جیمز دین، ستاره شورشی، به پرده سینماها بازمیگردد
جیمز دین (James Dean)، بازیگر آمریکایی، روز ۳۰ سپتامبر ۱۹۵۵، سوار بر پورشهاش تصادف کرد و جان خود را از دست داد. هنگام مرگ فقط ۲۴ سال داشت و در قله شهرت بود، شهرتی که حتی تا امروز ادامه دارد.
حالا بعد از گذشت بیش از ۶۰ سال از مرگ جیمز دین، او دوباره به پرده سینماها بازمیگردد؛ این بار اما با کمک جلوههای ویژه سینمایی.
فیلم تازه جیمز دین، که «در جستوجوی جک» (Finding Jack) نام دارد، روایت زندگی سربازی آمریکایی در دوران جنگ ویتنام است که به افسردگی مبتلاست. این سرباز آمریکایی پیوند عاطفی عمیقی با سگی نظامی دارد و بعد از پایان جنگ، تمام تلاشش را میکند که از این سگ محافظت کند، سگی که در تمام این سالها به او وفادار بوده است. جیمز دین رایانهای در این فیلم، برخلاف فیلمهایی که در گذشته بازی میکرد، نقش اول نیست. او در نقش روگن، که نقش مکمل است، ظاهر میشود.
به گزارش وبسایت هالیوود ریپورتر (The Hollywood Reporter)، فیلمبرداری این فیلم سینمایی بهزودی آغاز خواهد شد. شرکت مجیک سیتی با مشارکت دو شرکت سینمایی دیگر که در اجرای جلوههای سینمایی تخصص دارند در این پروژه همکاری دارند. بر اساس گزارش هالیوود ریپورتر، برای بازسازی جیمز دین از تکنیک موسوم به «فول بادی» (Full Body) استفاده میشود تا با عکسها و تصاویر آرشیوی جیمز دین تصاویر جدیدی، بدون استفاده از بدن شخصی دیگر، خلق کنند.
علاوه بر این، شرکت مجیک سیتی موفق شده است اجازه بازنشر تصویر این بازیگر را از خانوادهاش بگیرد. آنتون ارنست (Anton Ernst)، موسس شرکت مجیک سیتی، در مصاحبه با خبرگزاری فرانسه گفته است: «خانواده جیمز دین میتوانند فیلم چهارم او را بر پرده سینما ببینند، فیلمی که هرگز نتوانست بازی کند. قصد نداریم طرفدارانش را ناامید کنیم.»
جیمز دین، بازیگر معروف و خوشقیافه هالیوود، در بسیاری از فیلمها و برنامههای تلویزیونی حضور داشته است، اما در سینما فقط سه فیلم بلند بازی کرد. با اینحال، خیلی زود تبدیل شد به ستاره سینما و همینطور یکی از نمادهای جوانان آمریکایی. جیمز دین در سه فیلم حضور داشت: شرق بهشت (East of Eden)، شورش بیدلیل (Rebel Without a Cause) و غول (Giant). او برای فیلمهای «شرق بهشت» و «غول» نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شد.
جیمز دین یکی از بازیگران بااستعداد نسل خود به حساب میآید. شخصیت او با تیشرت سفید چسبان، کت آویخته روی شانه، موهای آراسته و سیگار گوشه لب به تصویر نمادین جوانان آمریکایی دهه ۱۹۵۰ شده است؛ دوران پس از جنگ جهانی دوم، که آمریکا از نظر اجتماعی و اقتصادی در آستانه تحولاتی بزرگ قرار داشت. جیمز دین نماد شورش جوانانی بود که از سنتهای گذشته گریزان بودند.
جیمز دین و مریلین مونرو، دیگر هنرپیشه آمریکایی که او هم در جوانی درگذشت، از ماندگارترین چهرههای تاریخ سینمای آمریکا هستند.
اما استفاده از بازیگری که زنده نیست در ساخت فیلم سینمایی مرحله جدیدی از کاربرد فناوری در صنعت سینماست. البته سینمای هالیوود پیشتر هم چند بار این کار را انجام داده است، از جمله در قسمت هفتم مجموعه فیلمهای «سریع و خشمگین» (The Fast and the Furious) چهره پل واکر (Paul Walker) بازسازی شده است، هرچند این بازسازی دلیل متفاوتی داشت. پل واکر با این پروژه قرارداد داشت و بازی در این فیلم را شروع کرده بود، اما بر اثر سانحه جادهای در سال ۲۰۱۳ جان خود را از دست داد. بنابراین سازندگان فیلم ناچار بودند برای به پایان رساندن این پروژه، چهره او را بازسازی کنند. همچنین کری فیشر (Carrie Fisher) بعد از مرگش در دسامبر ۲۰۱۶، در فیلم «آخرین جِدای» (The Last Jedi) از مجموعه فیلمهای «جنگ ستارگان» ظاهر شد که بخشی از سکانسهای بازی او را قبل از مرگش فیلمبرداری کرده بودند.
با اینحال، استفاده از بازیگری که سالها پیش مرده است در یک فیلم اتفاق تازهای در تاریخ سینماست، فیلمی که اگر موفق شود، شاید راه را برای بازگشت ستارگان درگذشته به پردههای سینما باز کند. بسیاری فکر میکنند این بازسازی به صنعت سینما کمک میکند و آن را پیشرفت میدانند، البته منتقدان زیادی هم هستند که معتقدند مردگان را باید به حال خود گذاشت. هرچند جیمز دین در این سالها در چند تبلیغ تلویزیونی هم بازی کرده است.