آی (تصویربرداری تشخیص مغناطیسی) از سکس افرادی بین سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۱۱ بررسی شد. اف‌ام‌آر‌آی تغییرات کوچک در جریان خون در هنگام فعالیت مغز را بررسی کرد.
الگویی که محققان پژوهش مذکور درست کردند دو چیز را در نظر گرفت: یک اینکه تحریک روانی، وقتی کسی از نظر جسمی هیجان زده است (مثلا پورن تماشا کرده یا منتظر سکس با شریک جنسی‌اش است) افزایش می‌یابد و دیگر اینکه پس از سکس، هیجان روانی در نهایت فروکش می‌کند.
زیادی هیجان زده نشوید!
نتایج الگوهای پژوهش مذکور نشان داد که اگر مردی از نظر روانی زیادی هیجان زده باشد، حالا چه این هیجان‌زدگی به دلیل برانگیختگی روانی پیش از سکس یا در هنگام آن باشد، شانس برای رسیدن به ارگاسم کاهش می‌یابد.
یک توضیح محتمل برای چنین چیزی این است که وقتی کسی بیش از حد هیجان زده می‌شود، به همان اندازه هم زیادی بر روی عملکرد جنسی متمرکز می‌شود تا به ارگاسم دست پیدا کند و این می‌تواند باعث ایجاد اضطراب شود.
خود اضطراب یک حالت روانی ناشی از انگیختگی بیش از حد است؛ به همین دلیل، مردم می‌توانند به شکل آزاردهنده‌ای به ارگاسم نزدیک شوند ولی از لب چشمه تشنه برگردند.
راه حل چنین مشکلی این است که باید ذهن را خاموش کرد، آرام شد و اجازه داد انگیختگی روانی کاهش پیدا کند.
یک یافته دیگر الگوی تحقیق مذکور نشان داد درجات انگیختگی جسمی با تحریک روانی کاهش می‌یابد. اگرچه ممکن است این گفته عجیب و متناقض به نظر برسد اما با نتایج تحقیقات مبتنی بر اف‌ام‌آر‌آی ۱۵ سال پیش (که در بالا به آنها اشاره شد) مطابقت دارد.
در آن تحقیقات، ۲۱ مرد درون یک اسکنر اف‌ام‌آر‌ای قرار داده شدند و از آنها خواسته شد تا خود را با فکر کردن به شریک جنسی‌شان یا «خود-تحریکی» به ارگاسم برسانند. نتیجه آن تحقیقات نشان داد دقیقا پیش از ارگاسم، بسیاری از قسمت‌های ذهن غیرفعال می‌شود؛ مثلا آمیگدال یا همان بادامه مغز (که وظیفه بررسی احساسات و تحریکات آسیب‌رسان را دارد)، مناطق پیشانی مغز (که وظیفه تصمیم‌گیری و قضاوت را بر عهده دارند) و همچنین قشر حدقه‌ای پیشانی که مسوولیت احساسات، لذت، تصمیم‌گیری، ارزش‌گذاری و غیره را دارد، همه غیرفعال می‌شوند.
با توجه به تمامی این اوصاف، ارگاسم «رها کردن» است؛ به این معنی که همان‌قدر که رهایی جسمی است، رهایی ذهنی هم هست.
مدل‌های ریاضی پیش‌تر در فهم فرآیندهای جسمی مثل گردش خون، بیماری قلبی، سرطان، شلیک نورون در مغز و ... به کار آمده‌اند و به کار بستن آنها در پدیده پیچیده‌ای مثل پاسخ جنسی می‌تواند راهگشای بهبود عملکرد جنسی و یافتن رویکردهایی جدید برای درمان نقص‌های عملکرد جنسی باشد.
چه چیزی از تحقیقات نصیب زنان خواهد شد؟
زنان نسبت به مردان پاسخ جنسی متنوعی از جمله یک یا چند ارگاسم دارند.
داده‌های اخیر نشان می‌دهد به ازای هر ۹۵ درصد مواردی که مردان دگرجنسگرا به ارگاسم می‌رسند، ۶۵ درصد زنان دگرجنسگرا ارگاسم را تجربه می‌کنند. پس گام بعدی محققان باید طراحی یک مدل ریاضی برای ارائه پاسخ جنسی زنان باشد به امید اینکه لااقل در زمینه ارگاسم، فاصله میان زنان و مردان کمتر شود.
