اگر از لباس‌های از‌مد‌افتاده خسته‌ شده‌اید، تحول را از کمد خود آغاز کنید؛ لباس‌هایتان را با دیگران عوض کنید، قرض بدهید یا درست کنید.

بازار لباس‌های مد روز شاید داغ باشد ولی مدی که زود به زود کهنه شود با جیب دانشجو‌ها جور در نمی‌‌آید. میا اسمیت، دانشجوی رشته ارتباطات در مد در دانشگاه جان مورْز لیورپول، می‌گوید: «خوب می‌دانم که تغییر سریع مد چه اثری بر محیط زیست دارد و معتقدم که آثار آن به‌قدری فاجعه‌بار است که نمی‌توان نادیده گرفت، افراد بیشتری باید به این آگاهی برسند.»

به گزارش گاردین، به لطف ارتباطات جهانی و جنبش‌های اخلاقی در صنعت مد از جمله «انقلاب مد»، اینک بیش از گذشته می‌دانیم که در این صنعت چه خبر است. می‌دانیم که کارخانه‌های تولید لباس مواد شیمیایی سمی را داخل رودخانه‌ها می‌ریزند، کشاورزان برای کشت پنبه مورد‌نیاز برای تولید لباس‌ها، از آفت‌کُش‌های خطرناک استفاده می‌کنند و خبر داریم که برای تولید یک تی‌شرت باید هزاران گالن آب مصرف شود. جسیکا دانِلی، رییس‌ طرح مطالعاتی ارتباطات در مد و طراحی در دانشگاه دومونت‌فورت بریتانیا می‌گوید: «اکنون رازهای کثیف صنعت مد به‌راحتی برملا می‌شود و دیگر نادیده گرفتنشان سخت است.»

مدی که به‌سرعت تغییر کند نه تنها روی انسان‌ها و محیط زیست اثر منفی می‌گذارد، برای موجودی بانکی افراد هم مضر است. مارک‌های مورد علاقه‌مان ما را وسوسه‌ می‌کنند که بیشتر و بیشتر بخریم و خرج روی خرج بگذاریم. در واقع، امروزه میزان خرید لباس در مقایسه با ۱۵ سال پیش، ۶۰ درصد افزایش داشته، اما مدت استفاده از آن‌ها نصف شده است. 

چرا به‌جای این همه هزینه، خلاقیت به خرج ندهیم و از آنچه داریم استفاده بهینه نکنیم؟

ملانی لِمان، دانشجوی ۲۴ ساله کارشناسی هنرهای زیبا در دانشگاه سنترال سِینت مارتینز، می‌گوید ۱۸ ماه پیش، از طریق نرم‌افزار دیپاپ (Depop) شروع کرده است به فروش لباس‌هایی که بی‌مصرف گوشه کمدش مانده بود و پس از ۶ ماه، برایش شد کسب‌و‌کار. او ابتدا با لباس‌هایی شروع کرد که از فروشگاه‌های خیریه و حراج‌های خانگی لباس‌های دست‌دوم می‌خرید و حالا سالی چند بار می‌رود تایلند چون آن‌جا می‌شود انبوهی از لباس‌های قدیمی درجه یک و ارزان پیدا کرد. در تایلند هم سراغ فروشگاه‌‌ها و بازارچه‌های خیریه می‌رود که اجناس خیریه می‌‌فروشند و دو تا کمد لباس‌ را فقط برای لباس‌های فروشی در دیپاپ گذاشته‌ است.

این دانشجوی ۲۴ ساله توصیه می‌کند اگر عکس لباس را در این سایت‌ها می‌گذارید، بهتر است لباس تنِ کسی باشد، مردم این‌طوری راحت‌تر می‌خرند. خیلی وقت نمی‌گیرد. برای او یکی دو ساعت بیشتر طول نمی‌کشد تا از لباس‌ها عکس بگیرد ولی آن‌ها را بلافاصله روی سایت نمی‌گذارد؛ یکشنبه‌ها‌ بهترین روز است و سعی می‌کند نزدیک سر برج و پرداخت حقوق باشد، چون آن‌وقت است که مشتری‌ها صف می‌کشند. ملانی توصیه می‌کند بقیه، به‌خصوص دانشجوها، لباس‌ها و وسایلی را که استفاده نمی‌کنند بفروشند؛ چرا که با این ‌کار هم محیط زیست را نجات می‌دهند و هم منبع درآمدی می‌شود. او می‌گوید: «آن موقع نمی‌دانستم قرار است کسب‌و‌کارم شود ولی شانسم را امتحان کردم. اول پول تو‌جیبی‌ بود ولی الان اجاره خانه‌ام را هم می‌دهد.»

به گفته بنگاه خیریه رپ (Wrap)، که در حوزه مدیریت بهینه زباله‌های پایدار فعالیت دارد، عمر متوسط لباس در بریتانیا ۲/۲ سال است. حدود ۳۰ میلیارد پوند لباس در کمدهای بریتانیایی‌ها آویزان است، اما باز هم لباس می‌خرند.