تیم فوتبال امید ایران چند روزی است تمرینات خود را زیر نظر سرمربی جدیدش، فرهاد مجیدی، از سر گرفته به این امید که یکی از طلسمهای بزرگ فوتبال ایران را بشکند.

۱۹۷۶؛ المپیک مونترال کانادا. این آخرین مرتبه ای است که فوتبال ایران حضور در بازیهای المپیک را تجربه کرده است. هنگامی که سران سیاسی ایران، فرمان تحریم المپیک ۱۹۸۰ مسکو را صادر کردند تصور نمیشد که فوتبال ایران بیش از چهار دهه رنگ حلقه های المپیک را نبیند. فوتبال ایران در آن مقطع سابقه حضور در سه دوره المپیک در سالهای ۱۹۶۴، ۱۹۷۲ و ۱۹۷۶ را در کارنامه داشت و جواز حضور در المپیک ۱۹۸۰ را نیز کسب کرده بود. قدرت اول فوتبال قاره آسیا در دهه ۷۰ میلادی، اما پس از انقلاب اسلامی و وقوع جنگ هشت ساله ایران و عراق از روزهای خوب خود فاصله گرفت.

تکرار ناکامی

بازگشت ایران به دیدارهای انتخابی المپیک برای حضور در المپیک ۱۹۸۸سئول موفقیت آمیز نبود، در ادامه این ناکامی هر چهار سال تکرار شد. غیبت فوتبال ایران در المپیک اکنون ۴۴ ساله شده است و باید دید این طلسم برای المپیک ۲۰۲۰ توکیو شکسته خواهد شد؟

تیم فوتبال زیر ۲۳ سال ها که در ایران به تیم امید معروف است، در ادوار قبلی بارها با تیمهای پر امیدی که بازیکنان نامداری همچون خداداد عزیزی، کریم باقری، مهدی مهدوی کیا، جواد نکونام و... در اختیار داشته در مسابقات انتخابی شرکت کرد، با این حال حتی به صعود نزدیک هم نشد. در این سالها مربیان مختلفی از مربیان اروپایی گرفته تا مربیان مختلف داخلی روی نیمکت ایران نشستند اما هیچ یک موفق به صعود نشدند.

فدراسیون فوتبال این مرتبه امیدوار است این طلسم شکسته شود، تیم کنونی امید اما یک مشکل مهم دیگر هم پیش روی خود دید؛ معمای سرمربیگری. مسئولان فدراسیون فوتبال در دوره قبل برای رسیدن به المپیک ریودوژانیرو در نظر داشتند زلاتکو کرانچار را به عنوان سرمربی انتخاب کننند؛ سرمربی کرواسی در جام جهانی ۲۰۰۶ که سابقه قهرمانی در لیگ ایران به همراه سپاهان را هم دارد. در اتفاقی بحث برانگیز اما وزارت ورزشِ وقت با انتخاب کرانچار موافقت نکرد؛ «استفاده از مشروبات الکی» دلیل عدم موافقت با حضور کرانچار اعلام شد. فدراسیون فوتبال این بار اما برای انتخاب کرانچار مانعی پیش روی خود ندید و در اردیبهشت ۱۳۹۷ هدایت تیم امید به این مربی رسید، هرچند این انتخاب هم چندان بدون حاشیه نشد. کارلوس کیروش، سرمربی سابق تیم ملی ایران، که سابقه جنگ لفظی با کرانچار را دارد ظاهرا با این انتخاب موافق نبود و صراحتا از حضور جواد نکونام در راس تیم امید حمایت کرد، انتخاب مشترک فدراسیون فوتبال و کمیته ملی المپیک ایران اما کرانچار بود.

این انتخاب تنها یک سال دوام آورد. نتایج نه چندان قابل قبول ایران در بازیهای آسیایی ۲۰۱۸ و دور اول انتخابی المپیک باعث شد تا کرانچار و فدراسیون با توافقی دوجانبه از هم جدا شوند. کرانچار عنوان کرد مشکلات انتقال ارز به دلیل تحریم ها هم در جدایی او نقش داشته است. نتایج او هم البته مطلوب ارزیابی نشد. ایران در دور اول انتخابی فوتبال المپیک در شرایطی که میزبان مسابقات بود پس از عراق در گروه خود دوم شد و با اما و اگر خود را به دور دوم رساند.

