در چند دهه گذشته، پورنوگرافی دیجیتال همیشه در مظان اتهام بوده  و متهم ردیف اول  اعتیاد جنسی و سردی جنسی معرفی شده است، مقصر فقر آموزش جنسی، خشونت جنسی شایع و ناتوانی جنسی رو به افزایش . اصلا می‌گویند باعث و بانی تمام بلایای اجتماعی است.

کیت جولیان، سردبیر روزنامه آتلانتیک، که سال گذشته نیز  سرمقاله‌ای درباره‌ چرایی کم شدن روابط جنسی افراد ناهمجنس‌خواه در سراسر جهان نوشته بود، در این رابطه می‌گوید: «فکر می‌کنم امکان ندارد به افزایش دسترسی به پورن نگاه کنیم و این فکر به ذهنمان خطور نکند که شاید پورن در رکود روابط جنسی نقش داشته باشد. ما پورن تماشا می‌کنیم. بی‌تردید روی ما اثر می‌گذارد. اما چگونه؟»

سوال خوبی است ــ ولی پاسخ به آن سخت است.

مطالب پژوهشی درباره پورنوگرافی مثل موضوعاتی مانند تغییر اقلیم یا جاذبه زمین نیست، که تقریبا تمام پژوهشگرها روی تصویر کلی آن اتفاق نظر داشته باشند . هنوز پژوهشگرها به نتیجه مشخصی نرسیده‌اند که آیا پورنوگرافی به بحران سلامت عمومی منجر می‌شود یا راه ارضای بی‌ضرر و بهانه زوج‌های ناراضی است.  

امیلی راثمن، پروفسور دانشکده بهداشت و سلامت عمومی دانشگاه بوستون، توضیح می‌دهد که پورن مثل غذاست. خیلی از آن‌ها بی‌ضررند و برخی مضر. اما بعضی‌هایشان هم خوب‌‌اند. دگرباش‌های جنسی کم‌سن‌و‌سالی که در شهرهای کوچک زندگی می‌کنند، در نبودِ دوستانی که گرایش جنسی مشترکی داشته باشند، شاید در پورنوگرافی پنجره‌ای بیابند رو به تجربه شخصی خودشان. به گفته او «آن‌ها شاید پورنوگرافی را به چشم مکانی امن ببینند و واقعا می‌تواند مفید باشد.»

هنوز، بسیاری از پژوهشگرها بر این باورند که در مجموع، پورن یک جایگزین آموزشیِ نامناسب و حتی مضر است.

درست همان‌طور که سرریز افراط‌گرایی در رسانه‌های اجتماعی اغلب به دنیای واقعی سرازیر می‌شود، اولین تجربه‌های جنسی که آموزش جنسی بد رقم می‌زند می‌تواند هولناک باشد.

راثمن می‌گوید: «در پژوهشی که سال‌ها پیش انجام دادم، دخترهایی بودند که می‌گفتند چون دوست‌پسرشان صحنه‌ای در پورنوگرافی دیده بود، مجبور شده‌اند یا به‌زور وادار شده‌اند همان کار را انجام دهند. و از این مساله ناراحت و ناراضی بودند.»

پورن می‌تواند مقابل مصرف‌کننده‌های آسیب‌پذیرِ چنین محتواهایی ویترین بزرگی از تصورات غلط، برون‌متنی و شاید خطرناک درباره دنیا بگذارد. اگر این گزاره برایتان آشناست، به این دلیل است که درباره خطرات محتواهای افراطی و غلط‌‌‌‌اندازو توطئه‌آمیز رسانه‌های اجتماعیِ امروز نیز همین ادعا مطرح می‌شود.

در هر دو مورد، راه‌حل‌های دولتی و فردی وجود دارد. تابستان امسال، دولت بریتانیا تمام سایت‌های پورن را ملزم می‌کند که استفاده از فناوری جدید «تایید سن» را آغاز کنند تا افراد زیر سن قانونی از محتوای سایت‌ها استفاده نکنند. در این اثنا، برخی کارشناس‌های مسائل جنسی، نمایش عمومی پورن در مدارس دولتی را می‌آزمایند و معتقدند به‌هر‌حال اگر قرار است شکلی از آموزش جنسی باشد، باید بتوان آن را آموزش داد. هر دو راهبرد در راستای تلاش‌هایی است که در سطح کلان‌تر در جریان است تا اینترنت را برای مردم سراسر دنیا امن‌تر کنند.

امروزه پورن نمایانگر چالشی بزرگ‌تر است، مساله زندگی آنلاین. مردم قبلا می‌گفتند «این کثافت‌ها فضای اینترنت را آلوده کرده است». اما مشخص شده خطرات پورن همان خطراتی است که گاها کل محتوای اینترنت را در برمی‌گیرد.