نتایج یک مطالعه از سوی محققان حوزه آب‌وهوا که به تازگی منتشر شده نشان می‌دهد در پی تعطیلی‌های ناشی از بحران همه‌گیری کرونا میزان انتشار روزانه دی‌اکسید کربن در برخی نقاط دنیا تا ۲۶ درصد نسبت به سال قبل کاهش پیدا کرده است.

نشریه بلومبرگ روز چهارشنبه ۳۱ اردیبهشت‌ماه ضمن اشاره به این تحقیق گزارش داد میزان آلودگی دی‌اکسیدکربن که از گازهای اصلی گلخانه‌ای است در روز ۱۹ فروردین‌ماه، در سطح جهانی به ۱۷ درصد پایین‌تر از زمان مشابه در سال گذشته رسید. 

این میزان کاهش در اثر تعطیلی پروازها،‌ توقف فعالیت کارخانه‌ها،‌ خالی شدن بزرگراه‌ها، و اوج‌گیری دستورهای مبنی بر ماندن در خانه طی ماه گذشته میلادی بوده است. 

این سطح از آلودگی از سال ۲۰۰۶ میلادی مشاهده نشده بود.

پیش از همه‌گیری ویروس کرونا محققان انتظار داشتند تغییر کمی در وضعیت گازهای گلخانه‌ای صورت گیرد،‌ یا تغییری اتفاق نیفتد.اما ارقام مربوط به وضعیت دی‌اکسیدکرین در دوران تعطیلی ناشی از کرونا برای افراد خوش‌بین به آن معناست که «کاهش دادن آلودگی‌ها ممکن است.»

گلن پیترز، مدیر تحقیق مرکز تحقیقات بین‌المللی آب‌وهوا در اسلو و یکی از نویسندگان این تحقیق، در ارتباط با کاهش این آلودگی‌ها می‌گوید: «این [تعطیلی] راهی که ما می‌خواهیم صورت گیرد نیست. بنا بر این ما باید راه دیگری پیدا کنیم که این کار را انجام دهیم. ولی می‌دانیم که می‌توانیم انجامش دهیم.»

بر اساس این گزارش،‌ در صورتی که محدودیت‌های ناشی از همه‌گیری کرونا طی تابستان امسال رفع شود،‌ رقم کاهش میزان آلودگی نسبت به سال گذشته ممکن است به چهار درصد برسد. همچنین اگر اصرار بر محدودیت‌های کم‌شدت‌تر در طول سال وجود داشته باشد، این رقم به هفت درصد می‌رسد.

پیش از این طی بحران مالی سال ۲۰۰۹ میزان آلودگی ۱.۴ درصد کاهش یافت و سپس در سال ۲۰۱۰ دوباره ۵.۱ درصد افزایش پیدا کرد.

در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ میلادی میزان تولید سالانه دی‌اکسیدکربن ثبات داشت و به ۳۷ میلیون تن رسید.

با این حال، نویسندگان تحقیق می‌گویند «پاسخ‌های اجتماعی به تنهایی موجب کاهش عمیق و پایدار لازم برای رساندن میزان انتشار آلودگی به صفر خالص نمی‌شود.»

این نویسندگان اضافه می‌کنند که «اقدامات دولت‌ها و مشوق‌های اقتصادی» پسا کرونا احتمالا مسیر آلودگی گازهای گلخانه‌ای جهان را برای دهه‌ها تحت تاثیر قرار خواهد داد. 

پیترز در همین زمینه اشاره کرده که برخی رفتارهای دوران کووید-۱۹ همچون «انگیزه دادن به مردم برای کار از خانه» یا «شرکت در کنفرانس‌ها از راه دور» می‌تواند به آگاهی سیاست‌های آینده بپردازد. 

او گفت این تغییرات می‌تواند به کاهش بلندمدت آلودگی‌ها کمک کند، اما این احتمالا کافی نخواهد بود.

یک تحقیق سازمان ملل متحد پیشتر نشان داده بود که برای محدود نگه داشتن گرمایش جهانی در ۱.۵ درجه سانتیگراد میزان آلودگی گازهای گلخانه‌ای در سطح جهانی باید در فاصله سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۳۰ میلادی هر سال ۷.۶ درصد کاهش پیدا کند.