شهروند با احمد آل‌یاسین، مهندس نام‌آشنای کشور، گفت‌وگو کرده و او از خطاها و جفاهایی گفته که به‌نام توسعه بر ایران رفته است. مدیرعامل سابق سازمان آب و برق خوزستان درباره کارون اعتراف می‌کند: «ما سدها را بر شانه‌های مردم ساختیم و نه شانه‌های کوه و فشار سدها دارد بر مردم وارد می‌شود». او می‌گوید: «ما مهندس‌ها جامعه‌شناس نبودیم و جامعه‌شناسی نکردیم، ما خودمان را با فرهنگ مردم مطابقت ندادیم و همه چیز را با دید مهندسی نگاه کردیم.»

آل‌یاسین در اغلب پروژه‌های سدسازی در استان خوزستان، مهندس و مدیر بوده است اما این نقد را می‌پذیرد که درکی از واژه توسعه نداشتیم و نداریم و با سدسازی بی‌رویه، آسیب‌های بسیاری زیادی به کشور زدیم و معتقد است جامعه مهندسی و سیاستمداران به آیندگان جفا کرده‌اند.

نویسنده کتاب «تاریخچه برنامه‌ریزی توسعه» در نقد فرایند توسعه در ایران نوشته است که هیچ‌کدام از ساخت‌و‌سازهای مهندسی، اعم از تونل‌ها، فرودگاه‌ها، راه‌ها و راه‌آهن، مصداق توسعه نیست، بلکه توسعه هنگامی به وجود می‌آید که افراد جامعه به آینده امید داشته باشند. آل‌یاسین توسعه را به‌معنای رضایت از زندگی، اشتغال، درآمد و زیست انسانی با‌کیفیت تعریف می‌کند.

آل‌یاسین، مجری شرکت کشت و صنعت کارون، بزرگ‌ترین کشت و صنعت ایران، بود اما می‌گوید اگر به گذشته برگردد، ۴۰ هزار متر مکعب بر هکتار آب برای آن مصرف نمی‌کند. او که مهندس سد انحرافی گتوند بوده است، اعتراف می‌کند الگوی توسعه کشاورزی و کشت و صنعت غلط بوده است.

آل‌یاسین مخالف سیاست افزایش جمعیت است و می‌گوید با این حجم مصرف‌کننده آب، تصور بازگشت کارون به روزهای پر‌ابهتش ناممکن است.

از نظر شاخص فلاکت، ایران سومین کشور فلک‌زده جهان است ولی هیچ برنامه و آینده‌نگری نداریم.

فعالان بازار لوازم خانگی از پشت پرده خروج ال.جی از بازار ایران می‌گویند که بعد از تحریم‌ها، این برند چراغ‌خاموش از بازار ایران خارج شده بود اما همچنان بیلبوردهای تبلیغاتی‌اش در ایران دیده می‌شد.

علیرضا کلاهی صمدی، نایب‌رییس کمیسیون صنعت و معدن اتاق بازرگانی، به اعتماد گفته است دلیل اصلی گربه‌رقصانی برخی شرکت‌ها در ایران، ضعف‌های اقتصادی کشور و عقب‌ماندگی صنعتی است. او در ادامه افزوده است حتی موفق‌ترین شرکت‌های ایرانی به‌دلیل مونتاژکاری، کیفیت لازم را ندارند و در حد رقابت با محصولات خارجی نیستند. کیفیت پایین تولیدات داخلی بازار ایران را کاملا در اختیار شرکت‌های خارجی قرار داده بود و اکنون، با تحریم‌ها و خروج این شرکت‌ها از ایران، اقتصاد کشور با مشکلات جدی مواجه شده است.

شرکت بوش آلمان در ترکیه کارخانه تولیدی رسمی زده و ضمن استفاده از نیروی کار بومی، فناوری را هم منتقل کرده است اما ایران اکنون با خروج شرکت ال.جی، دیگر حتی توان تامین مواد اولیه را هم ندارد.

به گفته صمدی، وابستگی اقتصاد ایران به درآمدهای نفتی به‌مدت طولانی باعث شده است بسیاری از صنایع غیرنفتی یا عملا پا نگیرد یا توجه لازم برای توسعه و به‌روز‌رسانی آن‌ها صورت نگیرد.