مقاومت ۲۰ ــ مذاکره صفر
نفتکش ایرانی گریس ۱ که نیروی دریایی بریتانیا در جبل الطارق توقیف کرده بود آزاد شد و دادگاه حکومت خودمختار جبل الطارق درخواست آمریکا برای تمدید توقیف نفتکش ایرانی را رد کرد. در پی توقیف گریس ۱، سپاه پاسداران نیز یک نفتکش انگلیسی را در خلیج فارس توقیف کرد و با آزادی گریس ۱، که حالا نامش «آدریان دریا» شده و با پرچم ایران حرکت میکند، روزنامههای امروز رجزخوانی را شروع کردهاند.
روزنامه آفتاب از عقبنشینی انگلیسیها نوشته و ابتکار از فرجام یک دزدی دریایی گفته است. روزنامه کیهان به مقاومت نمره بیست داده است و به مذاکره صفر.
در گزارش کیهان آمده است که حالا بهوضوح میتوان دید با دو مدل دیپلماسی روبروییم، مدل عقیمِ برجامی که پرستیژ دولت را در نگاه غربیها پایین آورده و مدل راهگشای بازدارندگی که قدرتمندانه از منافع کشور حراست کرده است و این نشان میدهد دیپلماسی التماسی در جنگل روابط بینالملل جوابگو نیست. روزنامه اصولگرای جوان نیز با کیهان همرای است و آزادی این نفتکش را «دیکته اقتدار ایران» دانسته است.
یادداشتنویسهای مطبوعاتی هم دست به کار شدهاند و از وضعیت تازهای که با آزادی گریس ۱ پیش آمده است نوشتهاند.
قاسم محبعلی در روزنامه اعتماد خوشبینانه اظهار نظر کرده است که بریتانیا نشان داد حاضر نیست به نیابت از آمریکا با ایران وارد مناقشه و درگیری شود و هرچند نمیتوان گفت انگلستان در همراهی با آمریکا تجدید نظر کرده است، با آزادی نفتکش انگلیسی در هفتههای آتی، پیشنهاد آمریکا برای تشکیل ائتلاف دریایی به بهانه حفظ امنیت خلیج فارس دیگر معنایی نخواهد داشت و بریتانیا هم علاقهای به ائتلاف با آمریکا نخواهد داشت.
یوسف مولایی هم در روزنامه آرمان ملی با بیان اینکه توقیف نفتکش ایرانی از اول غیرقانونی بوده، تصریح کرده است که رفع توقیف گریس ۱ نشان داد که حق با ایران بوده است.
و اما این روزها، قوه قضاییه با دستگیری برخی از مدیران ارشد حکومتی به مبارزه با فساد رفته و حرفهای ابراهیم رییسی، ریاست این قوه، که دوران مفسدان اقتصادی را تمامشده اعلام کرده در برخی مطبوعات بازتاب داشته است.
مصطفی داننده اما در روزنامه اخبار صنعت از زاویه دیگری به مفاسد اقتصادی نگاه کرده و نوشته است جدا از اینکه باید با فساد مبارزه کرد، پرسش اینجاست که چرا مفاسد اقتصادی در این حجم گسترده رخ میدهد؟ نویسنده اخبار صنعت خودش به این سوال جواب داده و همه این مشکلات را ناشی از این دانسته است که برخی مدیران دین و مذهب را ابزاری کردهاند تا به قدرت و ثروت برسند و هدفشان این است که جیب خودشان و دوستان و بستگان را پر کنند و هیچ علاقهای به کشور و آینده ایران ندارند.