ایتالیا همانند خیلی از کشورهای دیگر، دو سال بعد از نشست پاریس در سال ۱۸۹۱، جشن روز اول مه را به‌صورت جشن رسمی در کشورش اعلام کرد. ولی در سال  ۱۹۲۴ با ظهور رژیم فاشیستی موسولینی تجمعها، فعالیتها و برگزاری این جشن دراین روز ممنوع اعلام شد، و به روز ۲۱ آپریل با اسم ''کریسمس رم'' منتقل شد، هرچند که کارگران ایتالیایی به صورت مخفی یک سری تجمعات محدود را درهمان روز جهانی کارگر یعنی اول مه انجام می دادند. بعد از جنگ جهانی دوم و شکست فاشیست ها در سال ۱۹۴۷ بزرگداشت این روز با حضورو قدرت بیشتری به جامعه ایتالیا بازگشت و در تاریخ اول مه ۱۹۵۵، پاپ پیوس دوازدهم، طی فرمانی جشن سنت جوزف کارگر را رسمیت بخشید تا کارگران کاتولیک هم بتوانند  دوشادوش سایرین در برنامه های این روز شرکت کنند .

جنبش کارگری در طی این سالها و در مسیر بلوغ خود به کشف فرصت های جدیدی برای حضور موثرتر در جامعه بوده که این تلاش ها، منجر به رها شدن از پیش شرط های شکل های سنتی جشن اول مه شده است. کنسرت های راک نیزبعنوان یکی از نمادهای این حرکت خودجوش کارگری، ظهور و قدرت بیشتری یافته و رفته رفته تبدیل به یک گردهمایی بیمانند تاریخی شده است.

براساس برنامه ریزی های فعالین جریان کارگری از سال ۱۹۹۰ این کنسرت  که با عنوان ''کنسرت پیریموماجو'' در میدان سن جوانی رم برگزار می شود، باعث گرد آمدن بسیاری از جوانان سراسر ایتالیا میشود. این  کنسرت ازساعت ۱۰ صبح با حضور موسیقی دانان، خوانندگان، هنرمندان واشخاص معروف ایتالیایی و خارجی شروع ودر نیمه های شب به پایان می رسد. می شود حتی آن را  در برنامه تلوزیونی ''رای۳'' و رادیویی ''رای رادیو۲'' هم مستقیما دنبال کرد. سال گذشته حدود ۹۰۰،۰۰۰ نفر به دیدن این کنسرت آمده بودند.1

در سالروز جنبش کارگری، گروه های کارگری، سندیکاها، کارمندان، برگزارکنندگان کنسرت بر روی یک موضوع تمرکز میکنند و سعی میکنند متحدانه درخواست واحدی را از دولت مطالبه کنند.  علاوه بر کنسرت ''پیریمو ماجو'' راهپیمایی تشکلهای کارگری در ایتالیا امسال در شهر پراتو صورت گرفت.

كنسرت راك امسال از ساعت سه بعد از ظهر شروع و تا نيمه هاى شب ادامه داشت و بسيارى از موسيقى دانان، خوانندگاه و هنرمندان در آن شركت کردنند موضوع و مطالبه درخواست شده از طرف سنديكاهاى كارگرى در اول مه سال ٢٠١٨ ايمنى و سلامت در محيط كارمیباشد و این در حالی است که  سال پيش موضوع بيكارى و بازار كار سياه مد نظر بوده است. دلیل تمرکز بر روی ایمنی و سلامت به این علت است که درسالهای اخیر افزايش تلفات و تصادفات ناگوار به دلیل كمبود ايمنى در محيط كار باعث ايجاد صدمات جدى براى كارگران در ايتاليا شده و مرگ سیزده هزار کارگر در ده سال گذشته در محیط های کاری باعث درخواست شدید پیگیری این مشکل  از طرف تشکل های کارگری در ایتالیا از دولت شده است.

این مراسم در صورتی برگزار میشود که جمعی از ايرانيان مقيم ايتاليا براى هم بستگى با كارگران ايرانى، با در دست گرفتن پلاكارت ها و شعارهايي در حمايت از حقوق كارگران و عدالت اجتماعی برابر در مراسم روز جهانی کارگر در رم شركت كردند.