اوایل دهه ۱۹۹۰، شروع انقلابی ماندگار در دنیای فوتبال بود. در پاییز سال ۱۹۹۲ اولین قهرمانان شکل جدید رقابتهای لیگ برتر (انگلیس) و لیگ قهرمانان اروپا، قهرمانی خود را جشن گرفتند. همچنین، با سقوط کمونیسم، فوتبال در اروپای شرقی با تغییراتی غیر قابل جبران برای غول هایی مانند دیناموکیف و اسپارتاک مسکو، همراه شد. در سال ۱۹۹۱، دیگر اتفاق چشمگیر در دنیای فوتبال، برگزاری اولین جام جهانی فوتبال زنان در چین بود.

۱۹۹۱: ایالات متحده مدال طلا را به دست آورد

در دهه های ۱۹۷۰ و ۸۰، مسابقات به شکل بین قاره ای و از طریق دعوتنامه برگزار می‌شد. در اوایل دهه ۱۹۹۰ برگزاری اولین رقابت جهانی فوتبال زنان مورد تایید فیفا قرار گرفت. کمپانی مارس، اسپانسر اولین جام جهانی زنان بود و به همین دلیل این جام با عنوان «اولین مسابقات قهرمانی جهانی فیفا برای فوتبال زنان، ام اندام (M&M)» برگزار شد

جای تعجب نیست که طرفداران و رسانه ها از عنوان «جام جهانی زنان» به جای نام رسمی استفاده کردند.

این مسابقات به طور آزمایشی با حضور ۱۲ کشور از هر ۶ کنفدراسیون در چین برگزار شد. رقابتها ابتدا در مدت زمان ۸۰ دقیقه ای برگزار می‌شد اما دیرتر به ۹۰ دقیقه افزایش پیدا کرد. همچنین در این جام بود که برای نخستین بار در یک رقابت رسمی فوتبال از داوران زن استفاده شد. داور برزیلی، کلودیا واسکانسلوس به عنوان اولین زنی شناخته میشود که در یک رقابت رسمی برگزار شده از سوی فیفا، قضاوت کرد.

بازی افتتاحییه این مسابقات، با برد ۴-۰ چین در مقابل نروژ به پایان رسید و «ما لی» به عنوان اولین گلزن جام جهانی زنان دست پیدا کرد. میزبان، به راحتی تا مرحلهی یک چهارم نهایی صعود کرد، نروژ هم توانست به مرحله  حذفی صعود کند. ایالات متحده و آلمان، در تمام بازیهای مرحلهی گروهی خود به پیروزی رسیدند، و نیوزلند، ژاپن و نیجریه، نتوانستند هیچ امتیازی کسب کنند. در حقیقت، ژاپن با شکست تحقیرآمیز ۸-۰ در مقابل سوئد در این رقابتها مواجه شد. برزیل دیگر تیمی بود که با عنوان ضعیف ترین تیم سوم مرحله  گروهی، از رسیدن به مرحلهی حذفی مسابقات بازماند. باخت ۵-۰ در برابر ایالات متحده، تمام امیدهای برزیل برای صعود را نقش بر آب کرد.

آمریکاییهای مشتاق، با پیروزی قاطعانه ۷ بر هیچ در مقابل چین تایپه (تایوان) مرحلهی یک چهارم نهایی را پشت سرگذاشتند. بهترین گلزن این مسابقات، «میشل آکرس-استال»، تنها در این مسابقه توانست ۵ گل به ثمر برساند. هت تریک «کرین جنینگز»، یک پیروزی قاطعانه ( ۵-۰ ) دیگر را برای ایالات متحده در مقابل آلمان در مرحله نیمه نهایی رقم زد. دیگر بازی مرحلهی نیمه نهایی، یک مسابقه تمام اسکاندیناویایی بود که در آن نروژ موفق شد با نتیجه ۴-۱ سوئد را مغلوب کند.

ایالات متحده، تقریبا بی رقیب تا بازی فینال پیش رفت، اما در بازی نهایی در گوانگژو، در حضور چشمگیر ۶۳۰۰۰ تماشاگر، با اولین چالش خود در این جام مواجه شد. «اکرس-استال» هر ۲ گل آمریکاییها را در این بازی که با نتیجه ۲-۱ به شکست نروژ منجر شد، به ثمر رساند. گل دوم او، دو دقیقه پیش از سوت پایان بازی به ثمر رسید، تا او به قهرمان آن روز تبدیل شود.

