تحقیقات جدید نشان می‌دهد کسانی که وقت بیشتری را صرف غذا خوردن می‌کنند، لاغرتر خواهند بود.

براساس مطالعاتی که بر روی افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ صورت گرفته، آرام غذا خوردن باعث کاهش چاقی می‌شود.

کاهش سرعت غذا خوردن ، ممکن است در جلوگیری از چاقی و کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های غیر‌مسری مفید باشد.

این اولین بار نیست که تحقیقات نشان داده کاهش سرعت غذا خوردن می‌تواند برای بدن انسان مفید باشد.

تمامی تحقیقاتی که پیش از این نیز صورت گرفته، نشان می دهد، افرادی که سریع غذا می‌خورند، به احتمال زیاد دارای اضافه وزن ، بازگشت اسید به معده و سندرم متابولیک (فشار خون بالا، افزایش انسولین در خون، چربی انباشتهٔ اضافی در اطراف شکم و افزایش چربی خون ) هستند.

مطالعات اخیر محققان ژاپنی که در مجله تحقیقات پزشکی (BMJ Open) منتشر شده ، بر اساس اطلاعات گردآوری شده از کنترل‌های پزشکی است که از پنجاه و نه هزار و هفتصد نفر، از سال ۲۰۰۸ تا اواسط سال ۲۰۱۳ صورت گرفته است.

نتایج این تحقیقات نشان می‌دهد که افرادی که تند غذا می‌خورند  ۲۱/۵ درصد ، کسانی که معمولی غذا می‌خورند ۳۰ درصد و کسانی که تند غذا می‌خورند ۴۵ درصد  چاق بوده‌اند.

این در حالی است که کسانی که آرام غذا می‌خورند به‌طور معمول دارای توده چربی ۲۲، کسانی که با سرعت متوسط غذا می خورند،  دارای توده چربی ۲۳/۵ و کسانی که سریع غذا می‌خورند، دارای توده چربی ۲۵ هستند.

همزمان این تحقیقات نشان می دهد که افزایش سایز در بدن باعث افزایش تند‌ خوری نیز می‌شود.

انجام تجزیه و تحلیل‌های بیشتر نشان داده که کاهش سرعت غذا خوردن، خواب کافی، خوردن منظم صبحانه و غذا نخوردن پیش از خواب احتمال افزایش چاقی را کاهش می‌دهد.

تقریبا یک‌سوم مشارکت‌کنندگان در این تحقیق دو بار و تنها کمی بیش از ۲۰ درصد از آنان سه بار  و بیش از ۱۳ درصد چهار بار و یا بیشتر کنترل پزشکی شده بودند.

نتیجه این تحقیقات نشان می‌دهد که کسانی که در فاصله دو کنترل پزشکی به آرام غذا خوردن روی‌آورده‌اند و از خوردن تنقلات پس از شام و یا خوردن شام پیش از خواب پرهیز کرده‌اند شاهد کاهش وزن و توده‌های چربی بدن خود بوده‌اند هرچند که علت اصلی این تغییرات هنوز مشخص نیست.

تغییر عادات صبحانه، استفاده از داروهای ضد دیابت و توقف کشیدن سیگار هیچ ارتباطی به تغییر در میزان توده بدنی نداشته است.

در این تحقیقات میزان تمرین بدنی و یا میزان غذای مصرف شده در روز در نظر گرفته نشده است.

بیشتر این تحقیقات مبتنی بر گزارشات شخصی افراد بوده  و درک مفهوم سریع و یا آرام در افراد مختلف متفاوت است.

یان مک‌دونالد، استاد فیزیولوژی متابولیک از دانشگاه ناتینگهام، گفته با توجه به این که تنها  تعداد کمی در این تحقیق سرعت غذا خوردن خود را کاهش داده‌اند، و یا این که مشخص نیست آیا تغییر در سرعت غذا خوردن باعث کاهش توده بدنی شده است، نسبت به نتیجه این تحقیقات ابراز عدم اطمینان کرده‌اند.

او گفت: «استفاده از این مشاهدات برای رسیدن به این نتیجه که کاهش سرعت غذا خوردن باعث کاهش چاقی می‌شود کافی نیست، با این وجود شکی نیست که افرادی که سریع غذا می‌خورند احتمالا غذای بیشتری خورده و این موضوع باعث چاقی آنان خواهد شد.»