جعفر پناهی و محمد رسول‌اف، سینماگران زندانی: آثار ما سفارشی نیست و نزد صاحبان قدرت مجرمیم
جعفر پناهی و محمد رسول‌اف، دو سینماگر زندانی، در بیانیه‌ای مشترک که به برگزارکنندگان جشنواره فیلم ونیز فرستاده‌اند، نوشتند: «ما فیلمسازیم. ما عضو سینمای مستقل ایرانیم. زیستن را در آفرینش آثار می‌دانیم. آثاری که سفارش‌پذیر نیست. از این رو نزد صاحبان قدرت مجرمیم.»
جعفر پناهی و محمد رسول‌اف افزودند: «تاریخ سینمای ایران گواه حضور موثر و مستمر فیلمسازان مستقل است که با کوشش‌های خود سانسور را به عقب رانده و حیات این هنر-صنعت را قوام بخشیدند. در این راه بسیاری ممنوع‌الکار شدند. برخی ناچار به مهاجرت ناخواسته و عده‌ای به گوشه‌ی انزوا رانده شدند.»
پناهی و رسول‌اف در بیانیه خود خاطرنشان کردند: «فیلمسازمستقل در هر شرایط، زمان و مکان درحال ساختن و یا به فکر ساختن فیلم است.»
برنامه جشنواره فیلم ونیز در حمایت از فیلمسازان و هنرمندان زندانی و تحت فشار از سوی حکومت‌ها با نگاه ویژه به فیلمسازان زندانی ایران روز شنبه برگزار شد.
در این نشست که با مشارکت گروه «ائتلاف بین‌المللی فیلمسازان در خطر» برگزار شد، کاوه فرنام، از تهیه‌کنندگان سینما، بازداشت محمد رسول‌اف، مصطفی آل‌احمد و جعفر پناهی و همچنین احضار اخیر تعدادی از سینماگران در ایران را دور تازه فشارها بر سینماگران همزمان با سرکوب اقشار دیگر اجتماعی خواند.
علی مصلح، روزنامه‌نگار و منتقد سینما، درباره پیام این دو فیلمساز به ایران اینترنشنال گفت: «بازداشت و سرکوب سینماگران نشان‌دهنده عزم جدید جمهوری اسلامی برای سرکوب تفکر مستقل در سینمای ایران است.»
درپی اعتراضات مردمی به ریزش ساختمان متروپل آبادان، ماموران امنیتی در اواسط خرداد با حمله به خانه‌های محمد رسول‌اف و مصطفی آل احمد، این دو فیلمساز را بازداشت کردند. خبرگزاری ایرنا اتهام این دو فیلمساز را «ارتباط با ضدانقلاب» و «التهاب‌آفرینی و برهم زدن امنیت روانی جامعه» عنوان کرد.
جعفر پناهی نیز که در ۲۰ تیرماه به همراه گروهی از سینماگران برای پیگیری بازداشت محمد رسول‌اف و مصطفی آل‌احمد به دادسرای زندان اوین مراجعه کرده بود، هنگام خروج از دادسرای این زندان بازداشت شد.
رسول‌اف و آل‌احمد از امضاکنندگان بیانیه‌ای با عنوان «تفنگت را زمین بگذار» بودند. این بیانیه که در هشتم خرداد منتشر شد، با اشاره به اعتراضات آبادان و سایر اعتراض‌های مردم ایران، از نیروهای نظامی که «تبدیل به عامل سرکوب مردم شده‌اند» خواست سلاح‌های خود را زمین گذاشته و «به آغوش ملت بازگردند.»
