سالگرد مهسا؛ تعدادی از خانوادههای دادخواه، احضار، بازداشت و از برخی فعالیتها منع شدند
در آستانه سالگرد کشته شدن مهسا ژینا امینی، فشارهای حکومت بر خانوادههای دادخواه افزایش یافته و تعدادی از آنها احضار، بازداشت یا از برخی فعالیتها نظیر فعالیت در شبکههای مجازی و برگزاری مراسم برای کشتهشدگان اعتراضات منع شدهاند.
بر اساس گزارشهای رسیده به ایران اینترنشنال، حسن درافتاده پدر کومار، نوجوان ۱۶ ساله کشتهشده در پیرانشهر، روز شنبه توسط سازمان اطلاعات سپاه پاسداران احضار و برای چندین ساعت بازداشت و مورد بازجویی قرار گرفت.
بر اساس این گزارشها، به این عضو خانوادههای دادخواه هشدار داده شده که «برگزاری هرگونه مراسمی» برای پسرش ممنوع است.
همزمان تعدادی از خانوادههای دادخواه از جمله خواهر حدیث نجفی و پدر و برادر حمیدرضا روحی از کشتهشدههای خیزش انقلابی، نیز در صفحات اینستاگرام خود، اعلام کردند تا زمان سالگرد آنها، در شبکه های اجتماعی فعالیت نخواهند نداشت.
فاطمه حیدری، از اعضای خانوادههای دادخواه خبر داده که رضا ببرنژاد، برادر مهدی ببرنژاد از کشتهشدگان ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ در قوچان، شامگاه ۲۰ مرداد در یورش ماموران سازمان اطلاعات سپاه به محل زندگیاش و تخریب شیشههای خانه، بازداشت شده است.
خانوادههای دادخواه در ایران همواره تحت فشارهای حکومتی قرار دادهاند، اما این فشارها در ماههای اخیر و به ویژه در آستانه سالگرد قتل حکومتی مهسا امینی افزایش یافته است.
ماموران حکومتی در این مدت بارها اعضای خانوادههای دادخواه را بازداشت کردهاند و مزار کشتهشدگان اعتراضات نیز بارها تخریب شده است.
به عنوان نمونه، در خردادماه، نیروهای حکومتی اتوبوس خانوادههای دادخواه دهگلان، سنندج، دیواندره و سقز که راهی مزار جانباختگان خیزش انقلابی سقز و بوکان بودند، متوقف و نیمهشب آنان را پیاده و رها کردهاند.
شش عضو مرد این خانوادهها و دو راننده نیز بازداشت شدند.
قبل از آن نیز، روحالله حیدری، برادر جواد حیدری، از کشتهشدگان اعتراضات در قزوین، در روز ۱۴ فروردین به دست نیروهای امنیتی بازداشت شد.
پدر، مادر و سه برادر جواد حیدری به نامهای حجت، مصطفی و محمد نیز همراه کودک دو ساله خانواده بازداشت شده بودند.
پیش از خیزش سراسری نیز، اوایل مرداد سال گذشته، نزدیک به ۵۰۰ نفر از دادخواهان و کنشگران صنفی و مدنی داخل ایران با انتشار بیانیهای، به تداوم بازداشت اعضای خانوادههای دادخواه آبان ۹۸اعتراض کردند و «خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط آنها» شدند.
در این بیانیه، در سلول انفرادی بودن مادران دادخواه، «فاجعهای دردناک و زخمی کشنده بر پیکره عدالت و بر وجدانهای نظارهگر خاموش» توصیف شده است.