در ادامه بازی‌های هفته چهارم لیگ برتر فوتبال ایران چهار دیدار حساس برگزار شد. نگاهی می‌اندازیم به این بازی‌ها:

پرسپولیس ۰ - نفت مسجدسلیمان ۰

در هفته چهارم لیگ برتر فوتبال ایران، پرسپولیس در دومین بازی پیاپی، موفق به گل‌زنی نشد تا مشخص شود که سیستم تهاجمی این تیم، نقطه‌ضعف قهرمان فصل گذشته لیگ است. در بازی گذشته مقابل استقلال خوزستان که عقب‌نشینی تیم و بازی بسته در دستورکار شاگردان داریوش یزدی قرار گرفته بود، تا حدود زیادی ضعف خط حمله پرسپولیس مشخص شده بود. در این دیدار هم عبدالله ویسی، سرمربی نفت مسجدسلیمان که متخصص بازی دفاعی در فوتبال ایران محسوب می‌شود، با تاکتیکی دقیقا مشابه استقلال خوزستان، در ورزشگاه آزادی تهران شاگردانش را به میدان فرستاد.

پرسپولیس بدون هیچ‌گونه تغییر نسبت‌به بازی گذشته به میدان آمد. نیمکت‌نشینی گادوین منشا نشان داد که برانکو ایوانکوویچ، سرمربی پرسپولیس، همچنان به ۲-۴-۴ خطی خود وفادار است.

اعتقاد به سیستمی که در چهار سال اخیر موجب برتری پرسپولیس در فوتبال ایران شده، بدون‌شک یکی از دلایلی است که برانکو نمی‌خواهد آن را تغییر دهد. در تفکرات برانکو، استفاده از این سیستم و برطرف کردن نقایص آن، می‌تواند یک‌بار دیگر کلید موفقیت پرسپولیس باشد.

موضوعی که در فوتبال بسیار مهم است، درک بازیکنان از سیستم مورد نظر مربی و توانایی اجرای آن است.

بازیکنان پرسپولیس از سیستم مورد نظر برانکو درک درستی دارند، اما به‌نظر می‌رسد تعدادی از بازیکنانی که نقش کلیدی در این تاکتیک را به‌عهده دارند، توانایی اجرای آن را به‌درستی ندارند.

ماهینی و انصاری، دو مدافع کناری پرسپولیس، در زمان حمله حضور موفقی دارند، اما در ارسال‌ها که کلید موفقیت این سیستم است، بسیار ضعیف‌اند.

بشار رسن در راست و عالیشاه در چپ، باید با حرکت به مرکز زمین، فضا را در کناره‌ها برای دو مدافع کناری فراهم می‌کردند که رسن تاحدودی وظیفه خود را درست انجام می‌داد، اما عالیشاه در بیشتر مواقع، سعی داشت از کناره‌ها مدافع مستقیم خود را دور بزند و با پای غیر تخصصی‌اش سانتر کند؛ کاری که کمتر توان اجرای آن را داشت و انصاری نیز در چنین شرایطی عملا فضایی برای حرکت نداشت. درحالی‌که انصاری می‌توانست با حرکات لب‌خط عالیشاه، به فضای بین مدافع کناری و میانی(کانال) نفت حمله کند، در تمامی طول بازی این حرکت انجام نشد.

پس از تعویض عالیشاه و اضافه‌شدن منشا که بدون تردید در همان دقایق اندکی که به بازی آمد، نقش تاثیرگذاری در سیستم تهاجمی پرسپولیس داشت، بازی ترکیبی پرسپولیس در یک‌سوم حمله شکل منظمی به‌خود گرفت.

منشا در مرکز بازی ترکیبی پرسپولیس در عمق خط دفاعی نفت بود و در چندین صحنه، با آرامشی خاص و بدون عجله، سعی داشت بازیکنان کناری‌اش را در موقعیت گل‌زنی قرار دهد.

در دقایق پایانی، فشار همه‌جانبه پرسپولیس می‌توانست این تیم را پیروز میدان کند؛ اما بازیکنان این تیم در زدن ضربات آخر، کم دقت بودند.