این مسابقات، یک موفقیت واقعی بود که با حضور عالی تماشاگران و ارائه فوتبالی استاندارد، فراتر از انتظارات برگزار شد. احساس رضایت ناشی از برگزاری جام جهانی زنان، دلیل اصلی برای قرار گرفتن فوتبال زنان در فهرست بازیهای المپیک ۱۹۹۷ در آتلانتا بود.

۱۹۹۵: پیشی گرفتن نروژ

ابتدا این بلغارستان بود که میزبانی دومین دوره رقابتهای جام جهانی زنان را برعهده گرفت، اما با کنارهگیری این کشور، سوئد فرصت میزبانی را به دست آورد. فیفا استفاده از استراحت ۲ دقیقهای بین دو نیمه را در این مسابقات آزمایش کرد و خوشبختانه دیگر خبری از شرکت اماندام (M&M) در عنوان رسمی جام جهانی نبود.

در بازی افتتاحیه این مسابقات، میزبان، بازی را با نتیجهی ۰-۱ به برزیل واگذار کرد، اما برزیل، با شکست ۶-۱ از آلمان در آخرین بازی مرحلهی گروهی خود، از صعود به مرحله بعد بازماند. نروژ با زدن ۱۷ گل در مرحله گروهی مسابقات و برد ۸-۰ در مقابل نیجریه و پیروزی ۷-۰ در مقابل کانادا، قدرت خود را به رخ همگان کشید. انگلستان در اولین حضور خود در جام جهانی زنان، با ۲ پیروزی و یک شکست ۲-۰ مقابل نروژ، توانست به مرحله یک چهارم نهایی راه پیدا کند.

اما هیجان انگیزترین بازی مرحلهی گروهی این مسابقات، تساوی ۳-۳ بین ایالات متحده و چین بود. مدافع عنوان قهرمانی تا ۱۵ دقیقه پیش از اتمام بازی با نتیجهی ۳-۱ از حریف خود پیش بود، اما ۲ گل سریع از آسیایی ها بازی را به تساوی کشاند.

آمریکاییها در بازی دوم خود به مصاف دانمارک رفتند. در این بازی «بریانا اسکاری»دروازه بان آمریکا از زمین اخراج شد و مهاجم ستاره این تیم، «میا هم» دستکشهای دروازه بانی را پوشید و در دروازه ایستاد. میا توانست با ۲ مهار عالی برابر دانمارک -که در نخستین حضور خود در جام جهانی، تحسین برانگیز ظاهر شده بود- پیروزی ۲-۰ تیمش را حفظ کند.

مسابقات برای انگلستان با شکست ۳-۰ در مرحله یک چهارم نهایی در مقابل آلمان به پایان رسید و میزبان مسابقات (سوئد) در ضربات پنالتی بازی را به چین واگذار کرد. ایالات متحده که با پیروزی بر ژاپن، دومین حضور پیاپی خود در فینال را حتمی می دانست، با شکست مقابل نروژ در بازی نیمه نهایی، از حضور در فینال بازماند. با برد آلمان در مقابل چین در دیگر بازی نیمه نهایی، یک فینال تمام اروپایی در شرف برگزاری بود.

فینال در راسونا، استادیوم شهر استکهلم و در روزی که تنها کمی بیشتر از ۱۷۰۰۰ نفر تماشاگر حضور داشت، برگزار شد. روزی که برای آلمانیها روز خوبی نبود. دو گل در سه دقیقه پیش از پایان نیمهی اول به ثمر رسید و هر دو گل برای نروژ بود. «هگ ریز» و «ماریان پترسن» زننده دو گل قهرمانی نروژ بودند. تیمی که در تمام طول مسابقات، بسیار آماده نشان داد و به راحتی مرحلهی گروهی را پشت سر گذاشت.

