حسام‌الدین آشنا، مشاور رئیس‌ جمهوری اسلامی ایران، در پاسخی به نقد روزنامه «کیهان» بر سخنان روحانی درباب اسلامی‌سازی علوم، می‌گوید تجربه تاریخی جمهوری اسلامی، نشان‌دهنده ضرورت فراتر رفتن از ظاهریسازی ازطریق اضافه‌کردن پسوند اسلامی به امور ذاتاً سکولار «برای اقناع متشرعین» است.

دو روز بعد از سخنان روحانی در اختتامیه سی‌ویکمین جشنواره بین‌المللی خوارزمی در پنجم اسفندماه، روزنامه کیهان در گزارشی تحت عنوان «هر وقت حاشیه‌سازی تمام شد بفرمایید برای مردم چه کرده‌اید؟!» به نقد مواضع او پرداخت.

روحانی گفته بود مهم این است که از توانمندی و قدرتی که در نتیجه‌ رشد علمی حاصل می‌شود، در چه جهت و به چه منظوری استفاده می‌شود؛ اگر از این قدرت برای توسعه‌ سلطه بر دیگران استفاده شود، این علم اسلامی به‌حساب نمی‌آید. علم مطلوب، در خدمت پیشرفت بشر و حل مشکلات جامعه است و به این معنا، هر علمی که در خدمت به تعالی بشر باشد، اسلامی است. او افزوده بود: «ما نمی‌توانیم بگوییم فلان خودرو اسلامی است و آن یکی نیست. این‌که شما یک قرآن در داشبورد خودرو بگذارید که خودروی اسلامی نمی‌شود».

روزنامه کیهان، نزدیک به رهبر ایران، دوشنبه ۷ اسفند در بخشی از نقد خود به روحانی نوشت: «ضمن آن‌که طرح مثال ماشینی که ازسوی رئیس‌جمهور مطرح شد، به غایت عجیب و غیرمنتظره بود! مگر کسی مدعی شده که با گذاشتن قرآن، ماشین اسلامی می‌شود؟ یا مگر کسی مقوله تولید ماشین اسلامی را مطرح کرده است؟ عدم تمایز میان علوم انسانی و دیگر علوم، خود بزرگ‌ترین محل ایجاد شائبه در سخنرانی رئیس‌جمهور بود که همان بسترهای حاشیه‌آفرین هستند. چنان‌که تمام مثال‌های روحانی از علوم ریاضی و علوم طبیعی بود و حتی یک مورد از علوم انسانی گفته نشد».

حسام‌الدین آشنا در کانال تلگرام خود به این گزارش کیهان واکنش نشان داد و گفت: «در سال ۱۳۸۶، ایده‌هایی بلندپروازانه درمورد تولید خودروی اسلامی با همکاری ایران، مالزی، اندونزی و ترکیه مطرح شد و وزیر صنایع و مدیر وقت ایران‌خودرو به‌عنوان پیشگامان این طرح بزرگ، امکان سنجی، زمان‌بندی و بودجه‌بندی آن را هم اعلام کردند.

به‌نوشته آشنا، طرف‎های مالزیایی این خبر را زیر عنوان «خودرویی با قبله‌نما و جایگاه قرآن و روسری؛سرمایه‌گذاری ایران در مالزی برای ساخت خودروی اسلامی»، به شرحی که در کانال تلگرامیش آورده، رسانه‌ای کرده بودند.  

مشاور رئیس جمهوری ایران، در ادامه با کنایه نوشته است که البته این طرح هم به سرنوشت برخی از دیگر «طرح‌های دولت محمود» مبتلا شد، ولی متأسفانه «کیهان» فرصت نقد و بررسی آن را نداشت.

در نظر آشنا، نقد روحانی بر پروژه اسلامی‌سازی علوم، معطوف‌به نوعی‌از اسلامی‌سازی است که به ظاهری‌ترین و شکلی‌ترین وجوه خارجی و نمایشی یک پدیده می‌پردازد و با تغییر ظاهر، ادعای اسلامی‌شدن آن را می‌‌کند: «یکی‌از تجربیات راهبردی انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی، ضرورت فراتر رفتن از ظاهرسازی ازطریق اضافه‌کردن پسوند اسلامی به امور ذاتاً سکولار برای اقناع متشرعین است. این رویکرد در قانون بانکداری"اسلامی" و برخی دیگر از قوانین نیز مشاهده می‌شود».