در فوتبال نوین، نقش مدافعان کناری در سیستم تهاجمی بسیار مهم است. سانترکردن نوعی پاس‌دادن است که دقت آن، یکی‌ از ویژگی‌های مهم برای گل‌زنی است؛ اما مدافعان کناری پرسپولیس در این مورد تاحدودی ضعیف‌اند. صرف‌نظر از این موضوع، نبود مهاجمی سرزن در خط حمله پرسپولیس نیز موجب شده بود که ارسال‌ها چندان در این تیم تاثیرگذار نباشد. در زمان ضربات ایستگاهی و حضور جلال حسینی و شجاع خلیل‌زاد که در سرزنی مهارت دارند، پرسپولیس تاحدودی می‌تواند دروازه حریفان را به‌خطر بیندازد؛ اما در جریان بازی و‌ کمبود مهاجمی بلندقامت و سرزن، قدرت خط حمله پرسپولیس در این سیستم زهردار نیست.

ذوب‌آهن ۱ - سپاهان ۲

امید نمازی و ذوب‌آهن وارد دامی شدند که امیر قلعه‌نویی به‌خوبی آن را برای این تیم آماده کرده بود. بازی فیزیکی و پرسرعت و تا حدود زیادی هیجان‌انگیز در دستور کار هر دو تیم قرار گرفته بود، که در چنین دیدارهایی، معمولا تیم‌های قلعه‌نویی پیروز میدان‌اند. فوتبال ورزش غیرقابل کنترلی است، اما اگر هر تیمی بتواند جریان بازی را کنترل و از هیجانات بی‌مورد پرهیز کند، شانس بیشتری برای پیروزی دارد.

ضربات ایستگاهی و استفاده از قدرت سرزنی مدافعان، از ویژگی‌های آشکار تیم‌های تحت مربیگری قلعه‌نویی است و در این دیدار نیز هر دو‌ گل سپاهان از روی ضربات ایستگاهی و قدرت سرزنی بازیکنانی همچون مهرداد محمدی و عزت‌الله پورقاز به‌دست آمد.

نمازی باید به شاگردانش گوشزد می‌کرد که در یک‌سوم دفاعی کمتر خطا کنند و با کم‌کردن سرعت بازی می‌توانست جریان بازی را به‌سود ذوب‌آهن کنترل کند. اما ذوب‌آهن با هیجانی کاذب، دقیقا همان‌طور بازی می‌کرد که سپاهان می‌خواست. درنهایت و به‌رغم ده‌نفره بودن، از دقیقه ۶۵، ذوب‌آهن توانست با گل‌زنی حسینی، یکی از گل‌ها را جبران کند؛ اما نمازی نشان داد هنوز فوتبال ایران را خوب نمی‌شناسد.

تراکتورسازی ۱ - سایپا ۰

توشاک سرانجام اولین پیروزی خود را در فوتبال ایران به‌دست آورد. مهم‌ترین موضوع در این دیدار، تغییر سیستم تراکتورسازی نسبت‌به سه بازی گذشته بود. تراکتورسازی از دفاع سه‌نفره دست کشید و از ۲-۵-۳ به ۱-۳-۲-۴ تغییر سیستم داد.

شناخت خوب مدافعان تراکتورسازی از این سیستم، موجب شد تا چهار مدافع این تیم، طیبی، مهدی‌زاده، شربتی و عبدالله‌زاده که در این دیدار مدافع راست شده بود، راحت‌تر و با اعتمادبه‌نفس بیشتری نسبت‌به گذشته بازی کنند.

بازگشت دانیال اسماعیل‌فر به خط میانی و اضافه‌شدن احسان پهلوان به ترکیب اصلی، قدرت تهاجمی تراکتور را نسبت‌به دیدارهای گذشته به‌مراتب بیشتر کرده بود. اسماعیل‌فر در بازی‌های گذشته و در نقش مدافع - هافبک راست، نمی‌توانست در محوطه جریمه اضافه شود؛ اما در این دیدار، حضور مؤثری در حملات تراکتورسازی داشت و درنهایت نیز با پاس عالی مسعود شجاعی، گل پیروزی تراکتورسازی را به‌ثمر رساند تا توشاک تا حدود زیادی از بحران اولیه فوتبال ایران، فاصله بگیرد.

سایر نتایج:

صنعت نفت آبادان ۲ - استقلال خوزستان ۲