شکاف سلامت و تاخیر در درمان بیماری‌های زنان
ملکه زیبایی ایرلند اخیرا از تجربه ناخوشایند خود در مورد ابتلا به کیست تخمدان و اینکه چگونه دردهای شدید او را روانه بخش اورژانس کرد، صحبت کرد.
چلسی فارل پس از بیش از دو سال و نیم که از علائم این بیماری رنج می‌برد، متوجه شد که به اندومتریوز، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) و کیست تخمدان مبتلاست. او در حین رابطه جنسی دچار درد می‌شد، پریودهای نامنظم و نفخ و درد داشت، اما فکر می‌کرد همه اینها طبیعی است.
تجربه فارل فقط مختص او نیست. بسیاری از زنان در تشخیص، مراقبت و درمان برای چنین بیماری‌هایی با مشکلات روبرو هستند و حتی برخی از زنان بنا به گزارش‌ها تا ۱۲ سال منتظر می‌مانند تا درمان لازم را دریافت کنند.
دلایل پیچیده زیادی برای این تعلل و کم‌کاری و اینکه چرا زنان مبتلا به این نوع بیماری‌ها مدت زیادی برای دریافت کمک و درمان مناسب منتظر می‌مانند وجود دارد. اما بخشی از این معضل به این برمی‌گردد که دردها و بیماری‌های زنان اغلب در سیستم مراقبت‌های پزشکی و حتی جامعه به طور گسترده‌تر عادی و نادیده گرفته می‌شود.
در سال ۲۰۲۰ وقتی یکی از مدارس آکسفورد اعلام کرد دختران نباید به دلیل درد پریود از مدرسه غیبت کنند، جنجال به پا شد. بنابر برخی گزارش‌ها این مدرسه گفته بود: «یادگیری مقابله با یک ناراحتی ماهانه همه بخشی از زن بودن است.»
این پیام نه تنها نشان‌دهنده نبود درک کافی در مورد تاثیر شدید درد قاعدگی در ناتوان کردن زنان و دختران است، بلکه نشان می‌دهد که چگونه به دختران آموزش داده می‌شود که در مراحل اولیه بیماری به جای رفتن سراغ کمک یا مشاوره پزشکی باید درد را تحمل کنند.
این همچنین می‌تواند به این معنا باشد که دخترانی که با علائم احتمالی آندومتریوز یا تخمدان پلی‌کیستیک زندگی می‌کنند، به دنبال درمان‌های مورد نیاز خود نمی‌روند. در واقع بسیاری از زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک یا آندومتریوز گزارش می‌دهند که از آنها انتظار می‌رود از درد شکایت نکنند و «با آن کنار بیایند» و بپذیرند که «این درد و رنج یک زن است».
این نگرش به این معنی است که زنان اغلب در فرآیند درمان و مراقبت از خود نقشی ندارند و شکایات آنها اغلب به عنوان «مشکلات زنانه» نادیده گرفته می‌شود. دهه‌ها رسوایی پزشکی، آسیب‌های قابل پیشگیری به بیماران زن و درد و رنج‌هایی که بیهوده بر آنها تحمیل شده نتیجه «فرهنگ ناروای» جدی نگرفتن دغدغه‌های زنان بوده است.
تاخیر غیر ضروری در تشخیص و درمان
در دهه گذشته میانگین انتظار برای تشخیص در بریتانیا هشت سال بوده است. بیماران اغلب پیش از تشخیص، تا ۱۰ بار به پزشک مراجعه می‌کنند.
تشخیص تخمدان پلی‌کیستیک اغلب بیش از ۲ سال و پس از دیدن حدود ۳ پزشک طول می‌کشد. هم آندومتریوز و هم تخمدان پلی‌کیستیک بیماری‌های پیچیده‌‌ای هستند که علائم مختلفی دارند که در عین حال ممکن است شبیه به علائم سایر بیماری‌ها باشند. بنابراین، فرآیند تشخیص نیز پیچیده است، که تا حدودی گویای کند بودن روند آن است.
اما پیچیدگی در مورد تشخیص فقط مربوط به علائم بیماری‌ها نیست. یک نظرسنجی اخیر دولت بریتانیا درباره سلامت زنان نشان می‌دهد زنان همچنان وقتی به سراغ درمان جدی می‌روند از کار اخراج می‌شوند و یا کنار زده می‌شوند. بیان دردهای زنان در قالب کلمات برای آنها دشوار است و آنها می‌گویند که حرف آنها مورد قبول قرار نمی‌گیرد.
