اولین برنامه ‌سازمان هوافضای آمریکا برای اعزام فضانورد به مدار زمین، ۵۳ ساله شد.

۲۳ مارس برای علاقمندان فضا که دهه ۵۰ عمر خود را می‌گذرانند روز خاطره‌انگیزی‌ست.

۵۳ سال پیش اولین ماموریت فضاپیمای جمینی ۳ در روزی مثل امروز انجام شد. این اولین برنامه سازمان هوافضای آمریکا برای اعزام دو فضانورد به مدار زمین بود.

این یافته‌های برنامه جمینی بود که سه سال بعد در اعزام دو فضانورد با آپولو ۱۱ برای قدم گذاشتن انسان بر کره ماه به کار گرفته شد.

گاس گریسام و جان یانگ دو فضانوردی بودند که از پایگاه کیپ کندی فلوریدا به مدار زمین اعزام شدند.

در ابتدا الن شپارد و توماس استافورد که تجربه سفر به مدار زمین را داشتند بعنوان فضانوردان جمینی ۳ انتخاب شده بودند. اما به دلیل عارضه‌ای که برای گوش شپارد رخ داد زوج گریسام و یانگ جایگزین آن‌ها شدند.

در جریان رقابت فضایی میان اتحاد جماهیر شوروی سابق و آمریکا، یکسال پیش از ماموریت جمینی ۳، شوروی توانسته بود سه فضانورد را در برنامه وشکود ۱، و دو فضانورد را در برنامه وشکود ۲ به مدار زمین اعزام کند. اما مزیت برنامه جمینی در این بود که فضانوردان می‌توانستند هدایت تغییرات ارتفاع در مدار را به دست خود انجام دهند، در حالی که در وشکود همه تغییرات از پایگاه زمینی انجام می‌شد.

از میان آزمایش‌هایی که برای فضانوردان جمینی ۳ تدارک دیده شد اثر بی وزنی بر خارپشت دریایی‌ست.

محفظه ۳ تنی حامل فضانوردان جمینی ۳ پس از جدا شدن از آخرین قطعه موشک با سرعت ۱۵ متر در ثانیه در مدار ۱۷۵ کیلومتری سطح زمین قرار گرفت. همین محفظه پس از پایان ماموریت و بازگشت به زمین در اقیانوس فرود آمد. محل به آب نشستن فضانوردان ۸۴ کیلومتر دورتر از مکان تعیین شده بود.

مدت ماموریت جمینی ۳ کمی بیش از ۸۸ دقیقه بود و تنها حادثه‌ای که در جریان آن رخ داد این بود که جان یانگ یک ساندویچ گوشت و ذرت را در لباس فضایی‌اش پنهان کرده بود. اتفاقی که ناسا از آن بعنوان اولین تجربه سفر یک ساندویچ به فضا نام برده است.