اولین دوره مسابقات نوروز؛ از حجاب اختیاری برای ورزشکاران خارجی تا هزینه‌های گزاف برای هیچ
الهام یزدی‌ها در آستانه سال جدید، نخستین دوره بازی‌های بین‌المللی نوروزگاه زنان در ایران برگزار شد. کشورهای خارجی که با ۳۷۸ ورزشکار در این بازی ها حضور داشتند، آنقدر اسم و رسم‌دار نبودند که بتوان بر روی سطح کیفی این رقابت ها حسابی باز کرد.
با این حال ۲۲۵ ورزشکار ایرانی در این مسابقات حاضر بودند و جوایز یورویی هم برای نفرات برتر در نظر گرفته شد. اما سوال اصلی این است این بازی های «غیر رسمی» چه آورده‌ای برای ورزش زنان ایران داشت؟
آنچه در این بازی ها بیش از نتایج، به چشم آمد، حواشی آن بود از جمله حضور ورزشکاران زن خارجی با حجاب اختیاری در رقابت ها. نکته ای که باعث شد این مسابقات کمترین بازتاب رسانه ای را داشته باشد. تنها انتشار چند عکس از رشته هایی که از نظر پوشش مغایر با سیاست های جمهوری اسلامی نیست، سهم زنان ورزشکار در این بازی‌ها بود.
چراغ سبز حکومت به حجاب اختیاری ورزشکاران خارجی؛ زنان ایرانی همچنان در ممنوعیت
در این بازی ها ورزشکاران خارجی خلاف رویه همیشگی حکومت ایران توانستند بدون حجاب اجباری در رشته های مختلف به میدان بروند. البته که تنها تصاویر رشته هایی مثل شمشیربازی و سوارکاری از طرف خبرگزاری برنا وابسته به وزارت ورزش و البته تصاویر سوارکاری در خبرگزاری فارس وابسته به سپاه منتشر شد. موضوعی که سعی داشت تا به دروغ وجود حجاب اختیاری در ورزش زنان را به تصویر بکشد اما زنان ورزشکار ایرانی حتی دور از لنز دوربین ها و جایی که هیچ تماشاگر مردی هم نبود اجازه نداشتند با حجاب اختیاری مثل حریفان غیرایرانی خود مسابقه دهند.
ایران اینترنشنال مطلع شده که در رشته هایی که لباس ورزشکاران مغایر با پوشش مورد تایید جمهوری اسلامی بوده، تماشاگران زن حتی به سختی اجازه حضور در این بازی ها را داشتند و کیف آن ها بازرسی شده تا هیچ گونه تصویری از این مسابقات منتشر نشود و هیچ کسی حق نداشته با خود موبایل به همراه داشته باشد. با این حال باز هم ورزشکاران زن ایران با حجاب اجباری در این رقابت ها حضور داشتند. البته برای همان ورزشکاران خارجی زمانی که برای گرفتن مدال روی سکو رفتند باز هم حجاب، اجباری بود.
جوایز یورویی در سال سخت بی پولی ورزش؛ چراغی که سال‌هاست به خانه رواست اما سهم زنان نمی شود
جوایز نقدی این بازی ها هم به نفرات برتر به یورو پرداخت شد آن هم در سالی که فدراسیون های ورزشی با مشکل مالی برای اعزام ملی پوشان خود مواجه بودند. فدراسیون تیروکمان آخرین نمونه‌ای است که نیازمند ۲ میلیارد تومان بودجه بود تا ملی پوشان را به کاپ آسیا اعزام کند اما درنهایت قادر به اعزام آن‌ها نشد. فدراسیون تیراندازی هم به دلیل مشکلات مالی اعزام ملی پوشان به جام جهانی تفنگ و تپانچه در هندوستان را لغو کرد.
براساس اطلاعات رسیده به ایران اینترنشنال، برخی از ورزشکاران زن هم در این بازی ها انتقاد داشتند که جوایز سال گذشته خود را دریافت نکرده اند و حالا وزارت ورزش برای بازی هایی که از نظر کیفی دستاوردی برای ورزشکاران نداشته، به نفرات برتر جایزه یورویی پرداخت کرد. براساس خبرهای غیررسمی بیش از صدمیلیارد تومان بودجه از طرف دولت به وزارت ورزش برای برگزاری این بازی ها داده شد.
ورزشکاران روس و بلاروس برنده اصلی بازی‌های نوروزی
اگر نگاهی اجمالی به جایزه های نقدی داشته باشیم، می توان گفت ورزشکاران روس و بلاروس برنده اصلی این بازی ها بودند. در پنج وزن برتر سینکلر وزنه برداری، ورزشکاری از روسیه طلا و دوهزار یورو جایزه برد. فاطمه کشاورز از ایران هزار و پانصد یورو و وزنه برداری از ازبکستان هم هزار یورو. الهام حسینی ۷۵۰ یورو و الهه رزاقی ۵۰۰ یورو جایزه گرفتند.
