مسعود یونسیان، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، در گفت‌و‌گو با ستاره صبح تاکید کرده آمار کرونا در ایران به‌شکل سازمان‌یافته بسیار کمتر از واقعیت موجود است، زیرا تست‌های تشخیص ویروس حساسیت بالایی ندارند. به گفته یونسیان، فقط نیمی از موارد گزارش می‌شود و فقط از نیمی از افراد بستری آزمایش گرفته می‌شود. به باور معاون پیشین دانشگاه علوم پزشکی تهران، آمارها کمابیش ۲۰ برابر رقمی است که گزارش می‌شود.

یونسیان درباره سیاست قرنطینه معتقد است وقتی با یک بیماری ناشناخته مانند کرونا مواجهیم که به‌شدت مسری است، حتما باید قرنطینه اجرا می‌شد. یونسیان درباره ادامه فعالیت کسب‌و‌کارها نیز می‌گوید باید به دستور‌العمل سازمان بهداشت جهانی عمل می‌شد و به گفته این سازمان، تا زمانی که تعداد موارد ابتلا به‌شدت کاهش پیدا نکرده و به ثبات نرسیده، قرنطینه باید ادامه داشته باشد.

یونسیان با اشاره سیاست بازگشایی کسب‌و‌کارها، گفته است دولت تصمیم‌هایی گرفت که دانش و منطق تایید‌شده‌ای پشت آن وجود ندارد.

لیلا ارشد، مددکار اجتماعی، در یادداشتی در روزنامه ایران، درباره آثار کرونا بر وضعیت زنان سرپرست خانوار نوشته و آن را تجربه‌ای تلخ، ناخوشایند و پر‌مساله توصیف کرده است.

به نوشته ارشد، بسیاری از زنان سرپرست خانوار در محله‌های فقیری مانند دروازه غار زندگی می‌کنند که در شرایط عادی هم وضعیت مناسبی ندارد اما با شیوع کرونا، مشکلاتشان بیشتر شده است، از جمله این‌که بسیاری از این زنان شغل خود را از دست داده‌اند. از آن‌جا که بیشتر آن‌ها کارگران سالن‌های پذیرایی یا رستوران‌ها بودند یا با دستفروشی امرار معاش می‌کردند، با شیوع کرونا، شغلشان را از دست داده‌اند. بیکاری این زنان در وضعیتی است که علاوه بر هزینه‌های زندگی، هزینه‌های بهداشتی و درمانی هم بر آن‌ها تحمیل شده است.

به نوشته این مددکار اجتماعی با‌سابقه، بسیاری از این زنان برخلاف میل باطنی، مجبورند فرزندانشان را برای تامین معاش به خیابان‌ها بفرستند و این در حالی است که هم تهدیدی برای سلامتی آن‌هاست و هم کمک مالی چندانی نمی‌کند، چون مردم تمایل کمتری به خرید دارند. از نگاه ارشد، بی‌توجهی به وضعیت زنان سرپرست خانوار، تبعات زیادی در جامعه پسا‌کرونا دارد.