به‌نظر می‌رسد روزنامه جهان صنعت به‌کلی از روحانی و دولتش دلسرد و ناامید شده است و یادداشت امروز محمد هدایتی با عنوان «خیال خام قدرت» هم نشانه همین است که گفته روحانی شکست خورده و ارزیابی‌اش از قدرت غلط بوده و حالا جنبش پشیمانی از رای به روحانی شکل گرفته است:

«این روزها‌ عملکرد و سرنوشت دولت حسن روحانی از مهم‌ترین پرسش‌های جامعه ماست. روحانی بسیاری از حامیانش را ناامید کرده است و امروز با نوعی جنبش پشیمانی مواجه است؛ پشیمانی از رای‌دادن به او. در مقابل، کسانی که هنوز حامی روحانی‌اند، عموما به ساختار سیاسی در ایران اشاره می‌کنند و از این نکته می‌گویند که اختیارات رییس جمهوری نسبت چندانی با مسئولیت‌هایش ندارد. البته در این رابطه حقیقتی نهفته است‌ اما تا چه حد می‌توان با آن موافق بود؟

حسن روحانی مرد کم‌تجربه‌ای در فضای سیاسی ایران نیست. او از همان آغاز انقلاب جزو چهره‌های مورد وثوق بخش تاثیرگذار حاکمیت بوده است. چند دوره نمایندگی مجلس، عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام و مجلس خبرگان و شاید مهم‌تر، سال‌ها دبیر شورای عالی امنیت ملی، از او چهره‌ای آشنا با زیر و بم‌های قدرت در جمهوری اسلامی ساخته است. از این‌رو او بی‌تردید از مقاومت‌های پیش روی برنامه‌هایش شناخت داشته است، ساختار قدرت و شبکه‌های تودرتوی آن را در نظر داشته و با علم به این مسائل وارد کارزار ریاست‌جمهوری شده است. حل مساله هسته‌ای را تنها بخش کوچکی از پروژه‌هایش معرفی کرد و برنامه بلندپروازانه‌ای برای اقتصاد در نظر داشت. از این رو‌ منتقدان روحانی احتمالا بر‌حق‌اند آنجا که می‌گویند نمی‌شود همه چیز را به قدرت مخالفان روحانی تقلیل داد و او مسیری اشتباه را برگزیده است. روحانی با این فضا بیگانه نبود‌، اما مسیرها و انتخاب‌های درستی برای رسیدن به آنها نداشت. شاید برآورد صحیحی هم از وضعیت نداشته است. اما این مساله برآورد نادرست وضعیت، شاید به عارضه‌ای کلان‌تر در سیاست ایران اشاره داشته باشد. برای افراد و گروه‌های سیاسی در ایران، رسیدن به قدرت، خود تمام داستان است. فکر می‌کنند اگر قدرت را در اختیار داشته باشند می‌توانند هر کار و تغییری که خواستند انجام دهند. در این تصور که سابقه‌اش به پیش از انقلاب هم باز‌می‌گردد، دولت یعنی همه‌چیز که اگر آن را داشته باشید، هر کاری شدنی است. اعتماد‌به‌نفس روحانی در انتخابات، تا حد زیادی ناشی از این تصور بود و حالا در شرایطی مانده که برای تغییر آن، کاری از دستش برنمی‌آید.»