در دومیدانی بعد از ایران، بلاروس و عراق در رده‌های دوم و سوم ایستادند و جوایز یورویی گرفتند اما میزان جایزه نقدی پرداختی به نفرات برتر رسانه‌ای نشده است.
کیفیت این بازی ها با حضور ورزشکاران عراق، بلاروس، ارمنستان، کویت، قرقیزستان و افغانستان قابل تامل است حتی ترکیه کشور همسایه که مسابقات بین المللی بسیاری را در دوومیدانی زنان برگزار می کند در این رقابت ها حضور نداشت.
در شمشیربازی ۱۲ هزار دلار جایزه در سه اسلحه فلوره، اپه و سابر در نظر گرفته شد که نفر اول ۲ هزار دلار، نفر دوم هزار دلار و نفر سوم مشترکا ۵۰۰ دلار دریافت کردند. ایران در بین نفرات برتر فلوره نماینده ای نداشت و جوایز به سه شمشیرباز روس و یک شمشیرباز ازبکستانی رسید. در سابر هم روسیه و ازبکستان نفرات اول و دوم بودند و نجمه سازچیان با یک شمشیرباز روس مشترکا سوم شد. در اسلحه اپه هم تمام سکوها با جوایز نقدی به شمشیربازان روسیه رسید.
کبدی زنان ایران که طلای بازی های آسیایی ۲۰۱۸ را در کارنامه دارد، با دو تیم الف و ب، تنها با دو تیم افغانستان و عراق در این بازی ها که بین المللی خوانده شده، رقابت کرد و در نهایت تیم های ایران اول و دوم شدند و افغانستان و عراق سوم و چهارمی را از آن خود کردند.
در کاراته هم عراق، افغانستان، پاکستان، روسیه، ارمنستان، قزاقستان و گرجستان رقبای خارجی کارتکاهای ایران بودند. نگاهی به فاصله مدال های کسب شده از طرف تیم ایران و حریفان خارجی به خوبی سطح کیفی این رقابت ها را نشان می دهد. در پایان این رقابت ها، ایران با کسب ۱۷ طلا، ۹ نقره و ۱۹ برنز قهرمان شد و تیم پاکستان با فاصله ای چشمگیر تنها با ۲ نقره و۳ برنز در جایگاه دوم ایستاد و ارمنستان هم با ۲ نقره و ۲ برنز سوم شد.
اما وضعیت جودو زنان هم بهتر از کاراته نبود. در روزهایی که جودو ایران به خاطر سیاست اسرائیل ستیزی جمهوری اسلامی از حضور در میادین بین المللی محروم است، تیم های پاکستان، افغانستان و بلاروس به عنوان رقبای خارجی در این بازی ها با یازده جودوکارایرانی مبارزه کردند و در نهایت بلاروس قهرمان شد و تیم های الف و ب ایران دوم و سوم شدند.
چوگان ایران دیگر رشته ای بود که در این بازی ها با تیم های الف و ب حضور داشت و با تیم منتخب اروپا مسابقه داد. تیمی که گفته می شود بازیکنانی از انگلستان، لهستان و نروژ در آن حضور داشتند. در نهایت هم تیم ب چوگان زنان ایران قهرمان این رشته در بازی های بین المللی شد.
در سوارکاری هم در بخش بالای ۱۵ سال ۳۰ ورزشکار ایرانی و تنها هشت سوارکار خارجی از کشورهای سوریه، ازبکستان و مالزی در بخش پرش حضور داشتند که در نهایت مقام های اول تا سوم هم به ایرانی ها رسید. جایزه نقدی ۶هزار یورویی برای نفرات برتر این رشته در نظر گرفته شده بود.
ایران در رشته فوتسال هم با تیم الف و ب حضور یافت و با حریف همیشگی خود در دیدارهای دوستانه یعنی روسیه رقابت کرد اما در نهایت روسیه هر دو تیم ایران را شکست داد و قهرمان شد. رقابتی که بیشتر از عنوان بین المللی می توانست رقابت های دو جانبه ایران و روسیه لقب بگیرد.
اولین دوره بازی های بین المللی نوروزگاهی زنان در ایران که در هیچ تقویم رسمی بین المللی هم ثبت نشده به جای آن که میدان تجربه‌ای برای ورزشکاران باشد بیشتر به میدانی برای هیاهوی مقامات جمهوری اسلامی جهت تبلیغ همیشگی ایدئولوژی نظام تبدیل شد. جایی برای تاکید محمدمهدی اسماعیلی وزیر ارشاد بر «حفظ ارزش‌های دینی و اخلاقی» از سوی ورزشکاران و همچنین تجمید او از جمیله علم الهدی همسر ابراهیم رئيسی رئیس جمهور ایران. تنها دستاورد این رویداد پر هزینه برای زنان ورزشکار ایران یک هیچ بزرگ بود.
