امیدواری پرسپولیس برای صعود
پرسپولیس در دیداری که میتوانست تا حدود زیادی صعود خود را حتمی کند شکست خورد تا در دو بازی آینده محکوم به پیروزی باشد تا برای صعود همچنان امیدوار باشد .
برانکو ایوانکوویچ پس از پیروزی در بازی رفت در این دیدار ترکیب تیمی خود را تغییر نداد. آریگو ساچی مربی نامدار فوتبال ایتالیا معتقد است زمانی که اتومبیل شما هیچ نقص فنی ندارد نیاز نیست تا آن را به مکانیکی ببرید و به همین دلیل تیمی که در بازی رفت توانسته نتیجه خوبی بگیرد نیازی به تغییر ندارد. برانکو با همان سیستم ۲-۳-۱-۴ تیم خود را وارد زمین کرد. در خط حمله سیامک نعمتی و علی علیپور دو مهاجم اصلی بودند. نعمتی در بیست دقیقه پایانی و با اضافه شدن محمد امین اسدی به خط هافبک برگشت و کاملا در جریان بازی قرار گرفت. نعمتی اگرچه با تکنیک و هوش خود در تمامی نقاط زمین توانایی بازی کردن را دارد اما در خط هافبک بازدهی بیشتری دارد. نعمتی در جایگیری منطقه ۱۴ ( فضای نیم دایره پشت محوطه جریمه) عالی عمل میکند و در این دیدار هم در همان مدتی که در خط میانی به بازی گرفته شد توانست از این محدوده و با شوتی سرکش دروازه الاهلی را به خطر بیندازد.
پرسپولیس از همان شروع بازی سعی داشت قدرت تاکتیکی خود را به حریف دیکته کند و به همین دلیل تا دقیقه ۳۰ بازی کاملا در اختیار قرمزپوشان بود.
مهمترین موضوع در ضربات ایستگاهی در فاز تهاجمی تعادل لازم در دفاع است. در حالی که تمامی بازیکنان خط دفاعی پرسپولیس در ضربه کرنر به دنبال گل پیروزی بودند در ضد حمله کاملا غافلگیر شدند.
بازی ترکیبی عمرالسوما و عبدالرحمن غریب موجب شد تا غریب با بیرانوند تک به تک شود. داور برخورد بیرانوند و غریب را پنالتی اعلام کرد تا سوما الاهلی را با ضربه پنالتی پیش بیاندازد.
پس از گل پرسپولیس به دنبال سرعت دادن بازی بود و الاهلی به دنبال کند کردن آهنگ بازی، در چنین شرایطی نوع بازی پرسپولیس در فاز تهاجمی کاملا به سود الاهلی بود. پرسپولیس در زمانیکه حریف صاحب توپ میشد به سرعت و به خوبی بازیکنان این تیم را تحت پرسینگ شدید قرار میداد و صاحب توپ میشد موضوعی که در فوتبال بسیار مهم است اما در فاز دوم وپس ار بازپس گرفتن توپ این تیم کاملا کند و آهسته بازی را دنبال میکرد. پرسپولیس پس از دریافت توپ سرعت لازم برای رفتن به حمله را نداشت و همین موضوع موجب میشد تا بازیکنان الاهلی زمان لازم برای بازگشت به خط دفاعی را داشته باشند و با تعداد نفرات زیاد در دفاع تمامی فضاها را پوشش دهند.
در تمامی دقایق بازی سمت راست خط دفاعی الاهلی پاشنه آشیل این تیم بود و بازیکنان پرسپولیس چندین و چند بار در کانال سمت راست( فضای بین مدافع کنتری و مرکزی) صاحب توپ شدند. دقایق ۳۸، ۴۳ ۵۱ نمونه ای آشکار از صاحب توپ شدن بشار رسن و علیپور در این منطقه بود که میتوانست پرسپولیس را به گل برساند.
در سیستم ۱-۳-۲-۴ الاهلی دیاز به عنوان هافبک دفاعی متمایل به راست کمتر این فضا را پوشش میداد و علی موالید مدافع کناری راست و الفتخی مدافع مرکزی الاهلی نیز هماهنگی مناسبی نداشتند.
پرسپولیس در ترانزیشن منفی( زمان از دست دادن توپ) بسیار خوب عمل میکرد اما در ترانزیشن مثبت( پس از توپگیری ار حریف) سرعت لازم را نداشت.
برانکو در نیمه دوم هر سه هافبک تهاجمی خود را تعویض کرد.این موضوع نشان می دهد که برانکو به نقطه ضعف تیم خود پی برده بود.
سروش رفیعی، امید عالیشاه و اسدی جایگزین مهدی ترابی، احمد نوراللهی و رسن شدند که خصوصیاتهای نسبتا مشابهای با هم دارند. به همین دلیل استراتژی پرسپولیس تغییر نکرد. الاهلی با دفاع فشرده به بازیکنان تکنیکی پرسپولیس اجازه نمیداد تا از عمق به دروازه آنها نزدیک شوند. غیبت بودیمیر مهاجم سرزن پرسپولیس موجب شده بود تا برانکو نتواند تاکتیک تیمی خود را تغییر دهد.
در شرایطی که پرسپولیس توان باز کردن دفاع فشرده الاهلی را نداشت دقیقه ۸۳ ضعف بازیکنان پرسپولیس در حفظ توپ کار دست این تیم داد.
در شرایطی که بازیکنان پرسپولیس به راحتی توپ را تقدیم بازیکنان الاهلی کردند جانینی در بهترین منطقه پشت محوطه جریمه با خطا متوقف شد تا السوما با ضربهای دیدنی گل دوم بازی را به ثمر برساند.
پس از گل پرسپولیس سراپا حمله شد تا شجاع خلیل زاده در دقیقه ۹۳ و با ضربه سر و از روی ضربه ایستگاهی رفیعی تنها گل پرسپولیس را به ثمر برساند.
گل پرسپولیس نقطه ضعف خط دفاعی الاهلی در ارسال از کنارهها را به خوبی نشان داد اما مصدومیت بودیمیر موجب شد تا برانکو و پرسپولیس غیبت این بازیکن را در این دیدار کاملا حس کنند.