انتقام‌جویی جمهوری اسلامی؛ خواهر رهنورد را از دانشگاه و فاطمه حیدری را از کار اخراج کردند
انتقام‌جویی جمهوری اسلامی از خانواده‌های معترضان ادامه دارد. خواهر مجیدرضا رهنورد، معترض اعدام‌شده در مشهد از ادامه تحصیل در دانشگاه منع شده است. فاطمه حیدری، خواهر جواد حیدری که به دست نیروهای حکومتی در قزوین کشته شد نیز خبر داده از محل کار خود اخراج شده است.
فاطمه حیدری ۲۷ اسفند در توییتی نوشت: «کارمند دولت بودم. چند روز پیش نامه‌ای به‌دستم رسید که اخراجم کرده‌اند. همین قدر حقیر و بدبختید. کارم را که هیچ، زندگی‌ام را می‌دهم تا انتقام خون برادرم را بگیرم و دادخواهش باشم. کارمند نمونه سال قبل، کارمند تقدیر و تشویق‌شده تابستان امسال (کسب رتبه برترکشور) وعاقبت کارمند اخراجی زمستان ...»
بر اساس اعلام حساب ۱۵۰۰ تصویر، به خواهر مجید رهنورد هم گفته‌اند حق ورود به دانشگاه را ندارد و اخراج شده است.
سه ماه پس از اعدام این معترض، جمهوری اسلامی خانواده او را با هدف انتقام‌جویی هدف آزار و اذیت قرار داده است.
مجیدرضا رهنورد معترض ۲۳ ساله‌ای بود که روز ۲۸ آبان در مشهد بازداشت و ۲۳ روز بعد به اتهام محاربه اعدام شد.
پس از اعدام این معترض، گزارش‌هایی از فشار و آزار و اذیت خانواده او منتشر شد؛ از جمله پلمب شدن مغازه کیف و کفش‌فروشی، شکستن پنجره‌های خانه محل سکونت خانواده و علامت‌گذاری و شعارنویسی علیه مجیدرضا روی دیوارهای ساختمان.
بر اساس این گزارش‌ها، خانواده مجیدرضا رهنورد در سه ماه گذشته مورد اذیت و آزار شبانه‌روزی بسیجی‌ها و لباس شخصی‌های حکومت قرار داشته‌اند.
در جدیدترین این آزارها، خواهر مجیدرضا رهنورد از حضور در کلاس‌های درس دانشگاه منع شده است.
جمهوری اسلامی پیش از این نیز با زیر پا گذاشتن اصل شخصی بودن جرایم و مجازات‌ها یا همان اصل فردی بودن مسوولیت کیفری، خانواده و نزدیکان مخالفان خود را نیز تحت فشار و محرومیت از خدمات عمومی قرار داده است.
پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸، زهرا باکری، خواهر «شهیدان مهدی و حمید باکری»، در نامه‌ای سرگشاده که با عنوان «واکنش به تداوم بی‌حرمتی‌های برخی محافل صاحب قدرت به همسران باکری‌ها» منتشر شد، از توهین‌هایی گفت که به دلیل مخالفت با جمهوری اسلامی نثار او و خانواده‌اش شده است.
او در این نامه با اشاره به این که اکنون خانواده زندانیان جمهوری اسلامی «حق ندارند» از احوال زندانی خود باخبر باشند و وضعیت بد آن‌ها را در زندان بازگو کنند، یادآور شد: «در زمان رژیم شاهنشاهی که برادر بزرگم اعدام شد و برادر دیگرم در زندان بود، ما و مردمی چون ما این حق را داشتیم که با حقوقدانان و نمایندگان سازمان عفو بین‌الملل و ... دیدار و در مورد زندانیان خود گفت‌وگو کنیم.»
زهرا باکری همچنین از برگزاری آزادانه مراسم ختم، هفتم و چهلم برادر اعدام شده‌اش یاد کرد و گفت: «چند ماه بعد از اعدام برادرم من در آموزش و پرورش استخدام رسمی شدم، خواهر کوچک‌ترم در راس مدیریت آموزشگاه عالی آموزش و پرورش استخدام شد، برادرم مهدی در کنکور دانشگاه پذیرفته شد و نظام شاهنشاهی هیچ‌گونه مزاحمتی برای ما ایجاد نکرد.»
به گفته او در زمان حکومت محمدرضا شاه، با آن‌که مخالفان «خرابکار» نامیده می‌شدند اما کسی «جسارت» نمی‌کرد به خانواده فرد زندانی یا اعدامی توهین کند؛ اتفاقی که در دوره جمهوری اسلامی به وفور رخ می‌دهد.
یکی از رایج‌ترین اقدامات جمهوری اسلامی برای آزار رساندن به زندانیان و خانواده‌های آن‌ها، تبعید و انتقال آنان به زندان شهرهای دور از محل اقامت خانواده است؛ اقدامی که به گفته حقوقدانان در راستای «مجازات خانواده مخالفان حکومت» است.