نادیده گرفتن درد زنان بسیاری از آنها را به این سوق می‌دهد تا راهی برای قبولاندن درد خود به دیگران پیدا کنند به این امید که دیگران باور کنند که این دردها تلقینی نیست. وقتی پزشکان تجربه زنان از این نوع دردها را باور نمی‌کنند، این امر منجر به کاهش عزت نفس و حتی افسردگی در آنها می‌شود.
مشکلاتی که بسیاری از زنان برای تشخیص این نوع بیماری‌ها تجربه می‌کنند، بخشی از یک مشکل بزرگتر در مورد سلامت زنان است. تجربه تبعیض علیه زنان در سیستم مراقبت‌های بهداشتی و درمانی سابقه تاریخی دارد و به عنوان شکاف سلامت شناخته می‌شود.
شکاف سلامت می‌تواند دلیل نتایج ضعیف‌تر درمان زنان به دست پزشکان مرد باشد. شکاف سلامت همچنین ممکن است دلیل این باشد که زنان بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از حملات قلبی قرار دارند، زیرا علائم آنها می‌تواند با علائم مردان متفاوت باشد. علائم بیماری‌های قلبی در مردان هنوز بر کتاب‌های درسی پزشکی و پیام‌های مربوط به کمک‌های اولیه چیرگی دارد.
درد زنان با سرعت کمتری نسبت به مردان درمان می‌شود، حتی زمانی که درد زنان بیشتر طول می‌کشد یا بیشتر اتفاق می‌افتد و آنها آن را شدیدتر ارزیابی می‌کنند.
شکاف سلامت برای زنان سیاه ساکن آمریکا و بریتانیا حتی بیشتر است. احتمال تشخیص آندومتریوز در زنان سیاه نسبت به زنان سفید کمتر است. زنان سیاه همچنین بیشتر در معرض ابتلا به فیبروم‌های رحمی قرار دارند و به همین دلیل به طور قابل توجهی علائم ناتوان کننده‌ای دارند.
زنان سیاه همچنین ممکن است به طور نامتناسبی در معرض ابتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک قرار گیرند. اگرچه دلایل این امر به طور کامل شناخته نشده است، اما ممکن است تا حدی به دلیل دسترسی کمتر به مراقبت‌های بهداشتی باشد.
با اینکه شناسایی مشکلات مربوط به سلامت زنان رو به افزایش است، درخواست‌های مکرر در گذشته برای افزایش آگاهی و آموزش دختران، زنان و متخصصان مراقبت‌های بهداشتی منجر به تغییراتی که شدیدا مورد نیاز است نشده. تهیه منابع بهتر و مبتنی بر شواهد علمی هم برای زنان و هم برای متخصصان سلامت ضروری است تا همه زنان بدون توجه به نیازهای بهداشتی یا تجربیاتشان بتوانند مراقبت و درمان مناسب را دریافت کنند.
اما ساده‌اندیشی است که تصور کنیم مشکلاتی که زنان در دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی برابر و تشخیص درست و به موقع با آن مواجه هستند تنها با اطلاعات بیشتر حل می‌شود.
در کنار گسترش دانش در این زمینه، باید به مسائل اجتماعی بزرگتر در مورد قبح‌زدگی و بی اولویت کردن سلامت زنان، بودجه ناکافی برای تحقیقات سلامت زنان و تعصبات جنسی و نژادی که زیربنای نابرابری‌های فعلی در سیستم سلامت و درمان است، رسیدگی کنیم.
بعید است که تغییرات قابل توجهی در نحوه ارائه مراقبت‌های بهداشتی زنان به این زودی اتفاق بیفتد. بنابراین در حال حاضر، مهم است که زنان همچنان خود برای سلامت خود تلاش کنند.
اگر مشکوک به آندومتریوز یا سندرم تخمدان پلی‌کیستیک هستید، به دنبال درمان آن باشید. علائم و دردهای خود را رصد و ثبت کنید تا بتوانید آنها را با پزشک خود در میان بگذارید. فراموش نکنید که درد چیزی نیست که باید با آن کنار بیایید و آن را تحمل کنید.
