فوتبال بی برنامه ایران
این موضوع که فرهاد مجیدی در انتخاب تیم ملی امید عجله کرد و مربی مناسبی برای این رده از فوتبال پایه نبود تردیدی نیست، اما نباید از بیبرنامگی تیم ملی هم به سادگی گذشت که انتظار داشتند مجیدی در این تیم معجزه کند. در تیمهای پایه، مهمترین موضوع، آموزش و تربیت بازیکنان برای حضور در تیم ملی اصلی است. آیا چنین برنامهای در کمیته آموزش فدراسیون فوتبال وجود دارد؟ اگر این چنین است چرا مربیان برمبنای این برنامه انتخاب نمیشوند؟ چرا از مربیان پایه برنامه میخواهید، در صورتی که این برنامهریزی، وظیفه کمیته فنی فدراسیون است و کمیته فنی نیز پیش از استخدام مربیان باید مراقب باشد تا آنها توانایی اجرای این برنامه ها را داشته باشند و برمبنای آن عمل کنند. همه این موضوعات نشان از نداشتن برنامه اصولی در تیمهای پایهای ایران است.
فدراسیون فوتبال انگلستان در سال ۲۰۱۲ میلادی، طرحی را به تصویب رساند تا بتواند مشکلات تیم ملی بزرگسالان را برطرف کند، به دلیل اینکه بازیکنان جوان این تیم کمتر فرصت حضور در لیگ برتر انگلستان را داشتند، بیشتر بازیکنان مستعد فوتبال انگلستان این شانس رانداشتند تا در بالاترین سطح از فوتبال بازی کنند و فوتبال انگلستان ازسطح اول دنیا فاصله گرفته بود.
نام این طرح، «EPPP «ELITE PROFESSIONAL PERFORMANCE PLAN بود. در این طرح، فدراسیون فوتبال انگلیس، بازیکنان را به سه رده سنی تقسیم کرد. بازیکنان نونهال که در فاصله سنی ۹ تا ۱۱ سال بودند و بیشتر با اصول ابتدایی فوتبال آشنا میشدند و استعدادیابی مهمترین اصل این رده سنی بود . رده سنی ۱۲ تا ۱۶ سال،که در این رده فوتبال یازده نفره به همراه تکنیک و تاکتیک را آموزش می دادند و در رده سنی ۱۷ تا ۲۳ سال که بازیکنان اصول کامل حرفهای را فرا گرفته و جذب تیمهای اصلی میشدند. برنامهریزی و آموزش تمامی این بازیکنان طبق نظر فدراسیون فوتبال انگلستان بود و تمامی مربیان باشگاه نیز بر مبنای این طرح و نکاتی که فدراسیون فوتبال انگلستان برآن تاکید داشت، بازیکنان را آموزش میدادند.
انگلستان در عرض هفت سال بازیکنانی مانند رشفورد، لینگارد، استرلینگ، جان استون، میسون مانت، تامی آبراهام، جیمز مدیسون و به تازگی آرون کونولی از برایتون را به لیگ برتر تزریق کرد و در سطح اروپا نیز توانست چندین مقام قهرمانی در رده پایه به دست بیاورد.
این برنامه با همکاری تمامی تیمهای فوتبال لیگ برتر، چمپیونشیپ و لیگهای پایینتر انجام شد و برای اینکه بازیکنان بتوانند هر چه بیشتر با دنیای فوتبال حرفهای آشنا شوند، لیگ برتر۲ نیز راهاندازی شد. در لیگ برتر ۲، بازیکنان زیر بیست و سه سال شرکت دارند که در هر بازی، یک دروازهبان بزرگسال و سه بازیکن دخیره تیم اول که شانس بازی در تیم اصلی را نداشته و یا مصدوم هستند و نیاز به بازپروری دارند، می توانند در کنار این بازیکنان جوان بازی کنند.
در این دوره از بازیها حتما سه مسابقه باید در استادیوم اصلی هر باشگاه برگزار شود تا بازیکنان به زمین اصلی نیز عادت کنند.
حال با این نکاتی که عنوان شد، فدراسیون فوتبال ایران چگونه از یک مربی میخواهد به تنهایی برای تیم ملی زیر ۲۱ سال ایران برنامه ریزی کند تا در مسابقات بینالمللی موفق شود. برای موفقیت در تیمهای پایه، فرآیند پیچیدهای وجود دارد که نیازمند برنامه ریزی بلند مدت و اصولی و همکاری تمامی بخشهای مرتبط با فوتبال است، اما فدراسیون فوتبال ایران و کمیته آموزش فدراسیون با این موضوعات هیچ آشنایی نداشته و قصد دارند تیم ملی را به مانند باشگاههای بیبرنامه فوتبال ایران اداره کنند.
نبود امکانات سختافزاری در تیمهای پایهای فوتبال ایران، فقدان کمیته مناسب استعدادیابی، کمبود مربیان آموزش دیده و عدم شرکت در مسابقات بینالمللی، نمونهای از ضعفهای فوتبال ایران در رده پایه است که به نظر میرسد هیچ ارادهای برای برای برطرف کردن آن وجود ندارد.