علیرضا صدقی هم در سرمقاله ابتکار به فروپاشی اخلاقی جامعه پرداخته و گفته که از دوران احمدی‌نژاد، دروغ‌گویی و تهمت‌زدن همه‌گیر شده است و بعد به حرف‌های سیدحمید روحانی، مورخ حکومتی پرداخته که از شعار استخر فرح و توهین به هاشمی رفسنجانی حمایت کرده است. ابتکار نوشته است:

سیدحمید روحانی بنا دارد یک‌‌تنه به میدان آمده و علیه تمام ارکان اساسی و تاریخی مدارس علمیه بتازد. ای کاش آقای مورخ! قدری در انتخاب کلمات دقت بیشتری می‌کرد و کمتر از واژگان دینی بهره می‌گرفت. اطلاق واژه «مقدس» به شعاری تروریستی که در خوش‌بینانه‌ترین تاویل، تهدید ضمنی رییس‌ جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شود، هیچ مبنای شرعی، عرفی و اخلاقی ندارد.

وجود چنین رویکردی در سیدحمید روحانی و دیگر کنش‌گرانی از جنس او، بیش و پیش از آنکه به حذف رقیب و دستیابی به قدرت بینجامد، جامعه را با چالش جدی بی‌هویتی اخلاقی مواجه می‌کند. چراکه با فراگیری این دست مفاهیم، جامعه ایران برای درک معانی بلندی چون «تقدس»، «ارزندگی» و «اخلاق» دچار پریشانی و اعوجاج می‌شود. مردم به‌راحتی نمی‌توانند مبانی درست و دقیق مصادیق چنین مفاهیمی را دریابند و در تمیز دادن هریک از آن‌ها با صفات سلبی اخلاق، دچار سردرگمی می‌شوند.

روزنامه آرمان با غلامعلی رجایی از نزدیکان هاشمی رفسنجانی و مشاور پیشین او مصاحبه‌ای کرده است و رجایی هم که انگار دل پری از روحانی داشته باشد، به آرمان گفته است که رییس جمهور شدن روحانی، حاصل شرکت سهامی اصلاح‌طلبان و هاشمی بود و روحانی هیچ عقبه مردمی نداشت. رجایی ادامه داده است:

من شاهد بودم که آیت‌‌الله هاشمی حتی در برخی از صحبت‌هایشان مطرح کردند که آقای روحانی حتی به تذکراتی که به‌حق بود، گوش نمی‌کرد. آقای روحانی در زمان ریاست آیت‌الله هاشمی در مجمع تشخیص مصلحت هم در اکثر جلسات مجمع شرکت نکرد و درصورت شرکت در مجمع به‌صورت کامل حضور نداشت.

با وجود آنکه روحانی وام‌دار هاشمی بود، باید در کنشش نسبت‌به مجمع و نسبت‌به احمدی‌نژاد تفاوت‌هایی قائل می‌شد. شاهد بودم که آقای روحانی در زمان ریاست آیت‌الله هاشمی چند بار بیشتر در جلسات مجمع شرکت نکرده بودند. می‌پذیریم که آقای روحانی در جایگاه نخستین قدرت اجرایی کشور، انتقاداتی را به برخی از مسائل درون مجمع داشته‌ باشد، اما به آن معنا نیست که در جلسات شرکت نکند. شاید نظرشان بر آن اساس بوده که در جلسه تصمیماتی گرفته خواهد شد که به‌نفع دولت نیست و نباید حضور پیدا می‌کردند، اما دوباره این ایراد به ایشان وارد است که باید در آن جلسات شرکت می‌کردند و ایرادات را مطرح می‌کردند، حتی اگر رأی هم نمی‌آورد.