اندیشکده آمریکایی بروکینگز در تحلیلی پیرامون خروج آمریکا از توافق هسته‌ای می‌نویسد این توافق هیچگاه درمان قطعی دردهای اقتصاد ایران نبوده است، اما در فاصله زمانی سال‌های -۹۶۱۳۹۵ به رشد ۱۲/۵ درصدی اقتصاد ایران یاری رسانده است.

در مقاله این اندیشکده آمده است که در ایران تنها چیزی که در مورد خروج آمریکا از برجام تعجب برانگیز بود این بود که ترامپ آن را چهار روز زودتر از موعد آن اعلام کرد.

حاکمان تهران در انتظار این تصمیم بودند، زیرا از نظر بسیاری از ایرانی‌ها برجام چندان معامله مفیدی برای آن‌ها نبوده است.

اما آنچه که ایرانی‌ها را متعجب کرد، واکنش رهبران کشور به خروج آمریکا بوده است. زیرا علیرغم رجزخوانی‌های قبلی، رهبران جمهوری اسلامی تصمیم گرفته‌اند در این توافق بمانند، تا ببینند شاید اروپا منافع این توافق را به آن‌ها برساند.

شاید این وحشت از بی‌ثباتی اقتصادی بیشتر بوده که رهبر مذهبی ایران را ناچار کرد از دست زدن به یک عکس‌العمل شدید مانند بازگشت به غنی‌سازی یا خروج از «ان. پی . تی» در مقابل تصمیم آمریکا خودداری کند.

آیت‌الله خامنه‌ای با دل‌آزرده کردن هواداران تندروی خود اکنون حمایت خود از ادامه گفت‌وگوها با کشورهای اروپایی را پشت وزیر خارجه گذاشته است، اگرچه در سخنان خود در این مورد جنبه‌ تردید و بدبینی را هم فراموش نکرده است.

حسن روحانی به ادامه این توافق بدون حضور آمریکا راضی است، زیرا هنوز آن را گامی در راستای برقراری روابط دیپلماتیک گسترده‌تر با غرب می‌داند.

از دید رهبران ایران این سیاست سازشکارانه می‌تواند موفقیت به‌همراه آورد، زیرا به هر حال اروپا یک «شیطان کوچکتر» از آمریکاست.