۱۹۹۹: پیشرفت حقیقی

دو جام جهانی اول زنان، بسیار پیشرو و موفقیت آمیز بود، اما برگزاری این رویداد در سال ۱۹۹۹ در ایالات متحده، فوتبال زنان را وارد مرحله ای تازهی از محبوبیت و شناخت عمومی کرد. پیش از مسابقات نهایی، به معنای واقعی کلمه و به طور غیر قابل وصفی نشانه های مشخصی از پیشرفت دیده میشد. تعداد تیمهای حاضر در مرحله نهایی مسابقات، به ۱۶ تیم افزایش پیدا کرد، تمامی داوران از بین زنان انتخاب شدند و بیشتر بازیها در استادیومهای ویژه فوتبال آمریکایی برگزار شد، چرا که استادیومهای فوتبال در آمریکا گنجایش لازم را برای حضور طرفداران زیاد نداشت . همچنین بسیاری از اسپانسرهای جام جهانی مردان نیز در این مسابقات شرکت کردند و تمام مسابقه ها به صورت زنده در ایالات متحده و ۷۰ کشور دیگر تحت پوشش تلویزیونی قرار گرفت.

میزبان، همانطور که انتظار می رفت، مرحله ی گروهی را با سه پیروزی و ۱۳ گل زده پشت سر گذاشت. ۷ گل از این ۱۳ گل، در مقابل دیگر تیم صعود کننده از این گروه به ۸ تیم پایانی، یعنی نیجریه - که اولین تیم آفریقایی بود که تا آن مرحله پیش رفت - به ثمر رسید. برزیل و آلمان در رقابتی شدید با ایتالیا و مکزیک همگروه شدند. بازی حساس این دو تیم (برزیل و آلمان) در نهایت با تساوی ۳-۳ به پایان رسید. گل تساوی بخش برزیل، به معنای سرگروهی آنها بود تا از رویایی با ایالات متحده در مرحله یک چهارم نهایی اجتناب کنند.

نروژ، مدافع عنوان قهرمانی و روسیه بدون هیچ مشکلی از گروه (C) صعود کردند. در گروه ( D) نیز چین و سوئد نسبت به رقبای خود یعنی و استرالیا و غنا قویتر بود و راهی مرحله حذفی شدند.

مرحله یک چهارم نهایی با برگزاری چندین بازی جذاب همراه شد. از جمله بازی غیرمنتظره و نزدیک میان برزیل و نیجریه. این ۲ تیم در وقت قانونی ۶ گل به ثمر رساندند (تساوی ۳-۳ در وقت قانونی)، تا «سیسی» برزیلی، که به صورت مشترک عنوان گلزن برتر جام را نیز دریافت کرد، اولین زننده گل طلایی در فوتبال زنان لقب بگیرد. ایالات متحده نیز توانست در یک بازی هیجان انگیز و سخت، آلمان را با نتیجه ۳-۲ پشت سر بگذارد. نروژ با برد ۳-۱ در مقابل همسایه ی خود، سوئد، تلاش کرد تا از عنوان قهرمانی خود دفاع کند و چین با شکست روسیه به حضور آنها در مسابقات پایان داد.

رقابتهای نیمه نهایی، در روز استقلال ایالات متحده آمریکا برگزار شد و میزبان، پس از گل بازیکن با تجربه ی خود، «ایکرس» و اطمینان از پیروزی با نتیجه ۲-۰ مقابل برزیل، دلایل بیشتری برای جشن گرفتن پیدا کرد. در بازی دیگر، مسیر مدافع عنوان قهرمانی، با بیرحمی به اتمام رسید و چین با نتیجه ی ۵-۰ آنها را در هم کوبید.

حضور بیش از ۹۰۰۰۰ هوادار در ورزشگاه «رزبول» شهر پاسادنا برای دیدن بازی فینال، رکورد بیشترین حضور در بازی فوتبال زنان را ثبت کرد. همه در انتظار مسابقه ای بزرگ بودند، اما در ۱۲۰ دقیقه ناامید کننده، هیچ گلی از خط دروازه ها عبور نکرد. مانند جام جهانی مردان در ۵ سال قبل، نتیجهی بازی در پاسادینا پس از تساوی بدون گل به ضربات پنالتی کشیده شد.

برنده ضربات پنالتی امریکا بود. آخرین پنالتی را «برندی چستین» از ایالات متحده به گل تبدیل کرد و پس از آن با درآوردن پیراهن خود و ظاهر ساختن سینه بند ورزشی اش، یک جشن ماندگار از خود به جای گذاشت. این اتفاق لحظه ای ماندگار از یک تورنمنت عالی بود که فوتبال زنان را به سطحی از محبوبیت رساند که در ابتدای دهه هرگز قابل تصور نبود.