بازگشت به گزینه داخلی

حمید استیلی، مدیر تیم امید، پس از جدایی کرانچار تاکید کرد انتخاب بعدی، یک سرمربی ایرانی خواهد بود. فدراسیون فوتبال ایران می خواست از مشکلات پرداخت حقوق دلاری به مربیان خارجی نجات پیدا کند و مذاکراتش با مربیان ایرانی را شروع کرد. چرخش از سرمربی خارجی به سرمربی داخلی اما برای فدراسیون چندان آسان هم نشد.

مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال ایران، چند هفته پس از جدایی کرانچار اعتراف کرد هیچ مربی ایرانی حاضر نیست هدایت تیم امید را بپذیرد. بنا بر اعلام مهدی تاج، گزینه مطلوب فدراسیون، یحیی گل محمدی سرمربی پدیده مشهد بود. بسیاری از کارشناسان ایرانی، گلمحمدی را یکی از بهترین مربیان داخلی میدانند، این مربی موفق شد پدیده را در فصل گذشته لیگ برتر ایران، به رده چهارم برساند که یک موفقیت بزرگ محسوب میشود. گل محمدی اما این پیشنهاد را نپذیرفت. تاج عنوان کرد که مسئولان باشگاه پدیده و استان خراسان رضوی از او خواستند که گلمحمدی در مشهد بماند. «با یحیی گلمحمدی صحبت کرده بودیم که استاندار، هیات فوتبال خراسان و باشگاه پدیده تماس گرفتند و گفتند ما آسیایی هستیم و یحیی را می خواهیم.»

رئیس فدراسیون در ادامه از مذاکرات بی نتیجه اش با امیر قلعه نویی، مهدی مهدوی کیا و علیرضا منصوریان خبر داد. در رسانه های ایرانی عنوان شد محمد تقوی و جواد نکونام هم این سمت را نپذیرفتند. این سوال پیش آمد که چرا مربیان ایرانی رغبتی برای حضور در تیم المپیک ایران ندارند؟

تیم امید ایران در ادوار اخیر عملکرد موفقی در راه رسیدن به المپیک نداشته، به نظر میرسد این مربیان پذیرش هدایت تیم امید را کار پرخطری می دانند و از ناکامی احتمالی هراس دارند. از طرفی برای مربیان موفق لیگ ایران مانند گل محمدی، قلعه نویی و منصوریان رها کردن تیم باشگاهی و حضور در تیم امید با کم شدن دستمزد همراه خواهد بود. مهدی تاج عنوان کرده بود سرمربی تیم امید باید ایثار مالی داشته باشد. فدراسیون فوتبال در نهایت پس از حدود دو ماه رایزنی با مربیان مختلف به فرهاد مجیدی رسید.

انتخاب بحث برانگیز

فرهاد مجیدی، ستاره سابق استقلال، در نیم فصل دوم لیگ برتر کمک مربی وینفرد شفر آلمانی در استقلال بود. او پس از کنار رفتن شفر، در پنج دیدار هم به عنوان سرمربی، آبی ها را هدایت کرد و نتایج نسبتا خوبی هم گرفت. این پنج بازی تنها سابقه سرمربیگری مجیدی محسوب می شود و به همین دلیل انتخاب او به عنوان سرمربی تیم امید با نگاه تردیدآمیز برخی رسانه ها همراه شد. همچنین خبری منتشر شد مبنی براینکه کمیته ملی المپیک، متولی اصلی رشته های المپیکی، چندان از این انتخاب راضی نیست. رضا صالحی امیری، رئیس کمیته ملی المپیک در این باره گفت:«فرهاد مجیدی از قهرمانهای خوشنام کشور است و کسی با شخص او مشکل نداشته و ندارد. در خصوص روند انتخاب ما معتقد بودیم که باید اصلاح شود.» در نهایت با حضور فرهاد مجیدی در تمرینات تیم امید در بیست و پنجم خرداد ماه  مشخص شد ماموریت رسیدن به توکیو به او واگذار شده است. خودش به شکستن طلسم ۴۴ ساله بسیار امیدوار است و پس از اولین حضورش در تمرین تیم امید گفت:«وقتی که با من در مورد تیم امید صحبت کردند، شاید باور نکنید بدون فکر کردن قبول کردم. مطمئنم این تیم با این جوانانموفق می شود و بعد از سالها به المپیک صعود می کند.» این مربی ۴۳ساله در اولین تجربه خود به عنوان یک سرمربی دایمی دست به ریسک قابل توجهی زده است؛ قهرمان ملی شدن یا ثبت یک ناکامی در کارنامه در ابتدای دوران سرمربیگری.